Alexandria Academy

Chapter 5: The Start

EDITED VERSION

*****

Fate brought me here. In this Academy and I don't know why I feel I belong here. I never felt like I'm home until I saw this Academy. I never felt this in my former school.

"This is your dorm." Itinuro ni Cath ang isang pinto. At iniabot niya sa akin ang isang susi. I opened it and then I froze. Ito ba ang magiging dorm ko? Is this for real? There are bookshelves and a queen-sized bed on the window side. Mayroon ding study table at closet.

Buti na lang at ginamot na ang sugat ko. Nakapagpalit na rin ako ng damit. Hindi pa rin ako makapaniwala na ito ang dorm ko. Pero naagaw ng atensiyon ko ang frame sa bedside table. Kumunot ang noo ko at akmang kukuhanin ko na 'yon nang may humawak ng braso ko.

"Don't you ever touch that!" sigaw niya sa akin. Nagulat at napaatras ako sa biglaang pagtaas ng boses ni Isaac.

"I-I'm sorry," 'yon lang ang tanging salitang lumabas sa bibig ko. Napayuko ako at hinila ang braso ko sa pagkakahawak niya. I walked towards the door at lumabas. Maybe he needs time. Hindi naman siguro niya ako sisigawan kung hindi mahalaga sa kaniya ang babaeng nasa picture.

"I'm sorry, Althea. Ganoon lang talaga si Isaac. That room is her ex-girlfriend's room," mariin na sabi ni Lydia.

"Lydia!" asik ni Cath na parang pinipigilan niya si Lydia na i-mention ang tungkol kay Isaac at sa babaeng nasa picture. Nagkibit balikat na lang ako at hindi na binigyang pansin 'yon.

******

Hindi ako mapakali sa loob ng dorm. Gusto kong umalis pero hindi ko alam kung saan ako pupunta. Paglabas ko sa dorm ay agad akong natigilan nang isang lalaki ang bumungad sa akin.

"What are you doing inside that room?" He's looking at me with his serious face. He has a white pale skin  messy brown hair, and a pair of red eyes.

"This is my dorm," tipid na sagot ko. But he just smirked and walk towards my direction. "Anong ginagawa mo? S-Stay away!" sigaw ko pero parang wala siyang narinig. Lakad lang siya nang lakad palapit sa akin.

"I'm Isaiah Villanueva. The older brother of Isaac," pakilala niya sa sarili niya. I raise my brow when he offered his hand for a handshake. Tiningnan ko lang 'yon na parang wala akong pakialam at wala akong balak na tanggapin 'yon. Kasi wala naman talaga. "And I'm wondering why Isaac let someone stay on her ex-girlfriend's dorm."

Nang marinig ko ang huli niyang sinabi ay hindi ko maiwasang mainis. Wala naman akong balak agawin ang dorm na kusa nilang ibinigay! Kainis!

"Forget it," sabi nito at muling iniabot ang kamay niya sa akin. "Let's be friends then. Nice meeting a beautiful girl like you."

"I'm not beautiful. Mali ka yata ng nilapitan," sabi ko. Wala akong pakialam kahit kapatid pa niya si Isaac. Magkapatid nga sila. Tsk.

"You are beautiful. Bakit ba ayaw mong maniwala?" pangungutya nito. Tumagis ang panga ko at inis na tiningnan siya. Jerk.

"Hindi kapani-paniwala ang pagmumukha mo," mariin kong sabi. Nagkibit-balikat pa ako na parang iniinis ko siya. Pero ako lang din ang nainis. Because he just laughed.

"You're funny." Hindi pa rin siya lumalayo sa akin. Naiilang na ako sa presensya niya.

Mas lalo pa akong nainis nang humakbang pa siya palapit sa akin.

"Stop!" awat ko pero tinawanan niya lang ako na para bang natutuwa siya sa nangyayari. Humakbang na lang ako nang humakbang paatras pero biglang humangin nang napakalakas. At ang ikinagulat ko? In just a snap, Isaac is standing in front of me. Facing his brother.

"What the hell are you doing here, Isaiah?" Ramdam ko ang tensyon sa pagitan nila. At sa tanong pa lang ni Isaac alam kong naiinis na rin siya.

"Can you please call me Kuya? Im your older brother, Isaac," natatawang sabi ni Isaiah. This Jerk. Akala yata niya masaya pa ang ginagawa niya.

"Leave." Napatingin ako sa likod ni Isaac. Hindi ko makita ang expression ng mukha niya.

"Oh come on, Isaac--"

"I said, leave!" Miski ako ay napaatras dahil sa takot kay Isaac. He has this expression that I'm afraid of. Hindi ko alam kung ano. Pero ang alam ko lang, mayroon siyang tindig na kinakatakutan ko o ng kahit sino rito.

"Fine," sabi ni Isaiah at naglakad na paalis. Nakahinga ako nang maluwang nang wala na siya.

"Don't go near him. He's dangerous," paalala ni Isaac. Kahit hindi na niya sabihin. Hindi ko talaga lalapitan ang isang 'yon. Isaac walk out then I'm alone again. I let out a deep sigh. Wala akong nagawa kun'di pumasok na lang ulit sa dorm at humiga sa kama. I stared at the ceiling.

Bakit ako nandito? 'Yan ang unang tanong na pumasok sa isip ko. I never knew that inside a mysterious forest, there will be an Academy. A mysterious Academy. And it confuses me.

Do I really belong on this place? Ito ba talaga ang mundong kinabibilangan ko?

I guess this will be the start of my life. A life where I can be myself without being afraid.

****