Alexandria Academy

Chapter 15: Unexpected

EDITED VERSION

******

Althea's POV

It's almost dawn when we finished our training. My body is exhausted because of too much pressure that I've released throughout my fight with Lydia. This is the result of overusing your power.

Siguro nga, lahat ng bagay ay may limitasyon. Nagpaalam ako sa kanila na mauuna na ako at agad akong naglakad palabas ng Academy. Marami akong nakakasalubong na estudyante at nagugulat pa ako dahil yumuyuko sila kapag nakikita ako.

Para bang mas nakatataas ako sa kanila. Siguro ay dahil alam nilang isa ako sa lalaban sa magaganap na tournament.

I walked inside the forest and sat down under the tree. Tinanaw ko ang papalubog na araw sa kanluran. This world is peaceful that I can hear the birds chirping. The trees were swaying and dancing along the rhythm of the wind. Napakapayapa.

Pero natigilan ako nang may umupo sa tabi ko kaya napaigtad ako. "Isaac!" asik ko.

Nakapikit siya habang nakasandal din sa puno. "Are you following me?!" singhal ko pero dumilat siya at tiningnan lang ako.

"It's dangerous out here," sabi niya na taliwas sa inaasahan kong sasabihin niya. "Kaya kung ayaw mong pumasok sa loob, I'll stay beside you instead."

Umiwas ako ng tingin. Narinig ako ang pagbuntong hininga niya kaya muli ko siyang nilingon pero nakapikit na siya ulit while his both hands are in his neck.

"Are you actually gonna sleep in the middle of a forest?" hindi ko makapaniwalang tanong.

"Who says I'm gonna sleep? Babantayan lang kita," sagot niya. Ikinuyom ko ang aking kamao.

"How many times do I have to tell you that I don't need anyone to watch over me? Matanda na ako--"

"Wala ka ngang sinabi, pero gusto ko, e." Nagkibit balikat pa siya dahilan para mas lalo akong mainis.

"Bahala ka, aalis na ako." I was about to stand up when he held my arm causing me to sit back.

"Don't make me move for the last time, Althea. Or else I'll do something that will definitely make you stop."

Nangunot ang noo ko. Tinatakot niya ba ako? Napakagat ako sa aking labi at iwinaksi ko ang kamay niya. I stood up and was about to walk away when a strong wind made me stopped and next thing I knew, nakasandal na ako sa puno at nasa harap ko si Isaac, pinning me.

"I told you." He smirked. Then seconds after, I felt his lips on mine. Nanlaki ang mata ko at tila tumigil sa pag-ikot ang mundo ko nang mga oras na 'yon.

Napapikit ako pero agad ding napadilat nang maunawaan ko ang nangyayari, kaya gamit ang buong lakas ko ay itinulak ko siya palayo sa akin. Kaya agad siyang napaatras.

"B-Bakit mo 'yon ginawa?!" sigaw ko. Napahawak ako sa labi ko. My first...was him.

"I guess that's your first kiss, huh?" May panunuya ang boses niya na nagpainis sa akin. He was about to come closer pero naglabas ako ng apoy sa kamay.

"Hanggang diyan ka na lang," I said. Napapikit ako. What the hell just happened? Bakit hinayaan kong mangyari 'yon? At ang puso ko, naghuhuramentado na siya ngayon.

"Althea--" Hahawakan niya sana ako pero inihagis ko sa kaniya ang apoy na agad niyang iniwasan.

"Sabi ng hanggang diyan ka lang, e!" Nangingilid na ang luha sa mga mata ko. "Huwag mo na akong lalapitan ulit, Isaac. Pakiusap." Then I ran back inside the Academy.

Pero sadyang makulit si Isaac dahil sinusundan niya pa rin ako at tinatawag. "Althea, wait!"

"Stop following me for pete's sake, Isaac!" sigaw ko sa kaniya. Pero natigilan ako sa pagtakbo. Nilingon ko ang isang punong kahoy. I knew it. "Hanggang kailan kayo magtatago riyan?!"

"What are you talking about?" nagtatakang tanong sa akin ni Isaac. Itinuro ko ang puno.

"Nagtatago sa likod niyan si Kurt at Kristian," sabi ko. Sinunod kong ituro ang katabi no'n na puno. "Nandoon naman si Lydia at Cath."

Ilang minuto pa ay lumabas sila at tila parang mga inosente. Sinamaan ko sila lahat ng tingin. "Why the hell are you following me?" iritado kong tanong.

"Hindi ka namin sinusundan, a!" Sinusubukan nila akong kumbinsihin pero hindi nila 'yon magawa. Alam kong kanina pa nila ako sinusundan dahil ramdam na ramdam ko ang presensya nila.

"Pero seriously," sabi ni Lydia. "Bakit kayo magkasama sa loob ng gubat?" tanong niya dahilan para magkatitigan kami ni Isaac. Agad akong umiwas ng tingin dahil pakiramdam ko ay pinamumulahan na ako ng pisngi.

I can still remember what he did earlier. He fucking stole my first kiss and it was unexpected!

"W-Wala!" asik ko at naglakad na paalis pero sinusundan nila ako. They are teasing us and all I can do was to avoid their questions. Hindi ko maiwasang mapangiti. Ganito pala ang pakiramdam ng mayroong kaibigan?

Kaibigan. Tama. Itinuturing ko na sila bilang kaibigan ko. I didn't know that they will be part of my life. I didn't even know that I would let them. They are now the reasons why I want to keep going.

I don't know what will happen on the near future but I want this to last. I don't want to lose them.

*****