Eunha's Pov
Naigilid ko nalamang ang mga mata ko dahil sa utos ni Mingyu saakin.
"Eunha! Maling mali kaya yung ginawa mo! You should apologize to Mr.Dizon!"
Tiningnan ko siya at napabuntong hininga nalang. Tama naman siya mali talaga yung inasta ko infront of mr. Dizon. It's just hard for me because I'm so ashamed! How can i face him?,
"Eunha! Apologize okay?"
Sabi nito habang dinadampot ang mga libro niya sa mesa tsaka siya tumayo.
"I'll try!" Walang gana kong sagot.
"Don't just try it! Do it you dumbheaded hamster!" Sinamaan ko siya ng tingin.
"Gotta go!" Ani nito at kumaripas na ng takbo. Ang kulit niya. Naagaw ng atensyon ko ang isang papel na nasa sahig. Yumuko ako at pinulot iyon isa pala iyong picture. Picture ng isang magandang babae. Napakagandang babae. Tiningnan ko ang nakasulat sa likod nito at binasa
"Mingyu's Property"
Napataas ang isa kong kilay. Seryoso bato?
Napangiti nalang ako ng wagas.
That man! Geez ang tinik niya talaga sa chix.
Inipit ko sa libro ko ang picture na yun tsaka umalis sa library. Habang naglalakad ako sa hallway papunta sa office ni Mr.Dizon nakasalubong ko ito.
Napayuko ako dahil nakaramdam ako ng sobrang pagkahiya.
I need to say sorry.
Lalagpasan na sana niya ako nang magsalita ako.
"Sir........." Napatigil ito at tumingin saakin. Hinihitay ang sunod kong sasabihin.
"Sir about what happened yesterday, I'm sorry. I'm out of my mind that i show rudeness to you last time. I sincerely apologize Sir."
"It's okay! Nalaman kong may pinagdadaanan ka kaya i undestand you. I know you don't mean to say those words to me." Nakangiti nitong sabi. Sinuklian ko din siya ng ngiti.
"Thank you Sir."
He tapped my shoulder for a second.
"You'll get over him.☺ " ani nito at umalis na. Yeah I'll get over with that punk who left and lied to me.
...........
After 1,000,000 years ayun natapos din ang General Mathematics. 3 hours but wala man lang akong naintindihan sa pinasasabi ng instructor.
I decided to go home alone walking. Hindi naman masyadong tirik ang araw at mukhang uulan pa nga.
"Witwew!" Imbis na lingunin ko ang pumito saakin ay dirediretso lang akong naglakad.
"Ang taray talaga nito Fred!" Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ko ang pangalang yun. Medyo kinabahan ako. Nilingon ko sila and hindi ako nagkamali ng akala sila nga yun. Ano nanaman bang kailangan ng mga ugok na toh?
Humakbang sila palapit saakin kaya napaatras ako.
Kung dati hindi ako natatakot ngayon hindi ko maexplain kung bakit nanginginig ako sa takot ngayon.
"Aba bago toh ah! Mukhang natatakot na siya!" Sa pagkakatanda ko siya si Fred.
"Nadala na ata !" Ani naman nung isa, Greto if I'm not mistaken.
"What do you want?" Buong lakas kong tanong.
"Kasi ano! Gu----"
"DON'T COME NEAR ME!" Sigaw ko kaya natigil sila sa paglapit.
"Gusto lang naman namin na-----"
"AHHHHHH!" I screamed when Greto hold my right wrists.
The next thing i knew is nakaupo na sa lupa si Greto habang sapo sapo ang kaliwa nitong pisngi. Tiningnan ko ang lalaki sa tabi ko. This damn heart start to beat fast again.
"Hindi parin ba kayo nadadala? Gusto niyo ba talagang ipakulong kona kayo?" Seryosong sabi ni Jungkook sa dalawa.
"Pare gusto lang----" hindi na natapos ang sinasabi ni Fred nang pati siya ay suntukin ni Jungkook sa kanyang ilong napaatras ito.
BINABASA MO ANG
HOUSEMATES ( Completed)
FanfictionKwento tungkol sa magkakaibigan na babae at lalaki na titira sa iisang bahay dahil sa isang hindi malamang dahilan. Ano kayang mangyayari kapag tumira silang lahat sa iisang bahay May magaganap bang WAR, PEACE, or LOVE?
