Eunha's Pov
Tinitigan ko siya, halo-halong emosyon ang nararamdaman ko.
Nasasaktan ako, naiinis, nagagalit sa sarili ko. I'm so dumb na hindi ko man lang
napansin ang kalagayan niya. Magsasalita pa sana si Jungkook nang yakapin ko siya bigla. HIndi kona kaya para na akong sasabog. Para siyang tuod ni hindi ko man lang
siya maramdamang gumalaw nang yakapin ko siya. Lalo kong hinigpitan ang pagkakayakap ko sa kanya.
"Jungkook!" mahina kong sambit nang nakayakap parin sa kanya at hindi siya tinitingnan.
"I'm sorry! Sorry!" Pinakawalan kona ang mga hikbi na kanina pang gustong lumabas sa aking bibig. Oo umiiyak ako, humahagulgol ng iyak sa harapan ng taong mahal ko.
I felt his hands move onto my shoulders and slightly pushed me.. He gave me a sudden eye contact
"Don't get the wrong idea that's not mine."
As I expected, he denied it.
"It's just a misunderstanding---------"
"The fact that you have a medical records and these capsules, these are the capsules my dad used before, you have a heart desease. So please, stop lying to me cause it's breaking my heart into pieces. Just let me be with you! Naiintindihan kona ngayon kung bakit mo ako iniiwasan, gusto kong magalit sayo ngayon from lying to me but I can't. Hindi ko magawa kasi mahal kita!" Baka bumaha na sa kwartong kinatatayuan ko sa dami ng mga luha kong bumabagsak. Nanghihina din ang tuhod ko that's why I end up sitting on the floor while my palms are covering my face. I want to stop crying so that I can have a nice talk to him but I just can't stop, this damn tears are always betraying me.
Isang mainit na kamay ang humawak sa dalawa kong braso. We looked at each other's eyes he's crying.
"Then please stop crying cause it's also breaking my heart into pieces." Mrahan niyang sabi at pinunasan ang mga luha sa pisngi ko.
"I'm sorry! Sorry for making your heart ache!" Isang maliit na ngiti ang sumilay sa labi niya.
"Pwede kang magalit saakin. Pwede mo akong suntukin, sampalin, saktan mo ako, okay lang saakin, cause I deserve it." Unti-unti akong kumakalma, parang gumagaan yung pakiramdam ko dahil samga sinasabi niya. Itinaas ko ang kanan kong kamay at inihanda para padapuin iyon sa kanyang mukha. My palm is about to reach his cheeks when he closed his eyes preparing for it. Napangisi ako ng kaunti at humawak sa magkabila niyang pisngi and I gave him a smack on the tip of his nose.
"I missed this nose of yours!" Ani ko at hinalikan siya sa kanan at kaliwa niyang pisngi.
"Even those cheeks that I want to pintch." Sunod kong sabi.Ngumiti siya at tumingin saakin at tila hinihintay ang sunod kong gagawin. Ngumiti ako ng bahagya.
"Ok na tayo! I hope we can back to our relationship into normal like before! I used to learn how to smile and laugh again because of you so I hope I can share more smile to you in the future."
"Again I'm sorry! That's the only word I can say!" He said while holding my hands tight.
"I promise that I will stay by your side no matter what happens so please don't do that again. I want to smile and laugh everyday."
"I will not promise that!" Sagot niya na siyang nagpakunot ng aking noo.
"Because promises are meant to be broken, Instead of promising it I will just show you that it won't happen again!" He said looking straight into my eyes. Tumango ako at It made me smile when he hugged me.
BINABASA MO ANG
HOUSEMATES ( Completed)
FanfictionKwento tungkol sa magkakaibigan na babae at lalaki na titira sa iisang bahay dahil sa isang hindi malamang dahilan. Ano kayang mangyayari kapag tumira silang lahat sa iisang bahay May magaganap bang WAR, PEACE, or LOVE?