Chapter 42

730 40 8
                                    

Eunha's Pov

"Maganda siya" bulong ko habang nakatingin saaking reflection habang sinusuklay ang aking buhok.

"Maganda din naman ako!" Dugtong ko at inilapag ang suklay sa mesa. Tiningnan ko ang aking mga mata sa salamin. Halatang namumugto ito. Bumuntong hininga ako.

"I should wait, alam kong may dahilan siya."  Tumayo na ako mula sa pagkakaupo at hinubad ang suot kong bathrobe at'saka nagbihis ng aking uniporme. Nang matapos akong magbihis ay bumaba na ako kaagad. Kagaya ng mga nagdaang umaga wala nanaman akong naabutang Jungkook.

"Eunha aren't you going to eat breakfast?" Tanong ni Umji nang makasalubong ko siya sa living room. Gusto ko mang tamnan ng pagkain ang tiyan ko ay nawawalan ako ng gana sa tuwing maalala ko ang nakita ko kagabi. Ngumuti ako ng tipid at'saka umiling.

"I'm going!" Paalam ko at lalabas na sana ako ng bahay nang biglang bumuhos ang malakas na ulan. GREAT! Inis akong umakyat sa kwarto ko para maghanap ng payong pero wala akong nahanap. Susuko na sana ako at wag nang pumasok nang may mapansin ako sa ilalim ng kama ko. Lumuhod ako at dinukot ang bagay na iyon. Napangisi ako,

"Who would thought na makakatulong pala saakin ang bagay na toh." Muli kong isinukbit ang bag ko at lumabas ng bahay. Narinig ko pang nagsalita si Umji na sumabay nalang sa kanila sa pagpasok gamit ang kotse ngunit hindi kona sila pinansin at sumuong nalang sa malakas na ulan. Ayos lang naman ang ulan, wala namang bagyo kaya kalmado lang ito at walang malakas na hangin, medyo nakasikat pa rin ang araw.
Inilabas ko mula sa payong ang kanan kong kamay at hinayaang mabasa iyon ng ulan habang ako'y naglalakad. Hindi ko alam pero lalo akong nalulungkot, ang lungkot ng panahon. Bakit kahit isang note man lang wala akong natatanggap from him these past few days. I miss him so much, s----

"WHAT THE F*CK!" Masama ang titig ko sa kotseng bigla nalang tumigil sa gilid ng nilalakaran ko kaya tumalsik sa uniporme ko ang madumi nang tubig ulan. Napaisip ako sandali nang mapansing pamilyar ang kotseng nasa tapat ko. Kasabay ng unti-unting pagbukas ng windshield ng kotse ay ang oaniningkit ng mga mata ko nang maaninag ang mukha ng taong nakasakay toon.

"Hi!" Bati nito saakin na parang walang nangyari.

"F*ck you to h*ll!" Bwisit kong sabi sa kanya, baliktad ata ang utak ng lalaking ito dahil imbes na maasar sa pagmumura ko sa kanya ay nagawa pa akong ngitian ng abt hanggang tenga.

"Sabay kana!" Preskong yaya nito saakin. Tiningnan ko ang sarili ko, may kaunting talksik na ng putik ang puti kong blouse at basa naman ang kalahati ng aking palda tapos ang puti ko namang sneaker ay kulay kayumanggi na.

"Do I have a choice jerk!" Ani ko at inirapan pa siya bago lumakad para pumasok sa kotse niya. Binuksan ko ang pinto ng backseat at kalahati pa lang ng katawan ko ang naipapasok ko nang magsalita ito.

"What am I? Am I your driver?" Tanong nito habang nakatingin saakin gamit ang rearview mirror ng kotse. Napairap ako at lumabas naalala ko ulit yung una akong sumakay sa kotse niya, yun din ang sinabi nuya saakin. Padabog kong isinara ang kotse nang makapasok ako.

"Hindi ka naman galit niyan?" Sarkastiko nitong turan saakin.

"Just drive!" Inis kong sambit at isinandal ang ulo ko sa bintana. Gumalaw na siya pero para hindi magdrive. Kunot noo ko siyang tiningnan nang hubarin niya ang hoodie na suot niya at iabot ito saakin.

"Maginaw!" Tipid niyang sabi, hindi na ako tatanggi pa. Aminado ang nilalamig naman ako. Aabutin kona sana iyon nang bigla niya itong ihagis na tumakip sa mukha ko.

"Seatbelt please!" Paalala nito saakin.

Ngumisi ito at pinaandar na ang kotse.
Just what the F*ck is him? Habang isinosoot ko ang hoodie ay nagsalita siya.

HOUSEMATES ( Completed) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon