That One Wolf

☆Hoofdstuk 5☆

P.O.V Dylan (Alfa vorige hoofdstuk)

Hij neemt me mee naar een afgelegen trainingsveld, waar van alles op staat. Hindernissen, boksballen, en zandzakken.
"Doe je best voor me"

Ze is hartstikke aardig, en heeft pit. Als ze nou ook nog goed kan vechten, word ze mijn Bèta. Ik vind het fijn om bij haar te zijn. Het geeft me een goed gevoel. Maar-
"Ze is onze mate niet, slimmerd." Zegt mijn wolf, Kevin.
"Daarom word ze ook een Bèta, geen Luna. Kan je volgende keer beter luisteren, Kevin?" Link ik terug. Een grote grom komt mijn kant op.
"Weet jij waarom haar vacht zo raar is? En haar ogen?"
"Nee. Misschien is ze anders dan ons. In familie, gebeurtenissen, of ze is gewoon raar."
Ik schrik op door dat er een harde blaf door mijn oren komt.
"HALLOHOOOOO"
Het was Sarah. "Gaan we nog bezig of niet?" Zegt ze met een twinkeling in haar ogen. Ze kon niet wachten.

P.O.V Sarah
Hij lijkt niet te reageren.
"BLAFFUUUUUH!!!"
schreeuwt Kayla in mn oor/hoofd.
Ik haal zo diep adem als ik kan, en er schiet een grote, harde blaf uit.
Het lijkt te werken, hij schrikt op en is een beetje bleek.
"HALLOHOOOOO" zeg ik, nou meer roepen.
"Gaan we nog bezig of niet?"
Ik had er veel zin in.

+•×°×•+
"Nou, doe je best" glimlacht hij.
Ik ga weer achter de zoveelste boom staan, en verander. Het doet nauwelijks meer pijn, of ik ben gevoelloos. Ik stap trots de bosjes uit, en smijt mijn rugzak tegen een boom. De boom is nu ingedeukt.
Gelukkig is mijn telefoon kapotsterk, anders was ik nu de pineut. Ik blaf harder dan ooit, en laat mijn allerluidste grom horen. Ik laat mijn nagels naar buiten schieten, wanneer ik een nephert zie staan. Ik sluip geruisloos rond het hert, en val het aan, ik bijt zijn nek in een soepele beweging door, en ga snel door met het volgende. Hindernissen. Ik ben best groot, dus het zou voor mij in het nadeel zijn. Het gaat me hartstikke makkelijk af. Ik loop soepel onder alles door, en ik spring overal gracieus overheen, ik geniet ervan. Het voelt net alsof alles in slowmotion gaat, net zoals in mijn droom. Als ik bij een compleet ander gedeelte kom, gaat het nog beter. Ik ben sterker, sneller en behendiger. Het lukt me makkelijk. Als er plotseling een nephert verschijnt tijdens het parcours, verlies ik de controle. Ik raak opgewonden, en scheur het aan stukken, in de hoop dat het een echt hert was. Dan gaat alles mis. Het word rood voor mijn ogen, en ik kan me niet meer concentreren op wat ik doe. Ik maak het parcours netjes af, maar ik kan het niet meer aan. Ik zie niks anders dan een rode waas. Ik groei, en mijn nagels worden scherper, en ik ruik ineens veel meer, en en hoor allemaal dingen. Van ruis, tot geschreeuw van de kinderen die aan het spelen zijn. Ik zie overal wolven lopen, en veel wolven staan in gevechtshouding. Ik val ze aan, maar net voordat ik kan aanvallen, verdwijnen ze. Alle wolven vagen weg, behalve één. Hij is groter dan de rest, en ruikt zo sterk, dat je neus gaat prikken. Ik loop dreigend naar hem toe, zo hard grommend, dat ze het in het hele bos konden horen. Ik ga hem aan stukken scheuren. Zijn nek doorbijten. Ik kom aan, en breng mijn neus dichterbij tot 2 centimeter van de zijne toe. Ik trek mijn lippen op. Hij schreeuwt wat, maar mijn gehoor blokkeert het. De waas trekt weg. Hij kijkt me doodsbang aan.
                  
                 Het was de Alfa
.
.
.
.
Hoe was het hoofdstuk? Ik had beloofd dat ik gisteren nog zou schrijven, maar ik was te druk met bellen met YmkjeYntema over ons nieuwe boek dat we gaan schrijven. Het komt op haar account, dus als je nog een weerwolf/vampier verhaal zoekt, ga het dan bekijken!
Loveyouuuuuu
Silke🦄