That One Wolf

☆Hoofdstuk 38☆

Klinkt leuk. Dus niet. We zien wel hoe het morgen zal gaan

P.O.V Sarah
Ik word wakker met een naar gevoel in mijn buik. Is het nou zó eng?
Ik denk dat ik gewoon zenuwachtig ben. Voorzichtig pak ik de dekens van me af, en stap uit bed. De computer zegt dat het ongeveer 4 uur is. Zucht.
Ik loop naar de badkamer, en probeer mezelf in de spiegel aan te kijken. Ik adem diep in, en hef mijn hoofd. Het enige wat ik zie is een wolf. Geen enkel menselijk trekje. Het kijkt me uitdagend aan.
"Wil het niet lukken?" Grijnst het.
Ik zucht, en loop de badkamer maar weer uit. Ik plof neer op bed, en val in slaap.

Ik word wakker door een verschrikkelijk geluid. Het komt vanaf de wekker. 07:00.
Ik haat mijn leven.
Ik maak Noah wakker door hem met mijn vlakke hand een flinke mep te verkopen. Hij is gelijk wakker.
"Jezus, waar was dat voor nodig?"
"Je werd niet wakker" lach ik.
Snel kleden we ons aan, en gaan zijn dagelijkse routine langs.
Eten, tanden poetsen, haren kammen, schoenen aan, en tas pakken. Als we daar eindelijk mee klaar zijn, worden we gebracht door de moeder van Noah. De vader heb ik nog niet gezien.
Als we aankomen bij een groot gebouw, wenkt Noah me dat we uit moeten stappen. Ik rol mijn ogen, en die wat hij vraagt. Ik roep nog even
"Bedankt voor de rit" en loop dan het plein op.

Veel mensen staren me aan. Ik trek gekke bekken terug, en wacht op hun reactie. De meesten vatten het goed op. Sommige niet. Kayla is opvallend stil vandaag. Vast nog aan het slapen. Noah loopt naast me. Ik volg een beetje zijn weg, tot we stoppen bij een groep jongens. Hij kletst wat met ze, tot er één wat vraagt.
"Wow, wie is die meid?"
Nu krijg ik aandacht.
Verlegen prop ik me achter Noah.
"Dit is mijn.... euh..... nicht!"
Ik schiet in de lach, het eigenlijk alleen maar erger makend...
"Ze heet Sarah." Vervolgt hij zijn zin.
Ik lach een beetje te awkward, en bijt op het binnenste van mijn wang.
Zo ben ik normaal nòòit!
Ik zucht diep, en wacht af tot de bel gaat.

Tot mijn geluk duurt dat niet heel lang, en kunnen we snel naar de les.
Binnen ziet het eruit zoals ik verwacht had; lange hallen, met af en toe een lokaal, en kluisjes. Heel veel kluisjes. Noah mompelt een Beetje, terwijl ik hem volg naar het lokaal.
We stoppen voor lokaal 23A. In grote letters staat BIOLOGIE. Noah kijkt wel blij, dus dit moet een leuk vak zijn.
Ik neem plaats aan een tafeltje, en nog geen 5 seconden later begint de leraar te vertellen.

"Vandaag gaan we het over communicatie hebben. Dat lijkt geen onderwerp wat te maken heeft met biologie, maar communicatie speelt een grote rol in de dierenwereld. Neem bijvoorbeeld eenden; sommige eenden kunnen elkaar niet eens verstaan, omdat de accenten van buitenlandse eenden zo anders zijn dan wat de eenden hier gewend zijn.
Dat is hetzelfde als dat iemand ineens Chinees tegen jou begint te praten!"

Iemand steekt zijn hand op.

"Ja, Lily, we weten allemaal nu wel dat jij Chinees kan spreken en verstaan. Doe nu verdorie je hand naar beneden"
Ik begin te gniffelen. Gelukkig hoort niemand het, anders begaf ik mij op gevaarlijk terrein. Nog iemand steekt zijn hand op.
"Ja, Tom?"
"Kan u nog een voorbeeld geven?"
De leraar knikt.
"Wolven, kan ook. Ze huilen om informatie door te geven van veraf. Dit huilen wordt ook gebruikt voor en na de jacht. Hoe ze voor de rest met elkaar communiceren weet ik niet."

Dit is onze kans! Jubelt Kayla. Die is ook weer wakker.
.
.
.
.
Hello hello.
Ik deed hier heel lang over.
Het spijt me zeer.
Gebrek aan inspiratie.
Ik heb honger.
Doei.
XX YOGIRL SILKE😻👅🐺