That One Wolf

☆Hoofdstuk 16☆

Ik hijg "geen tijd" en snel naar de voordeur. Als ik hem opentrek staat er inderdaad een silhouet mij aan te kijken.

P.O.V Sarah
Haar felgroene ogen kijken mij aan. Een andere bliksemflits verlicht haar bruine lokken die tot iets onder haar schouders komen. Ze glimlacht, en vraagt; "mag ik binnenkomen? Het is echt verschrikkelijk weer" ik knik, en wijs haar stilletjes de kapstok toe. Ik loop naar mijn logeerbed, en haal mijn mes uit het voorvak van mijn tas. Ik glijd met mijn vingers over de richels. Er staat een wolf met robijnen als ogen ingebrand op het hout. Dit mes zal ik ooit gebruiken. Ik heb het nog niet nodig, maar als de tijd van angst en geweld uitbreekt, zal ik het maar al te graag willen gebruiken. Ik hoor stemmen vanuit de woonkamer komen, berg mijn mes op, en ga weer terug naar de woonkamer, waar iedereen dus klaar met het eten is. Ik ga aan tafel zitten, en eet door. De leegte in mij is nog niet vertrokken. Hij bouwt aan mijn zelfvertrouwen, en neemt stukjes van mijn angst weg. Ik moet een beetje uitrusten. Ik ga naar de kring waarin iedereen zit.
"Ik ga naar bed."
Iedereen zegt me gedag, behalve het meisje met de groene ogen. Ze staat op, en vraagt:
"is het goed als ik met haar mee ga? Ik ben bekaf na deze tocht."
Ik geef een zacht knikje, en laat haar naast mij op het tweepersoons bed slapen. Ik kleed me blozend om, tot ik in mijn ondergoed sta. Ik stap het bed in en wacht tot ik het bed naast me voel inzakken. Ik zie dat het meisje mij aankijkt.
'Yo' zegt ze droog en schenkt me een glimlach.
'Hoi' zeg ik zacht terug.
'Ik ben Samara' stelt ze zich voor.
'Sarah' zeg ik terug met een pokerface. Ik draai me om, maar haar hand houdt me tegen.
"Even dat je het weet, ik bijt niet. Nou ja, als Mia het niet doet"
Haar hand laat los, en ik kan gaan slapen. Als het lukt.
+•×°×•+
Het lukte dus niet. Het is nu 3 uur, en ik moet wat beweging hebben. Alle gedachten in mijn hoofd maken het veel te klein voor mij. Tijd om ze er uit te laten. Als ik op sta, kan ik Samara's angst ruiken. Ik fluister
"Rustig maar, ik moet er even uit"
Haar ogen flitsen open en het heldergroene is weer te zien in het donker. "Ik ga mee."

Als we in het bos zijn, ril ik even. Het is frisjes, en een koude wind laat de takken ruisen. Ik trek het weinige wat ik aan had, uit en verstop het in een hol van een boom. Samara kleed zich ook uit. Als we klaar zijn, ga ik gewoon tegenover haar veranderen. Ik voel mijn botten gebroken worden. Het maakt me niks uit. Ik wil gewoon weg. Gewoon, even iets kapot maken. Ik ben veranderd in mijn Osorevorm. Mijn puurste vorm. Ik ben 2 keer zo groot als Samara.

Kayla, ik ga even rennen oké? Ik wil graag de eigen controle. Is dat goed?

Prima. Je verdient het. Het word veel te druk hierboven! Ze knipoogt, en verdwijnt dan uit mijn gedachten.
Ik zie Samara verbaasd kijken. Ik loop eerst, en versnel dan mijn pas. Als ik tegen bomen aanstoot, deuken ze gewoon naar de zijkant.
Ik snap niet waarom iedereen bang is voor iets. Waarom ben ik zo eng? Ik voel de leegte met me samen vormen. Samen zijn we sterk. Ik klim op een steen. Als ik bovenaan sta, zie ik over het hele bos heen. Samara staat achter me. Ik zie uit het bos allemaal stenen steken. Overal op die stenen staan wolven. Allemaal Alfa's. Hoor ik hier tussen? Niemand huilt. Ze lijken verstomd. Ik zie allemaal gloeiende ogen op mij gericht. Het maakt me niks uit. Ik hef mijn kop naar de hemel, maar mijn vriend, de Noordster.

Ik huil met al mijn passie, al mijn kracht, al mijn verdriet. Alles wat ik nog over heb van mezelf.
Als ik klaar ben, zie ik de ogen nog steeds naar me gericht. Er begint een Alfa te huilen. Daarna nog één. En nog één. Samara doet met ze mee. Ik spring van de 5 meter hoge steen af, en ren naar de boom. Ik verander, en doe al huilend mijn ondergoed aan. Tranen stromen over mijn wangen, en ik geef ze de ruimte. Dat luchtte op. Als ik net klaar ben met huilen, komt Samara aangerend. Zij transformeert ook, en doet een lange jas over haar halfnaakte lichaam heen. We lopen samen terug, zonder een woord te zeggen. Ik stap in bed, en val gelijk in slaap.
.
.
.
.
Hai hier heb je een hoofdstukkie, vers van de dag. Loveyou all
XX YOGIRL💕🤘🐺