That One Wolf

☆Hoofdstuk 31☆

"WIL JE ZO ZIJN, SARAH?" Roept het.
"nee!" Roep ik terug.
"Ja!" Komt er uit mijn mond.
Was dat Kayla?

"Ik ga dit niet nog een keer zeggen, liefje." Antwoord ik, Het Beest.
"Nee." Antwoord ik kalm.
"Leer hiervan! Als Kayla het overneemt, weet je wat er aan zal komen, wat je zal zijn."

Ik schrik weer wakker, dit keer met tranen in mijn ogen. Ik moet hier weg. Voor ik iemand doodmaak. Ik loop naar de badkamer, En kam mijn haren. Vervolgens kijk ik in de spiegel of het wel een beetje normaal staat.
Mijn ogen zijn rood van het huilen, maar er is ook wat anders met mijn pupillen. Mijn linker is nog gewoon geel, maar mijn rechter, is rood. Het litteken van die ene keer dat ik in het ziekenhuis belandde, is bijna weggevaagd. Ik ga naar de woonkamer, waar de kleine zoals normaal tv aan het kijken is. Wat moet ik doen? Ik kan wachten tot ze wakker wordt, maar ik kan ook zo vertrekken. Ik besluit te blijven en ga onopvallend in de achtergrond van de kamer zitten. De kleine is nog steeds geboeid naar Dora aan het kijken. Af en toe klinken klinken er kreetjes, en bij het geluid van de stemmen van de personages en het gekir van de kleine val ik in een lichte slaap.

Ik word wakker van een bonkend geluid. Er is iemand aan de deur.
Ik trek de deur open en zie een man staan. Nou man, meer jongen.
"Goedemorgen. Ik kom hier om iets mee te delen aan de bewoners van dit huis" Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.
"Wat mag die mededeling dan zijn?"
Antwoord Ik, een beetje verveeld.
"De wolf. De zwarte met witte wolf. Hij is op uw terrein gesignaleerd. "
"Hier? Dat kan niet!" Het komt bijna wanhopig uit mijn mond. Ik herstel.
"En als die hond er was, die er niet is, wat zouden jullie er dan mee doen?"
"We zouden hem meenemen naar het asiel, onderzoeken, en wachten tot iemand hem op komt halen."
Ben ik eens blij dat ik gisteren ben geshift!
"Die hond heb ik hier niet gezien"
Antwoord ik, een beetje geïrriteerd.
"Mag ik even binnenkijken?"
Vroeg hij dat nou echt?
"Nee" Één woord, veel betekenissen.
"Dan komen we terug met een beve-"
Ik smijt de deur in zijn gezicht dicht.
Intussen komt Aneesha binnen. Ik loop naar haar toe.
"Ik ga."
Ze knikt. Ik krijg nog een broodje mee, en we nemen afscheid. Ik zwaai haar nog even uit, voordat ik buiten ben, en langzaam in elkaar zak. Ik kleed me om in de bosjes voor Aneesha's huis en leg de kleren voor haar deur neer. Vervolgens shift ik. Door alle emotie word mijn zicht wazig. Ik kijk niet meer waar in ren. Op een gegeven moment hoor ik iemand gillen. Mensen. Ik draai me om, maar doordat ik vrij weinig zie, bots ik tegen een paaltje op. Mijn neus begint te bloeden, maar ik passeer het paaltje en ren door. Sirenes komen dichterbij en lichten worden steeds feller. Als ik stop met rennen, word mijn zicht minder wazig. Gepiep van remmen.
Ik kijk om me heen, en zie dat ik omsingeld ben. Ik hoor de klik van een geladen geweer achter mij. Ik draai me om, en grom naar de eigenaar van het geweer. Het is een jongen met blauwe ogen. Een oudere man moedigt hem aan.
"Kom op, doe het dan!"
"Het beest gaat er niet dood aan" roept een andere.
"Maar jij wel" gromt Kayla in mijn kop
Er is geen uitweg meer. Ik word toch beschoten. De beste verdediging is een aanval. Ik een naar de jongen toe, en bijt in zijn been. Niet te zacht, niet te hard. Even word ik rustig van de smaak van het bloed, daarna klinkt een klik, en word alles zwart.
.
.
.
.
Hey! Vinden jullie het een leuk idee? Ik wel! Ik ga morgen weer schrijven. Het duurt misschien iets langer, want ik heb een wiskunde toets, en die stof is aardig pittig. En bij pittig bedoel ik ghost pepper pittig. See you later!
XX YOGIRL SILKE