That One Wolf

☆Hoofdstuk 17☆

We lopen samen terug, zonder een woord te zeggen. Ik stap in bed, en val gelijk in slaap.

P.O.V Samara
Ik word wakker van een fel licht dat op me schijnt. Ik grom een keer en trek de deken over mijn hoofd heen, het zonlicht blokkerend. Onder het deken is het zo donker dat ik niks kan zien. Opeens lichten twee rode lichtjes op in het duister. Ik gil en trek de dekens van me af. Ik spring uit bed, en ga bij de deur staan. Ik knijp mijn ogen dicht, als ik wat zachts over mijn knieën voel strijken. Ik doe mijn ogen open en voor me zit een schattig en pluizig wolfje naar me te kijken. Ook bedekt met witte ringen.
"Sarah?" Vraag ik. Het wilde wolfje springt in mijn armen, en ik pak haar op. Wat een schatje lijkt het zo. Ik geef haar een kusje op haar kop, en als antwoord krijg ik een koude lik over mijn wang. Ik krijg automatisch een lach op mijn gezicht en aai over haar kopje. Ze springt uit mijn armen en verstopt zich onder de dekens. De bobbel onder de dekens word groot, en als ze er onderuit springt, is ze de grootte van een normale husky. Ze rolt over de dekens, en ligt hijgend stil. Ik grinnik, en kleed me aan. Sarah helpt me uitzoeken, door shirtjes op haar hoofd te leggen, en mij te laten kiezen. Het werd een zwarte Nike-trui en zwarte skinny jeans. Ik trek mijn grijze all stars aan, en stap de kamer uit met Sarah aan mijn zijde. Ze zitten met zijn allen aan een grote houten tafel. Als we binnenkomen kijkt iedereen ons aan. Ik grom lichtjes als iedereen mij aankijkt. Ze kijken weer weg, en gaan door met eten. Ik loop terug naar mijn kamer, en leg ook mijn kleren klaar. Een bordeauxrood niketruitje, en spijkerstoffen skinny jeans. Ik shift terug en trek de kleren aan. Als ik aan tafel ga zitten, begon Samara enthousiast te vertellen.
"En toen begon ze te huilen, en alle Alpha's volgden haar!"
Ze glom helemaal, en je kon een twinkeling in haar ogen zien. Iedereen aan tafel kijkt me voor de duizendste keer aan. "Is dat raar?" Vraagt ze nu pas. Ik rol met mijn ogen, en ga door met de pannenkoeken van gisteravond eten. Dani begint met praten; "dat is wel uiterst zeldzaam. Wanneer dat gebeurt, ben je een geboren leidster" ik glimlach.
"Dat kan heel veel voordelen hebben, maar ook veel nadelen. Je hebt een opper-Alfa stem. Zelfs Alfa's kunnen deze stem niet negeren. Als je het voor het verkeerde gaat gebruiken, kan dat tot hele foute dingen leiden." Vervolgt ze haar zin. Ik laat een klein lachje horen, maar niemand hoort het. Ik weet dat ik het niet zal gebruiken, maar toch...
Het aanbod is wel aantrekkelijk, geef toe. Ik beeld me in dat ik bediend word door allemaal sexy gespierde Alfa's. Ik word ruw onderbroken van mijn droom, door de zachte stem van Samara. "Mag ik van tafel, ik denk dat ik zo weer ga slapen." Ik kijk haar raar aan. Slapen? Waarom zou je op klaarlichte dag gaan slapen? Ik zet me er overheen, en knik. Ik ga ook van tafel, en wenk Chris. Hij staat ook op en loopt met me mee. Ik ga zitten op een tuinstoel, en klop op de plek naast me. Hier heb je uitzicht over de trainingsbaan, en op een watervalletje in de hoek van de weide.
"Oké, ik zal even wat opbiechten." Zeg ik. Hij kijkt me verbaasd aan.
"Ik heb de laatste tijd een.... leegte in mij. Hij maakt me sterker, maar geeft me ook minder controle. Ik krijg een grotere drang naar bloed, en die kan ik niet stoppen."
.
.
.
.
HAHAHAHAH CLIFFHANGER
ik heb een kleine writers-block, omdat ik me niet zo lekker voel en mijn zus de hele tijd ruzie heeft met iedereen. Ik heb er een hekel aan, en probeer me er uit te houden, maar als ze mij erbij intrekt kan ik moeilijk wat doen, toch? Ik snap haar niet, maar dat zal ik ook nooit kunnen😉 bye bye,
XX YOGIRL🤘🐺