That One Wolf

☆Hoofdstuk 4☆

Zie hierboven een foto van een nieuw personage in het boek en een liedje wat ik gewoon heel leuk vind

"Alfabloed" gromt Kayla.     
Er ontsnapt een diepe grom uit mijn keel.
[Internal screaming]
Hij hoorde het. Hij snuift. Hij kijkt mijn kant op. Ik houd mijn adem in. Opeens hoor ik geritsel achter me. Ik draai me in een reflex om. Ik kijk voor me, en hij is weg.

                       "Hallo rogue"
Point of view Sarah (wolfvorm)
Hij staat achter me. Krieltjes. Wat doe ik Nu aaaah. Aaaaah. Kayla?
"Hey" zeg ik terug. "Jezus Sarah, kan het nog meer awkward?"
Hij komt dreigend op me aflopen.
"Verander"  commandeerde hij op dreigende toon.
"Hah, nee" zeg ik uitdagend terug.
Er krult een klein glimlachje om zijn mond, hij vind het dus leuk.
Hij loopt rondjes om me heen, mij van top tot teen bekijkend. Hij stopt bij mijn ogen. Hij kan me recht in mijn ogen kijken, dus ik ben gewoon even groot als een alfa!
"Je ogen, wat is er mis mee?"
Ik begin nu een beetje geïrriteerd te raken, en Kayla ook.
"Er is niks mis met mijn ogen, dankje. En wie ben jij om mij zo te bekijken en mijn imperfecties te bevragen?"
Zeg ik boos.
"Alfa Dylan, aangenaam"
"Ik ben Sarah. Wat doe jij hier?"
"Gewoon even uitrazen. Jij?"
"Overleven." Zeg ik.
"Een rogue dus. Kon ik weten."
Hij zucht. Ik grom beledigd.
Ik raak nu echt pissig. Kayla neemt het over en ik vind het helemaal oké.
Ze laat een bloedstollende grom horen, waarvan zelfs de Alfa achteruitdeinst. "EN WAT LAAT JOU ZO OVER MIJ SPREKEN HIER IN DIT BOS? IK SNAP NIET WAAROM JIJ MOET UITRAZEN, WANT DAT MOET IK DUIDELIJK DOEN."

"Ho djiezus, rustig wolf, ik wou alleen-"

Ik krijg de controle weer.

"-Benadrukken dat ik een rogue ben en mijn zelfvertrouwen naar beneden brengen." Piep ik. Een enkele traan loopt over mijn snuit.
"Sorry, dat was niet mijn bedoeling" zegt hij.
"Ik snap het. Kayla nam de controle over. Ik kan haar niet tegenhouden, weet je."
Hij glimlacht. Zover wolven dat kunnen doen.
"Wil je alsjeblieft veranderen, ro- Sarah?"
Ik pak mijn tas, en ga achter een boom staan.
(A/N ik ben in het vorige hoofstik vergeten te zeggen dat ze die in haar bek meegenomen had.)
Ik zeg tegen Kayla dat ik weer terug wil in mijn mensenvorm, en ze doet wat ik zeg. Weer pijn. Meer dit keer. Ik kan het niet laten een bedrukte gil uit te smoren. Ik hoor zijn hartslag even overslaan. Hij is dus bezorgd. Ik pak een setje kleren uit mijn tas en trek het aan. Het bestaat uit een bordeauxrood shirtje, en een kort grijs sweatbroekje. Ik kom achter de boom vandaan, en zie dat hij een joggingbroek en een zwart hemdje  draagt.
"Here i am!" Glimlach ik.
Ik kijk hem aan. Hij heeft bruin haar, wat een beetje warrig staat,  en felle blauwe ogen. Alweer iemand met blauwe ogen! Hij lijkt me te scannen. Zijn ogen gaan van mijn ogen tot mijn gympen.
"Moet jij naar Dawnville?"
"J-"
"Ik Ook, zullen we samen gaan? Zo is er minder kans dat we levend opgegeten worden door andere rogues" ik voel zijn afkeer bij het woord rogues, maar ik laat er niks van merken hoe veel het me doet.
Terwijl we door het bos wandelen, vraagt hij:
"Hoe kom je aan de gouden ogen?"
"Okami-oni" fluister ik.
Hij besluit over te gaan op een ander onderwerp. Hij is schattig. We praten uren door, totdat we in Dawnville zijn. "Zo Alfa, bedankt hoor, voor deze leuke tijd, maar niet jij niet een pack leiden?" "Hoe weet jij dat?" "Dude, dat kan je al vanaf 10 000 kilometer af ruiken." Niemand uit het hele bos wist dat ik een Alfa was. Niemand. Jij bent een speciaal meisje, wil je meekomen naar mijn pack? Ik wil graag zien hoe jij te werk gaat"

"Kayla, vertrouwen we hem?"

" Ja, is goed. Laten we het nou doen, dan hebben we ten minste een dag zonder kans op doodgaan."

"Is goed, ik kom met je mee. Maar op één voorwaarde, ik wil wel 3 maaltijden van je hebben."
Hij knikt. Ik loop hartstikke tevreden achter hem aan. Hij denkt vast dat ik al vaker veranderd ben. Wat ik kan zal een verrassing voor hem zijn, maar ook voor mij.

+•×°×•+
Bij het packdorp aangekomen volg ik hem, en kijken mensen me aan. Honderden blikken branden in mijn rug. Gefluister zoals "Wat heeft ze gedaan?" "Wie is ze" "Een nieuwe gevangene?" Komen mijn oren tegemoet, en ik besluit het te negeren. Hij neemt me mee naar een afgelegen trainingsveld, waar van alles op staat. Hindernissen, boksballen, en zandzakken.
"Doe je best voor me"
.
.
.
.
Dit was weer een hoofdstukje. Ik schrijf zo verder dus vandaag komt er een tweede bij. Have fun!💋
X Silke