That One Wolf

☆Hoofdstuk 33☆

Een onbekende man staat voor me.
"Lekker slapen, liefje" grijnst hij,
voordat er alwéér word geschoten

P.O.V Sarah
Dus, hier ben Ik, in een of andere kamer. Zonder meubels. Naakt. Ze hebben me laten shiften tegen mijn wil in. Nu lig ik hier een beetje niks te doen. Jottem. Er word geklopt op de deur. De Alfadude komt binnen.
Hij doet alsof ik totaal niet naakt ben.
"Goedemorgen, rogue."
Ik heb echt een hekel aan dat woord.
Ik zet een nep-glimlach op en zeg;
"Dat ben ik! De rogue die expres mensen heeft vermoord, altijd doodsbedreigingen krijgt, en zo gevaarlijk ben, dat iedereen me dood wil hebben in dit kloteland!" Ik druk mijn klauwen in mijn handpalm, zo voorkom ik dat ik hem nog aanvlieg. Ik sluit mijn ogen even.
"Je hebt meerdere regels overtreden."
No shit, Sherlock!
"Daarom ga je zo even op gesprek met onze Alfa, mijn zoon. Ik kijk even of je niet te gevaarlijk bent. Anders doen we je even zilveren boeien om"
"Zilveren boeien? Wat wil je daar mee bereiken?"
"Dat zal je pijndoen"
"Ik zal even laten zien wat pijn is"
Zeg ik nog, voor ik hem wil krabben.
Met een snelle beweging slaat hij boeien om mijn handen heen. Ze lijken van zilver.
"Doet het pijn, meisje?"
Ik voel niks.
"Nee, niet echt" zeg ik, voordat ik ze met één beweging van mijn hand losbreek.
"Ik wil liever niemand pijn doen, want als mijn wolf het overneemt, word ik een wraakzuchtig beest."
Zo. Dat gezegd.
"Oh."
Wauw. Just wauw.
Beste antwoord aller tijden.
Er word geklopt op de deur.
Ik hoor een stem door de deur echoën.
"Pap, kan ik binnenkomen?"
Ik sta snel op en verstop me achter de stoel. De deur gaat open. Een jongen van ongeveer mijn leeftijd stapt de kamer binnen. Hij heeft bruin haar, en groene ogen. Ook nog pittig erg gespierd. "Je was toch bezig met een rogue?" Uit zijn mond kwam het woord als een gewoon mens. Geen afgunst, geen walging. Eindelijk.
"Waar is ze?"
Ik steek mijn hand op vanachter de stoel, en zwaai even. Ongemakkelijk.
"Hoi" komt er droog uit mijn keel.
Hij wil naar de stoel toelopen!
"Ik zou dat niet doen. Ik ben naakt"
Hij zet twijfelend nog een stap naar voren, terwijl hij naar zijn vader kijkt.
Die kijkt hem afkeurend aan.
"Ya nasty" zeg ik zacht.
Hij mompelt nog wat tegen zijn vader, en loopt dan de deur uit. De vader stapt op me af. Zijn houding is veranderd. "Ik zal even wat kleding laten brengen, daarna stel ik je voor aan mijn zoon, de Alfa" ik steek mijn duim op, en ga op de grond liggen.
Met mijn scherpe nagels kras ik een wolvenkop in de stenen vloer.

Na iets wat wel uren leek, komt er een man binnen. Hij heeft een setje kleren mee. Een zwarte joggingbroek- en trui worden op de stoel gelegd. Ondergoed ook. De man stapt de kamer weer uit, en ik kleed me om. De deur stond op een kier.
We kunnen ontsnappen! Gilt Kayla.
Met mijn klauwen uit en mijn zintuigen op scherp, loop ik mijn kamer uit. Ik loop een lange gang af, die naar een tuin leidt. Een bewaker staat voor de deur, en maakt oogcontact. Ik loop snel naar hem toe, druk zijn hoofd tegen de muur, en steek mijn nagel lichtjes in de achterkant van zijn nek.
Ik fluister speels: "Één centimeter verder, en je bent voor de rest van je leven verlamd. Wil je dat?" "Nee"
"Laat. Me. Er. Dan. Door!" Zeg Ik, mijn stem bij ieder woord meer verheffend. Ik kijk om, en zie de Alfa staan. Mijn ogen zijn rood als bloed. Ik weet niet of ik hem moet doden, of alles maar moet uitleggen...
.
.
.
.
Nou, weer 'n nieuw hoofdstukje voor mijn lieve lezertjes. Hoi Hou van jullie!
XX YOGIRL SILKE🐺🌚👑