That One Wolf

☆Hoofdstuk 9☆

"Je bent een Osore. Je word sterker van angst en hebt buitengewoon sterke zintuigen. Je kan iedereen verslaan, en dat klinkt allemaal als rozengeur en maneschijn, maar zo is het leven niet. Je kan jezelf met veel controle misschien beheersen."

Holy guacamoly.

"Het gaat me lukken." Zeg ik

P.O.V Sarah
Met die woorden verliet ik de kamer, en gelijk ook het ziekenhuis. Dylan komt naar me toe.
"Wil je mijn Bèta worden?"

"Nee. Ik kan dat niet Dylan. Ik moet mijn mate vinden, en ik kan het niet aan om de hele tijd op dezelfde plek te blijven. Sorry Dyl."

"Maakt niks uit. Maar herinner één ding."

"Wat?"

"I got your back"
Hij liep het ziekenhuis uit. Ik voel me incompleet. Hij hoorde bij mij. Ik zal hem gaan missen.
"Zullen we gaan?" Vraagt Chris.

"Ja. Ik moet hier weg."
We verlieten de pack, over de territoriumgrens, en stonden weer in het midden van het bos. Ik ga achter een boom staan, en hij ook. We komen alle twee tevoorschijn als onze wolf. Zijn wolf is groot, bruin, met gifgroene ogen. Ik ben groter. Hij kijkt naar mijn ringen, en zodra hij ziet dat ik hem aankijk, slaat hij zijn ogen neer.
"Zullen we doorgaan?" Linkt hij.
"Let's go!" Zeg ik terug.
Hij wenkt me, en laat zo zien dat ik hem moet volgen. Hij begint te rennen, en ik ren achter hem aan. Ik ren binnen een paar seconden naast hem. Hij kijkt me verbaasd aan, maar kijkt dan weer voor zich uit.
+•×°×•+
We zijn rond 12 uur bij een oud huis aangekomen, waarschijnlijk een oude herberg. Er lopen overal wolven rond. Ik houd me aan de gouden regel bij alles wat leeft.

Als jij het met rust laat, laat het jou ook met rust.

Ik loop door de zachte aarde, achter Chris aan. Er zijn heel veel wolven hier. Heb er nog nooit zo veel bij elkaar gezien. Ik krijg veel blikken naar me toe geworpen. Ik voel me onzeker door al deze wolven, die allemaal naar me zitten te loeren. Ik word er zat van. Ik kijk om me heen, en zie dat iedereen naar me staart. We staan in een kring wolven. Ik word er nu helegaal zat van.
"WAT VALT ER TE KIJKEN?" Schreeuw ik. Ze gaan snel weer door met niks doen, nu ze weten dat ik gevaarlijk kan zijn. We lopen met z'n tweeën de herberg in. Ik zie dat ze aan het linken zijn met elkaar. Na 5 minuten krijgt hij een sleutelring met een kauwspeeltje en een sleutel eraan. Hij pakt de sleutelbos bij het speeltje vast in zijn bek, en loopt de trap op. Ik loop achter hem aan. Hij stopt bij kamer 44. Vraag me niet hoe, maar hij heeft de sleutel in het slot gekregen, en de deur gaat piepend en knarsend open. Ik piep van het knarsende geluid, en veeg mijn pootjes. Ik stap na Chris naar binnen. De oude herberg heeft dus wel heel erg chique kamers! Ik smijt mijn rugzak op mijn queensize bed, en spring er op. Wat voelt dat heerlijk! Ik blaf van geluk, en zie een inmiddels getransformeerde en aangeklede Chris mij aankijken alsof ik gek ben. Ik zet me af van het bed, en spring op de zijne, die één meter van mijn queensize bed afstaat. Net als bij zich laat vallen op het bed, spring ik er onder. Hij ploft zacht neer op mijn dikke vacht, en kijkt dan verschrikt om. Ik lik hem over zijn gezicht, net zolang tot hij van me afgaat. Ik spring van het bed, en ga naast hem zitten. Zelfs nu kom ik tot ver boven zijn heupen uit! Ik laat hem eerst op zijn bed liggen, en dan kom ik tevreden naast hem knorren. Ik val zo in een diepe slaap.
.
.
.
.
Helloooo mensen, hoe gaat het? Ik vind het al een heel leuk verhaal worden, to be honest. Ik hoop dat jullie het ook een leuk verhaal vinden. Ik denk dat ik bij hoofdstuk 10 een XL hoofdstuk ga schrijven. Hou van jullie,
Xx Silke🐺🦄