my boss, the Italian

* cinque *

Er is ongeveer een maand verstreken sinds onze "date." Een week na de eerste date vroeg hij me om naar het park te komen. Dan kon ik Bobby ontmoeten. Ik had een schattige kleine witte hond verwacht net als de hond van Kuifje, maar het was een grote zwartbruine Coonhound.  Maar Bobby is echt heel lief en speels. Maar ook erg loyaal en hij luistert goed.

En volgens mij ben ik echt verliefd geworden op Ruggero. Hij appt me iedere ochtend als ik wakker ben en iedere avond vlak voordat ik ga slapen. Dan checkt hij even of ik oké ben.

Ik zit nu thuis. De afgelopen dagen ben ik ziek geweest en overmorgen moet ik weer aan het werk. Vandaag mocht ik uitzieken van Lauretta. Nou eigenlijk moest ik van haar uitzieken. Ze vind dat ik ook wel eens wat rust verdien. Morgen heb ik ook nog vrij. Overmorgen hoef ik maar vijf uurtjes te werken. En dan op de rustigste tijden.

Er word aangebeld. Ik sta op en loop ernaar toe. Als ik de deur heb geopend kijk ik tegen een glimlachende Ruggero aan. 'Gattina' zegt hij.

Hij wil me een kus geven maar ik kijk snel weg. 'Ik wil je niet ziek maken' zeg ik.

'Ik ben ook ziek geweest' zegt hij, 'anders was ik de afgelopen dagen alleen maar bij je geweest. Dag en nacht. Ik heb de antigenen.'

Ik glimlach zachtjes en geef een snelle kus op zijn lippen.

Hij glimlacht. 'Mag ik binnenkomen?'

'O ja, natuurlijk.'

Hij loopt achter me aan naar de woonkamer als ik de deur heb gesloten. Hij ploft neer op de bank. 'Wil je iets drinken' vraag ik.

'Water alsjeblieft.'

Ik loop naar de keuken en pak een glas die ik vul met water. Als ik terug loop heeft hij zijn mobiel in zijn handen. Hij kijkt er fronsend naar. 'Is er iets' vraag ik bezorgd.

Hij kijkt op en glimlacht. 'Nee' zegt hij, 'niets. Ik begreep alleen het berichtje van mijn vader niet.'

'Oh, oké.'

Hij trekt me aan mijn hand naast zich. 'Dus wanneer moet je weer werken' vraagt hij, 'want dan kom ik ook even buurten.'

'Ik moet dinsdag weer werken.' 

'Oké, dan zie ik je dan. Ik hoop op de rustigste momenten.'

'Ja, Lauretta laat me echt niet meteen al hard werken. Ze wil graag dat ik eerst uitziek voordat ik weer ga erken.'

'Dat viel te verwachten van haar.'

Ik glimlach naar hem en we praten nog wat verder. Na anderhalf uur vraag ik: 'Wil je nog iets drinken?'

'Ik wil het ook wel halen hoor' zegt hij.

'Het is geen moeite' zeg ik.

Ik sta op en buig naar hem toe. 'Dan kan ik oefenen voor dinsdag.'

Hij grinnikt en ik loop naar de keuken met zijn glas. 'Dus wat wil je drinken' roep ik.

'Water alsjeblieft.'

Ik doe de kraan aan en vul het glas met water. Opeens slaat hij zijn arm om  mijn middel heen. 'Niet doen' giechel ik, 'straks laat ik het water vallen.'

'Mi dispiace' fluistert hij voordat hij een doek op mijn mond duwt.

Ik laat het glas kapot vallen op de grond en probeer zijn arm weg te trekken. Jammer genoeg ben ik niet sterk genoeg. Hij begint me te sussen, maar ik geef me niet zo maar gewonnen. Na een paar seconden verlies ik het bewustzijn.