my boss, the Italian

* tredici *

Hij neemt me mee naar beneden. Naar een eetzaal. Zijn vader is er al. En volgens mij de rest ook. Zodra wij binnen komen word het stil. Alle ogen zijn op mijn gericht. Ruggero legt zijn hand op mijn onderrug en kucht. De mannen kijken hem snel aan. De vrouwen doen er iets langer over. 'Jullie vragen je vast af wie ik meegenomen heb' zegt Ruggero luid, 'wel dit is Milena. Mia amante.'

'Welkom Milena' zegt een man die naast Severino zit.

'Dank u' zeg ik zacht.

Waarschijnlijk heeft hij het niet eens gehoord. Ruggero neemt me mee naar de twee lege plekken naast Neta. Hij laat me tussen haar en hemzelf inzitten. Severino kijkt eens rond en knikt dan tevreden. 'Iedereen op tijd dus geen dooie vanavond.'

Wat mannen grinniken. 'Preghiamo per primo' zegt Severino.

Iedereen vouwt zijn handen en sluit zijn ogen. Ik doe ze na. Vroeger moest ik ook altijd bidden voor het eten. Dat deed ik altijd heel erg trouw. Dat kwam omdat ik het een keer weigerde en daar goed voor werd gestraft.

'Nee! Ik wil niet bidden!'

'Houd je mond! Zitten en bidden! Nu!'

'Nee!'

Zijn hand komt hard met mijn wang in aanraking. Ik snik en heb meteen spijt van mijn acties. Hij grijpt mijn haar stevig beet en trekt me mee naar de kelder. Daar gooit hij me op de grond en sluit me op. In het donker!

'Amen' hoor ik.

Ik open mijn ogen weer en voel een warme adem in mijn nek. 'Alles oké' vraagt Ruggero zacht.

Ik knik. We beginnen met eten als Severino al een hap heeft genomen. Het is allemaal Italiaans en het is heerlijk. 'Zijn jullie thuis ook gelovig Milena' vraagt de man van eerder.

Ik kijk hem aan en zeg: 'Mijn vader was het. Ik bid eigenlijk niet meer voor het eten.'

 'En je moeder?'

'Padre' zegt Neta snel, 'niet doen.'

'Wat niet' vraagt de man verbaasd.

'Ik heb het u verteld' sist ze.

De man fronst en dan schiet het hem te binnen. 'Mi diaspace Milena' zegt hij daarna.

'Geeft niet' zeg ik, 'maar om uw vraag te beantwoorden. Ik weet niet of ze gelovig was.'

'Kun je dat niet vragen aan je vader?'

'Nee, ik heb geen contact meer met hem.'

'Mag ik vragen waarom niet?'

'Haar vader mishandelde haar' zegt Ruggero kort, 'net als haar oom.'

De rest van de mensen aan tafel is stil geworden. Ik sla mijn ogen neer en leg mijn handen in mijn schoot. Ik wil hier weg! Te veel mensen die me aanstaren vind ik echt vreselijk! 'Eet' zegt Severino opeens, 'zij heeft jullie niets gevraagd.'

Ik hoor weer messen en vorken over borden schrapen. En de gesprekken worden voortgezet. Ruggero geeft een kus op mijn hoofd. 'Wil je weg?'

Ik schud mijn hoofd. 'Je mag gaan' zegt Severino.

Ik knik. 'Maar ik blijf' zeg ik.

'Het is jouw keuze' zegt hij.

Ruggero geeft een kus op mijn slaap. We eten verder. 'Zijn ze de gevangenis in gegaan' vraagt de man opeens.

'Padre' zegt Neta.

'Zio' sist Ruggero.

'Ja' zeg ik, 'ze zijn veroordeeld tot vijf jaar.'

De man wil weer iets vragen maar Severino is hem voor. 'Later fratello.'

Hij kijkt Ruggero aan. 'Ryu, zou je ons straks willen vergezelen bij de zitkamer?'

Ruggero kijkt mij aan. 'Ja?'

'Is goed.'

Hij glimlacht kort en we eten weer verder in stilte. Na het diner neemt Ruggero me mee naar een zitkamer. Severino gaat in de stoel bij de haard zitten met een  sigaar. De man van eerder gaat op de bank naast hem zitten. Nino en Neta gaan naast hem zitten. Ruggero trekt me op zijn schoot. 'Nu mag je haar verder vragen stellen' zegt Severino.

'Hoe oud was je?'

'Mijn moeder stierf toen ik drie was. Toen raakt mijn vader verslaafd aan drank en begon hij me te mishandelen. Toen ik zes was werd ik naar mijn oom gestuurd door jeugdzorg. Daar bleef ik tot mijn achtste.'

'Heb je littekens?'

Ik sla mijn ogen neer en knik langzaam. 'Ja.'

'Zou ik ze mogen zien?' 

Ik kijk hem aan. 'Waarom wilt u ze zien' vraag ik.

'Ik ben de dokter van deze familie. Ik weet van iedereen hier welke littekens ze hebben en welke kwalen. Als er iets gebeurd met je kan ik precies zien wat ze je hebben aangedaan zonder dat je iets hoeft te vertellen.'

Ik knik langzaam. 'Mag ik ze zien?'