my boss, the Italian

* ventinove *

p.o.v Milena

'Hoe oud was je' vraagt de baas.

'Tot mijn zesde woonde ik bij mijn vader. Tot mijn achtste bij mijn oom. Mijn oom was iets meer van de fysieke straffen.'

'Mmh.'

'Ik doe mijn shirt weer goed en kijk hem aan. 'Heb je je vader of oom daarna nog gezien?'

'Nee, niet andat ik uit huis werd gehaald.'

'Waar heb je gewoond al die tijd?'

'Gastgezinnen , en een stichting van jeugdzorg.'

'Maar nu woon je op jezelf, toch?'

Ik knik. Er word geklopt voordat hij verder kan vragen. 'Entrando' zegt de baas.

Mijn oom komt binnen. 'Capo, telefoon.'

'Van wie?'

'Moretti.'

De baas pakt snel zijn telefoon op. 'Buongiorno' zegt hij grijzend.

Mijn oom slaat opeens zijn arm om mijn middel heen en duwt zijn hand op mijn mond. 'Als je ook maar probeert geluid te maken' sist hij in mijn oor, 'dan straf ik je hard.'

Ik knik snel. 'Brava ragazza.'

'Om eerlijk te zijn Severino' zegt de baas, 'ik weet niet waar ze is. Ze is ergens in één van de huizen, maar welke weet ik niet. Ik vertrouw erop dat ze goed word verzorgd.'

Ik hoor wat gevloek in het Italiaans. 'Doe maar rustig Severino, we doen haar geen pijn. zolang ze luistert gebeurt er niets met haar.'

Weer wat gemompel en gevloek. 'Je weet wat ik wil van je om haar terug te krijgen.'

Hij luistert naar het antwoord en begint zijn hoofd te schudden. 'Dan zie je haar voorlopig niet terug.'

Hij legt de telefoon snel neer. 'Laat haar maar los.'

Mijn oom laat me los en ik haal diep adem. Onbewust heb ik mijn adem ingehouden. 'Je had gewoon door kunnen ademen, hoor Milena' grinnikt mijn oom.

'Ik deed het onbewust.'

'mmh.'

'Crazie Aurelio' zegt de baas, 'je kan weer aan het werk.'

'Sì capo.'

Mijn oom loopt de kamer uit. Ik ga weer bij het raam ziten. 'Milean' zegt hij na een uurtje, 'je zult hier een tijdje blijven dus wat vind je leuk om te doen?'

'Hoe bedoeld u?'

'Nou, ik ga een baantje voor je zoeken.'

'Oh... ehm... ik vind het leuk om mijn nagels te lakken. en te tekenen en te lezen...'

'Lezen? ik kan je de bieb laten beheren.'

'ehm... oké.'

'Het is er nu wel een rommeltje, ik zal je er morgen heen grengen. Maar je moet me beloven dat je geen ontsnappingspogingen zal doen.'

'Dat beloof ik.'

'Mooi, dan bespreek ik het vanavond met je vader en oom. Zij beslissen of ze je alleen durven te laten of niet.'

'Sì' zeg ik zacht.

Hij kijkt over zijn schouder naar mij. 'Welk niveau heb je eigenlijk gedaan?'

'Als in school?'

Hij knikt. 'Vwo.'

'En je werkte in een restaurant? Waarom ging je niet naar een universiteit of zo?'

'Ik wist niet wat ik wilde. Daarbij leek me wat geld verdienen ook best nuttig.'

Hij knikt langzaam en gaat weer verder met werken. Ik kijk weer naar buiten.

De tuin is echt mega groot. Het liefste wil in naar buiten en ergens onder een boom een boek lezen. Maar dat zal hij vast niet toestaan. Al hoewel, niet geschoten is altijd mis.

Ik sta op en loop om het bureau heen. 'Sì Milena' vraagt hij.

'Ik wil graag de tuin in.'

'Ga je vader maar vragen of hij dat goed vind.'