my boss, the Italian

* ventidue *

Ik word wakker in een donkere kamer. Voordat mijn ogen gewend zijn aan het donker zijn er al een paar minuten verstreken. Maar als ik kan zien zie ik dat ik op een ijzeren bed lig. Mijn voeten zijn wel aan elkaar vast gemaakt voel ik. Er is nog een stoel in het midden van de kamer. Ik wil liever niet weten waar die voor bedoeld is.

De deur zwaait open en ik knijp mijn ogen dicht door het felle licht. 'Opstaan bambina' zegt een man. -kleine meid-

Ik open voorzichtig mijn ogen en zie dat de man naar het bed is gelopen. Achter hem zijn nog twee mannen binnengekomen. De eerste man pakt mijn arm beet en trekt me omhoog. Hij sleept me naar de stoel en duwt me erop. De twee anderen maken mijn armen aan de armleuningen vast. De eerste man hurkt voor me neer en vraagt: 'Wat is je naam?'

'Waarom zou ik je dat vertellen?'

'Anders moeten we je pijn doen. Wil je dat?'

Ik schud mijn hoofd. 'Dus wat is je naam?'

'Milena' zeg ik zacht.

'Brava ragazza.' -braaf meisje-

'Wat wilt u van me?'

'Praten' zegt hij, 'de baas wil dat ik met je praat over Moretti.'

'Ik zeg niets.'

'Je weet niet eens wat ik wil vragen.'

Ik haal mijn schouders op. 'Waar houden de Moretti zich schuil' vraagt hij.

'Weet ik niet.'

'We kunnen dit op twee manieren doen' zucht hij, 'de ene manier is het fijnste voor ons beiden. Ik stel vragen, jij geeft antwoord en ik doe je niets. De tweede manier is ik stel vragen, jij liegt of geeft geen antwoord en ik doe je pijn.'

'Ik lieg niet, ik weet niet waar ze zich schuilhouden. Vandaag of gisteren, was de eerste keer dat ik van het landgoed af was.'

'Waarom was je daar dan?'

'Ruggero was bang dat ik ontvoerd zou worden door de vijand omdat hij bij mij was.'

'Waarom was hij bij jou?'

'Hij is mijn baas, en hij wilde praten over hoe ik het vond om voor hem te werken.'

'En dat kon niet waar je werkte?'

'Jawel, maar dat wilde hij niet.'

'Dus wie heb je ontmoet daar?'

'Waar?'

'Bij Moretti.'

'Niemand.'

'Je was met Nino en Neta. Hen heb je wel ontmoet.'

'Nino en Neta zijn familie. Wat is er belangrijk aan zijn familie?'

'Dus je weet niet dat ze van de maffia zijn?'

'Maffia?!'

Hij staat op en haalt een hand door zijn haar. Hij kijkt één van de mannen aan en zegt: 'Prendi il siero della verità. Hanno bisogno di parlare!' -Haal het.... Ze moet praten-

De man knikt kort en loopt weg. De eerste man hurkt weer voor me neer. 'Je krijgt een keuze' zegt hij, 'of je verteld me wat je weet. Of je verteld het onder het waarheidsserum.'

Ik schud mijn hoofd. 'Ik ga niets vertellen! Ik verraad ze niet!'

'Ze? Wie zijn ze?'

'Ehm... ik.... zij...'

'Nu ben je niet zo stoer meer hé, bambina?'

Ik probeer los te komen. 'Hou op daarmee bambina' zegt hij.

Ik stop niet waardoor hij mijn haar stevig beetpak. Meteen zit ik stil. Mijn oom en vader pakten ook altijd mijn haar vast als ik echt niet wilde luisteren. 'Wat weet je?'

'N-n-niets' zeg ik zacht.

Hij zucht diep en dan komt de man weer binnen. 'Capo non vuole che noi di usarlo su di lei' zegt hij. -De baas wil niet ... gebruiken op haar-

'E adesso' vraagt de eerste man terwijl hij opstaat. -dus wat nu-

'Dovremmo causare a lui.' -We moeten haar naar hem toebrengen-

De eerste man knikt en maakt mij los. Eerst mijn enkels en dan mijn polsen. Hij trekt me mee de gang op en een kamer in.