my boss, the Italian

* trentotto *

'Wat bedoel je' vraagt Ruggero verbaasd en bezorgd.

'Mijn vader' zeg ik, 'hij begon met slaan.'

'Je hoeft er niet over te praten als je dat niet wil. Weet je nog?'

Ik knik. 'Ik weet het, maar ik... ehm... ik wil... ik wil het kwijt.'

'Oké gattina, ik luister.'

Ik haal diep adem en zeg: 'Hij begon met slaan toen hij dronken was na mijn moeders overlijden. Hij ging het ook doen als hij nuchter was en dat was mijn straf voor als ik niet luisterde. Toen mijn juf de blauwe plekken ontdekte en mijn vader erachter kwam heeft hij me geprobeerd te wurgen met zijn riem.'

Ik snik en veeg een verloren traan van mijn wang.

'Ik ben gered door jeugdzorg' ga ik verder, 'die stonden opeens voor de deur. Ze brachten me eerst naar een ziekenhuis zodat ze me konden onderzoeken. ik woog niet veel en was veel te klein voor mijn leeftijd. Maar toen alles in orde bleek verder kwam mijn oom me ophalen.'

Ik ben even stil. Nu komt het ergste stukje. Mijn oom heeft me meer pijn gedaan dan mijn vader ooit heeft gedaan. En ik was maar twee jaar bij mijn oom! 'Het hoeft niet gattina' zegt Ruggero.

Ik knik zachtjes en ga weer verder: 'Zodra we bij zijn huis waren schopte en sloeg hij me bewusteloos. Ik werd wakker in de kelder. Daar moest ik slapen. Daar sloot hij me ook vaak op, en dat was gewoon vreselijk. Ik was bang in het donker vroeger en... dat wist hij. Ik heb een keer geprobeerd om te ontsnappen en ook hij heeft me geprobeerd te doden. Hij brak mijn been zodat ik niet meer weg kon lopen voorlopig. Toen hij een keer weg was en mij alleen thuis liet ben ik ontsnapt. Ik ben naar jeugdzorg gegaan en mijn oom werd opgepakt.'

Ik druk mijn gezicht tegen zijn borst aan. 'Het geeft niet gattina' zegt hij, 'huil maar.'

'Waarom deden ze me pijn' snik ik.

'Dat weet ik niet gattina, maar niemand zal je meer pijn doen. Niet zolang ik leef!'

Ik snik en kijk hem aan. Hij glimlacht naar me en geeft een kus op mijn voorhoofd. 'wil je het ook over die verkrachting hebben' vraagt hij, 'of is dat nog te dichtbij.'

Ik haal mijn schouders op. 'Ik was in de bieb, die mocht ik beheren van de baas. Opeens kwam Perla, een slaafje van de baas. Ze begon me te kussen en trok me naar een slaapkamer. Blijkbaar de kamer van de baas want die kwam later binnen. Ze bond me vast en... en....'

De tranen beginnen weer in alle hevigheid terug te komen. 'Ssssh' sust hij me.

Hij trekt me stevig tegen zich aan en geeft kusjes op mijn hoofd. 'Het is oké, alles is voorbij. Niemand kan je meer pijn doen. En Sartori zal boeten voor wat hij heeft gedaan.'

Ik knik langzaam en gaap. 'zullen we gaan slapen? Of ben je bang voor nachtmerries?'

'Jij bent er' fluister ik, 'dus het is oké.'

Hij glimlacht kort en we kleden ons om. Daarna gaan we onder de dekens liggen. Ik ga dicht tegen hem aanliggen en hij slaat zijn arm stevig om me heen. 'Niemand zal je meer pijn doen' zegt hij zacht, 'of bij me weghalen. Niet zo lang ik hier rondloop!'