my boss, the Italian

* ventisette *

Ik word wakker gemaakt door mijn vader. 'Goedemorgen' zegt hij.

'Goedemorgen' zeg ik schor.

'Heb je nog nachtmerries gehad?'

Ik schud mijn hoofd. 'Fijn, zullen we dan maar naar beneden gaan en ontbijten met de rest?'

'Dan moet ik me wel eerst aankleden.'

'Jij blijft hier, ik ga kleding halen. Deal?'

'Deal.'

Hij loopt de kamer uit en laat me niet opgesloten achter. Blijkbaar vertrouwd hij me.

Na een paar seconden komt mijn oom binnen. 'Waar is Guilio' vraagt hij.

'Hij ging kleding halen' zeg ik zacht.

'Waar ben je gisteravond trouwens heen gerend?'

'Hierheen, het spijt me dat ik wegrende.'

'Mmh, goed dat je je verontschuldigd. Geen straf voor nu.'

'Dank u' zeg ik zacht.

Mijn vader komt de kamer weer in. In zijn armen ligt een stapel kleding.  'Wij wachten buiten op je, oké Milena?'

Ik knik en ze gaan weg. Ik kleed me snel om en loop daarna de gang op. 'Laten we gaan' zegt mijn oom.

Ik loop achter hem aan terwijl mijn vader naast me komt lopen. Als we in een grote eetzaal komen wordt het stil. Alle ogen zijn weer op mijn gericht. De baas staat op waardoor iedereen naar hem kijkt. Behalve één meisje. Ze heeft lange bruine haren en groene ogen. 'Dat is Milena' zegt de baas, 'Guilio's dochter en ook het meisje van Moretti junior. Milena blijft bij ons wonen dus help haar een beetje op weg.'

'Sì capo' zeggen de meeste.

Mijn vader neemt me mee naar drie lege stoelen. Ik moet tussen hem en mijn oom inzitten. We ontbijten. Het is een geroezemoes en af en toe word er eens naar mij gekeken. Na het ontbijt zegt de baas nog wat in het Italiaans. Een paar woorden versta ik maar de rest, al sla je me dood.

De mannen gaan na de "toespraak" weg. Alleen de baas, ik, mijn vader en oom blijven achter. 'Capo' zegt mijn vader, 'wat moeten we met Milena doen? Wij moeten aan het werk en kunnen dus niet op haar letten.'

'Milena blijft bij mij' zegt de baas, 'sì?'

'Sì capo.'

Mijn oom en vader staan op en verlaten de kamer. 'Milena' vraagt de baas.

Angstig kijk ik hem aan. 'J-ja?'

'Waarom ben je bang voor me?'

'Als u mij verlinkt aan mijn oom of vader dan zit ik zwaar in de nesten.'

'Wat zou één van de straffen kunnen zijn die ze je geven?'

'Riem slagen, stok slagen, opgesloten in een donkere kamer, gewoon klappen met handen.'

'Mmh, en waarvoor zouden ze je kunnen straffen?'

'Brutaal zijn, liegen, tegenspreken, geen antwoord geven. Eigenlijk alles wat hen niet zint, daar zullen ze me voor straffen.'

Langzaam knikt hij en staat op. 'Ik neem je mee naar mijn werkkamer en daar blijven we.'

'Mag ik u eerst iets vragen?'

Hij knikt. 'Wat is uw naam?'

'Fabrizio.'

Ik knik en sta op. 'En de man die me gisteren pijn deed?'

'Rocco, mijn rechterhand.'

'Dan heeft u al mijn vragen beantwoord.'

Hij knikt kort en ik loop achter hem aan door de gangen. Iedereen die we voorbij komen groet de baas. In zijn werkkamer ga ik bij het raam op de grond zitten en staar de tuin in. 'Milena' vraagt de baas, 'kun je iets voor me doen?'