my boss, the Italian

* quarantuno *

De volgende ochtend ga ik douchen en doe wat Gio me gevraagd heeft. Na het ontbijt geef ik hem het potje. Hij doet wat testjes en komt dan breed glimlachend de kamer in. 'Mag ik aankondigen dat ik echt geweldig nieuws heb' zegt hij blij.

'Welk nieuws oom' vraagt Ruggero.

In zijn stem is iets van bezorgdheid te horen. 'Er is niets ernstigs Ryu' zegt Gio, 'het enigste is dat jullie binnenkort wel een babykamer moeten gaan klaarmaken.'

'Wat' vragen we tegelijk.

'Je bent zwanger Milena' zegt hij.

Ik kijk hem geschrokken aan. Daarna kijk ik naar Ruggero. 'Ik dacht dat we...'

'Heb ik gedaan' zegt hij snel, 'echt Milena. Geloof me.'

Hij geeft een kus op mijn voorhoofd. 'Wil je het wel? Ik kan je naar een kliniek brengen als je wil.'

'Ik... ik wil het wel.... maar... ik ben bang.'

'Waarvoor gattina?'

'Dat ik net zoals mijn vader ben. Dat ik geen goede ouder ben.'

'Jij bent perfect' zegt Ruggero, 'begrijp je dat gattina. Jij zult ons kindje nooit wat aandoen!'

Er klopt iemand op de deur. 'Entrando' zegt Ruggero.

Nonna komt de kamer in. 'Figlio, ga jij eens met je dochter praten. Ze vermoord nog steeds de groenten.'

Gio knikt en kijkt mij aan. 'Geloof Ruggero maar' zegt hij, 'want hij heeft gelijk.'

Ik glimlach kort en hij loopt weg. 'Dus wat is er aan de hand' vraagt nonna.

Ik kijk Ruggero aan. 'Wat gebeurt er als we het haar nu vertellen?'

'Dan weet iedereen het binnen een paar minuten.'

'Zullen we het dan vanavond vertellen? Aan iedereen?'

'Zoals jij wil gattina.'

'Wat gaan jullie vertellen' vraagt nonna.

'Niets nonna' zegt Ruggero, 'u zult het vanavond horen.'

'Als ik het maar te horen krijg' zegt ze.

Daarna draait ze zich om en loopt weg. Ruggero pakt mijn hand beet en vraagt: 'Zullen we naar boven gaan?'

Ik knik en sta op. Gelukkig voel ik me niet duizelig of zo. Hij neemt me mee naar boven en we gaan op zijn bed liggen. Bobby komt ook bij ons liggen. 'Ik had trouwens nog een klein cadeautje voor je.'

'Wat dan' vraag ik.

'Vanavond krijg je het, oké?'

'Oké, maar nu heb je me wel nieuwsgierig gemaakt.'

Hij grinnikt. 'Dat verwachte ik ook.'

Tot aan het eten blijven we in zijn kamer. Als we de eetkamer inlopen zijn meteen alle ogen op ons gericht. Severino is er alleen nog niet dus tot hij er is kunnen we niets vertellen. 'We wachten op mijn padre' zegt Ruggero.

'Goed idee' zegt Gio, 'anders wordt dat je dood.'

Severino komt de kamer inlopen. Ruggero slaat zijn arm om mijn middel. 'Vader' zegt hij, 'we hebben een mededeling.'

'Ja, madre zei al dat jullie iets wilden vertellen.'

Hij gaat op zijn stoel aan het hoofd zitten. 'Vertel' zegt hij.

'Milena en ik zijn erachter gekomen dat er een kleine Moretti aankomt' zegt Ruggero met een glimlach.