my boss, the Italian

* ventitré *

Ik word op de grond gegooid voor een groot bureau. 'Capo' zegt de man, 'het meisje van Moretti.'

Ik kijk heel even op naar de baas en zie dat hij donkergrijs heeft en daarna groene ogen. Zodra ik hem heb gezien probeer ik weg te rennen naar de deur maar loop daar tegen iemand op. Wat hebben Italianen met mij in de weg staan?! Eerst Severino en nu deze gast!

'Capo' hoor ik een vaag bekende stem zeggen, 'che cosa ci fa qui?' –Baas, wat doet zij hier-

'Lei è la ragazza di Moretti. Come fai a sapere il suo Aurelio?' -... Meisje van Moretti. Hoe ken... haar, Aurelio?'

Waarom komt die naam me zo bekent voor? Ik kijk voorzichtig naar de man voor me. En dan pas herinner ik me waar ik die naam heb gehoord. Ik begin te hyperventileren. 'Niet weer' zegt Aurelio.

Hij hurkt voor me neer en slaat me hard in mijn gezicht. 'Hou op' sist hij.

Ik maak me zo klein mogelijk. 'Niet doen' smeek ik, 'alsjeblieft. Laat me gaan.'

'Hou op' schreeuwt hij.

Ik bijt hard op mijn lip. 'Eindelijk luister je' sist hij.

'Aurelio' zegt de man, 'hoe ken je haar?'

'Milena is mijn nichtje' zegt hij, 'ik heb twee jaar op haar gelet.'

'En mishandeld' mompel ik.

Mijn haar word beetgepakt en ik word omhoog getrokken. 'Wat zei je nichtje' sist hij naar me.

'N-n-niets' zeg ik.

Hij trekt wat harder aan mijn haar. 'Je zei wel wat' sist hij kwaad.

'U... u mishandelde me.'

'Je moest leren luisteren, en dat doe ik met de harde hand.'

Er komt nog iemand binnen en als ik hem zie probeer ik uit alle macht los te komen. 'Hou op' schreeuwt mijn oom kwaad.

'Dat is lang geleden' zegt de man, 'Milena.'

Ik wend mijn gezicht af. 'Milena' zegt hij, 'kijk me aan.'

Ik kijk hem angstig aan en met tranen in mijn ogen. 'Je lijkt spreken op je moeder' zegt hij terwijl hij over mijn wang streelt.

Ik voel een traan over mijn wang stromen. 'Waarom huil je Milena' vraagt hij.

'Angst' zegt mijn oom.

'Voor wie' vraagt mijn vader.

'Voor ons Guilio. Ze is bang voor ons.'

'Waarom Milena' vraagt mijn vader, 'we doen je toch niets?'

Ik haal mijn schouders op. 'Woorden' sist mijn oom.

'U deed me vroeger pijn.'

'Dat kwam omdat je niet luisterde. Ik hoop dat je nu wel luistert naar me.'

'Ik zal luisteren.'

'Goed.'

Mijn vader kijkt mijn oom aan. 'Ik neem haar mee. Zij slaapt bij ons.'

'Ho wacht even' zegt de baas, 'zij blijft hier.'

'Waarom capo?'

'Milena is het vriendinnetje van Ruggero Moretti.'

'Wat?!'

Ik val op mijn knieën en maak me zo klein mogelijk. 'Doe me geen pijn, alsjeblieft.'

'Ze wil alleen niets loslaten over Moretti.'

'Zal ik even met haar praten?'

'Prima. Maar doe haar niet te veel pijn. Ik wil haar heel houden.'

'Sì capo.'

Mijn vader trekt me mee naar een kamer met twee bedden erin. Hij gooit me op het ene bed. Ik kruip zo ver mogelijk weg van hem. 'Doe me alsjeblieft geen pijn' smeek ik hem, 'ik zal luisteren. En ik zal alles vertellen wat je wil weten. Maar doe me geen pijn, alsjeblieft.'

'Kom hier Milena.'

Ik ga voorzichtig naar hem toe. Hij gaat op de rand zitten. 'Hoe kwam je bij Ruggero' vraagt hij.