my boss, the Italian

* ventuno *

Er zijn twee weken verstreken sinds die ene avond. Ruggero deed rustig aan met me omdat hij wist dat dit mijn eerste keer was. Maar man, het was geweldig! Hij heeft het nog niet herhaald maar dat komt nog wel.

In die twee weken heb ik ook Italiaans geleerd. Vooral omdat Ruggero het sprak en ik pikte dat dan weer op. Volgens hem leer ik heel erg snel.

Neta en ik zijn echt hele goede vriendinnen geworden. We zitten vaak in haar kamer en kijken van die meidenfilms. Ruggero en Nino vinden ze vreselijk dus plagen we ze er vaak mee tijdens het eten.

Nonna en Carla zijn trouwens heel erg aardig tegen me. Ze willen dat ik me hier thuis voel. En dat voel ik me ook. Maar ik wil eigenlijk wel naar buiten. Niet in de tuin of zo, maar gewoon naar de stad toe. Of naar een dorp dichtbij. Ik zei dat vorige week tegen Ruggero en vandaag gaan we de stad in. Nino en Neta gaan ook mee.

Ik word wakker door de wekker. Die sla ik snel uit en spring uit bed. 'Gattina' zegt hij, 'doe eens rustig. Normaal ben je nooit zo snel in de ochtend.'

'Maar nu gaan we de stad in.'

Hij zucht diep en duwt zijn gezicht in de kussens. Ik pak de dekens beet en trek die van hem af. Ruggero kijkt mij aan. 'Gattina' vraagt hij, 'mag ik dat voortaan ook bij jou doen?'

'Nee' zeg ik, 'maar anders kom je niet uit bed.'

Hij gaat rechtop zitten en trekt een wenkbrauw op. 'Weet je zeker dat je me uit wil dagen' vraagt hij, 'want ik kan de solleticaremorte geven.'

'Wat?'

Hij grijnst en staat op. Ik doe een stapje achteruit maar hij duwt me snel op het bed en begint me te kietelen. 'Nee' roep ik, 'Ryu niet doen!'

Hij grinnikt en laat me los. Ik blijf hijgend op bed liggen. 'Zo' zegt hij, 'lesje gleerd?'

Ik knik. 'Ik hoor niets gattina' zegt hij grijnzend.

'Lesje... geleerd.'

'Mooi.'

Hij geeft een kus op mijn voorhoofd en hij begint zich om te kleden. Na een paar seconden volg ik zijn voorbeeld en lopen we naar beneden. Bobby rent achter ons aan de keuken in. Ruggero geeft hem eten en daarna gaan we naar de eetzaal. We ontbijten en gaan daarna naar de stad toe. Er gaan ook drie bewakers mee. Dat moet van Severino.

Na een paar winkels zijn Neta en ik al erg melig. We blijven lachen. Maar als we een groepje mannen tegen komen stoppen we met lachen. Ze zien er gemeen en groot uit. Nino trekt mij en Neta achter zich. 'Moretti' zegt de man die vooraan staat, 'capo wil je spreken.'

'Dat staat mijn vader niet toe' zegt Ruggero terwijl hij iets achter zijn broeksband vandaan haalt. Het is een wapen.

'We kunnen dit op twee manieren doen' zegt de man, 'je gaat rustig met ons mee en zij mogen gaan. Of we nemen jullie alle vier mee.'

'Zodra ik mee ga zul je hen ook meenemen. Ik ga nooit vrijwillig mee, over mijn lijk!'

'Dat kan geregeld worden.'

'Ren' zegt Neta tegen mij.

Ik twijfel niet en ren zo hard als ik kan weg. Ik verstop me achter een container in het steegje achter het winkelcentrum. Twee mannen van de groep komen naar buiten rennen. 'Waar ben je bambina' vraagt één van hen. -kleine meid-

Ik maak me zo klein mogelijk maar houd ze wel in de gaten. Als ze verder lopen kan ik misschien het steegje uitrennen en me ergens anders verstoppen. 'Kom eens te voorschijn bambina' zegt de man, 'we zullen je echt niets doen. Capo  wil alleen maar praten.'

Echt niet dat ik me ga laten zien! Opeens komt er een andere man aanlopen. 'Die drie zijn ontsnapt, waar is het meisje?'

'Hier ergens' zegt de eerste man, 'maar waar weet ik niet.'

De man loopt richting de andere twee. Hij laad zijn wapen en richt die in de lucht. Hij schiet en ik schrik.

Alle drie kijken ze mijn richting op en twee lopen naar mijn verstopplaats toe. Ik spring op en probeer weg te rennen maar de mannen kunnen me vastpakken. Eén van de twee duwt een doekje op mijn mond en ik val binnen een paar seconden in slaap.