my boss, the Italian

* dodici *

'Heb je... hoe ben je in mijn huis gekomen?'

'Ik heb misschien je sleutels geleend.'

Ik rol met mijn ogen en hij grinnikt. 'Al iets in gedachten?'

'Nee, maar ik kan ze nu gewoon in een kleur lakken en als me iets te binnen schiet dan kan ik dat maken.'

Hij knikt. 'Duw welke kleur' vraagt hij.

'Kies jij maar.'

'Ik?'

Ik knik. 'Oké.'

Hij pakt de tas en gooit die leeg op het bed. Al mijn nagellak potjes vallen eruit. En ook mijn kwasten en sjablonen. Hij pakt mijn nagellak met cacao erin. 'Deze' zegt hij.

Ik knik en pak mijn basecoat en nagellakremover. 'Heb je een krant of iets?'

Hij knikt en geeft me groot blad. Eerst maak ik mijn nagels schoon. 'Ik zou trouwens je raam maar open doen' zeg ik, 'aceton stinkt nogal.'

Hij staat op en opent het raam. Daarna gaat hij weer bij me zitten. Ik maak mijn nagels af. 'Klaar' zeg ik, 'mag ik in het raamkozijn zitten? Dan drogen ze sneller?'

Hij knikt, tilt me op en zet me neer op de vensterbank. Hij gaat achter me zitten en slaat zijn armen om mijn middel heen. Ik leg mijn handen op mijn bovenbenen zodat mijn nagels drogen. Zo blijven we een tijdje zitten totdat ik de stilte verbreek. 'Het spijt me dat ik heb geprobeerd te ontsnappen.'

'Het geeft niet gattina. Ik wist dat je het zou gaan proberen. Maar nog niet zo snel.'

Langzaam knik ik. Hij geeft een kus op mijn hoofd. 'Amo il vostro gattina, voglio che non si perde mai.'

'Ik kan nog steeds geen Italiaans.'

Hij grinnikt. 'Ik houd van je kitten, ik wil je nooit meer kwijt.'

Er word op de deur geklopt voordat ik kan reageren. Ruggero zucht diep en zegt: 'Entrando.'

Zijn vader komt binnen met Bobby. Die gaat direct in zijn mand liggen. 'Figlio' zegt Severino, 'ik wil dat jullie vanavond met ons mee-eten. Of gaat die straf nog steeds door?'

'Nee' zegt Ruggero, 'die straf niet. Maar zij zit dan tussen mij en Nino of Neta in. Anders komen we niet opdagen.'

'Goed, maar zij stelt zichzelf voor.'

'Nee, ik stel haar voor. Geen discussie daarover!'

'Goed dan, half zeven diner.'

'We zullen er zijn.'

Severino knikt kort en verlaat de kamer. Bobby geeuwt. 'Bummer' mompelt Ruggero.

'Wat' vraag ik.

'Luilak' zegt Ruggero 'Bobby is een luilak.'

Ik knik. 'Zal ik je Italiaans leren' vraagt Ruggero, 'gewoon een paar woorden en zinnen.'

'Nee' zeg ik, 'doordat je iedere keer de vertaling zegt pik ik het op.'

'Oké' zegt hij, 'wat betekent dan zio?'

'Oom.'

'En cugino.'

'Neef.'

'En gattina.'

'Katje oftewel kitten.'

Hij grinnikt en geeft een kus op mijn hoofd. 'Zijn je nagels al droog?'

Ik druk voorzichtig op mijn nagels en knik. 'Mag ik ze onder de koude kraan houden' vraag ik.

'Waarom' vraagt hij.

'Je nagels krimpen dan en en dan blijft nagellak langer zitten.'

Hij knikt en laat me los. Ik loop de badkamer in en doe de kraan aan. Ik houd ze even onder de kraan en dep daarna mijn handen af. Als ik terug kom is Ruggero de potjes aan het opruimen. Ik begin hem te helpen. Daarna kijken we nog wat tv.

Een kwartier voordat het diner begint maken we ons klaar. Hij geeft me een ander shirt en ik kam mijn haren nog even. Hij gooit nog wat water in zijn gezicht voordat hij me op zijn schoot trekt. 'Ik wil je nog wat regels vertellen' zegt hij, 'regel 1. Niets eten voordat mijn vader zegt dat je mag eten. Dat is een regel die voor iedereen geld. Regel 2, niet staren. Dat word als onbeleefd gezien. Daarbij houd de rest van zijn privacy. Regel 3, niemand gaat weg zonder mijn vaders toestemming. Alles duidelijk?'

Ik knik. 'Laten we dan maar gaan.'