my boss, the Italian

* trentatré *

Ik lig roerloos op het bed. De baas zit in de hoek op een stoel en rookt een sigaar. Hij heeft zich wel aangekleed in een broek en zijn overhemd. Perla is weggegaan toen hij dat had bevolen. Eigenlijk deed ze alles wat hij zei. En ik wist nooit wat er ging komen want hij sprak Italiaans.

Opeens staat de baas op en drukt de sigaar uit op het schoteltje naast zich. 'Milena' zegt hij.

Ik reageer niet op hem. 'Milena? Hoor je me?'

Langzaam knik ik. 'Heb je pijn?'

Ik haal mijn schouders op. 'Ik bedoel lichamelijk.'

Ik knik weer. Hij komt op de rand zitten. 'Waar heb je pijn?'

Ik probeer mijn handen naar mijn buik te brengen maar die zitten nog steeds vastgebonden. 'Ik zal je losmaken' zegt hij.

Voorzichtig maakt hij mijn handen los en ik breng mijn handen naar mijn buik. 'Heb je daar pijn' vraagt hij.

Ik knik. Hij begint over mijn wang te strijken met zijn vinger. 'Het spijt me Milena' zegt hij, 'ik liet me gaan. Ik had Perla moeten straffen en jou moeten laten gaan. Dat heb ik niet gedaan en daar heb ik spijt van.'

Ik knik weer langzaam. 'Milena, zeg iets. Alsjeblieft.'

'U...'

Ik schud mijn hoofd en sluit mijn ogen. Hij zucht diep en ik voel dat ik een deken wordt gewikkeld. Daarna tilt hij me op en draagt me naar een andere kamer. 'Capo' hoor ik mijn vader zeggen.

De baas legt me op bed en gaat daarna weg. 'Milena' vraagt mijn vader, 'gaat het met je?'

Ik schud mijn hoofd langzaam. 'Wat heeft hij gedaan?'

Ik schud mijn hoofd weer en krimp ineen door de gedachten eraan. 'Wil je slapen?'

Ik schud mijn hoofd weer. 'Wil je slapen?'

Weer schud ik mijn hoofd. 'Wil je je aankleden?'

Voor het eerst knik ik. Mijn vader staat op en loopt naar de kast. Daar pakt hij kleding uit en loopt terug. Wanneer hij weer bij me is tilt hij me op en zet me neer op de grond. Als hij de deken beetpakt houd ik die nog steviger vast. 'Kom Milena' zegt hij, 'ik wil je helpen.'

Ik laat de deken langzaam los waardoor hij op de grond valt. Mijn vader trekt eerste en shirt over mijn hoofd heen en helpt me dan in ondergoed en een joggingsbroek. Daarna ga ik weer in bed liggen. Hij komt weer op de rand zitten. 'Wat heeft hij gedaan Milena?'

'Verkracht' fluister ik.

'Oh, heeft hij gezegd waarom?'

Ik knik. Praten wil ik niet! Het liefste wil ik nu gewoon dood neervallen. Dan kan niemand me meer pijn doen! Ruggero heeft me niet op tijd gevonden om dit te voorkomen.  Hij zal me nooit op tijd vinden voordat iemand anders me wat aandoet! Maar wat zou het, hij heeft vast opgegeven.

'Waarom deed hij het Milena' vraagt mijn vader weer.

Ik schud mijn hoofd. Ik ga niet praten! Nooit meer. Praten helpt toch niet. Ik smeekte de baas om te stoppen in het begin maar hij luistert niet naar me. Niemand luistert ooit naar me!

Mijn vader zucht diep en loopt de kamer uit. Ik blijft een tijdje opgerold op bed liggen tot ik er genoeg van heb. Ik ga nu een einde aan mijn leven maken!