"Gonzales? Anong ginagawa mo dito? And what do you mean by leaving???" I shifted my gaze from Gonzales and back to Ethan.
"I'm quitting medical school and I'll pursue the course that I really want." I knew it. I have a bad feeling about his request.
"What does it have to do with you leaving then??" I stood up and crossed my arms across my chest. Gonzales move towards my side.
"I decided to go abroad for a law school. I applied for a scholarship there. Pag nandito ako lalo lang akong magagalit sa pamilya ko. Baka pag umalis ako at na-try kong mabuhay ng mag-isa, malayo sa lahat ng kakilala ko, maybe I'll find myself there. Maybe it could help me arrange my life and not to feel any anger towards them." He seems so absolute about his plans.
"Gago nito! Alam ba nila tita na aalis ka?" Gonzales asked him with a bit of anger in his tone.
"Hindi. Wala akong balak sabihin sa kanila alam kong hindi ako papayagan nila papa." He shook his head as he said it.
"Si Aidan alam ba niya?" I asked.
Napatingin siya sa akin and I can see pain in his eyes. Damn it! Bakit ba ang galing kong manakit ng iba?? "Hindi din. Kay Jessica ko lang sinabi ang balak ko. This is the best way to fix my life. To start anew somewhere far from everyone else. New environment will help me a lot." He got on his feet and put his hands inside his pockets.
"Tangina niyo ni Bricks! Bakit kailangan sa ibang lugar niyo gustong magsimula!? Lahat na lang kayo nilalayasan niyo ako." I felt guilty. Kasi alam kong kasama ako dun sa sinasabi ni Gonzales.
I glared at him and raised my left brow. "Watch your mouth, Gonzales! Kanina ka pa nagmumura ah." Pero hindi ko pinalagpas yung pagmumura niya. Grabe eh. Ang lutong sobra.
Ethan chuckled. "Mas malala pa yan Anna kung wala ka dito."
Gonzales just grimaced at me then he looked at Ethan again. "Kailan ka aalis?"
"This week." Ethan answered curtly.
May na-realize ako. "This week na kaagad. So talagang wala kang balak na sabihin sa akin kung sino ka. Aalis ka na lang ng bigla. Kung hindi pa nakialam sina Aidan hindi mo talaga sasabihin sa akin kung sino ka"
"Fate didn't agree with me on that kaya nga nandito ka. I must say that this is much better than what I thought." He smiled faintly.
"Anong araw ka aalis?" Follow up question ni Gonzales. Hindi pa din nagbabago yung facial reaction niya.
"Ayokong magpahatid Daryl." Nakuha kaagad ni Ethan ang gustong mangyari ni Gonzales.
"Sige, saan ka na lang pupunta?" Muntik na akong matawa sa mukha ni Gonzales. Parang batang mawawalan ng kalaro.
Napansin kong nagpipigil na rin ng tawa si Ethan. "Malalaman mo din yan."
"Tragis naman pre! Bakit ayaw mong sabihin?" I stifled my laughter. Baka mapikon eh.
"Hulaan mo na lang." I saw Ethan's lip curved up.
"Tangina niyo ni Bricks! Ang dami niyong alam. Pinagkakaisahan nyo na naman akong dalawa!!" Hindi ko na talaga napigilin yung tawa ko. Natawa na rin si Ethan. He both glared at us
"Sunod ka na lang sa amin." Ethan said in between his laughs.
"Bahala kayo. Magkalimutan na lang tayo." Grabe! He's like a little kid throwing a tantrums.
![](https://img.wattpad.com/cover/5575463-288-k590438.jpg)
BINABASA MO ANG
My Perfect Stranger
RomansaKung inaakala nyong makakatuluyan ng bida ang kanyang Perfect Stranger...... Well, Let's see.