Początek Końca / Muke

25

Wywiad się zaczął od najprostszych pytań o trasę i muzykę. Dopiero po paru minutach host przeszedł do pytań z kartki.

- Po pierwsze i najważniejsze, Michael czy mogę ich dotknąć?

Zaśmiałem się z chłopakami, a czerwonowłosy rzucił "jasne" i pozwolił blondynowi dotknąć jednej macki.

- Oh wow. To jest miękkie. Wszyscy, którzy zastanawiali się nad tym, są miękkie i gładkie. - powiedział do mikrofonu

- Trochę niewygodne - dodał Cliffo.

- Luke, czemu utrzymywaliście przekonanie, że po prostu nosisz fajne soczewki?

- Wiesz oboje byliśmy przerażeni na myśl o reakcji ludzi. Tak po prostu było najłatwiej.

- Ash, Calum, jak radzicie sobie z tym zainteresowaniem wokół nich? Nie czujecie się zapomniani?

- Nie, absolutnie. Przecież to my mogliśmy znaleźć się w tej sytuacji, a poza tym jesteśmy rodziną, nie chodzi o zazdroszczenie sobie nawzajem, tylko wspieranie i pomoc.

- Michael powiedz coś więcej o tych mackach.

- Okey, no więc... Jest ich sześć i wychodzą z takiego jakby kółka.

- Pokaż to po prostu - zaśmiałem się, a ten wstał i uniósł bluzkę do kamery odsłaniając je w pełnej okazałości.

- Także tak to wygląda - wrócił do siedzenia na kanapie - Są miękkie, ale mogą stać się bardzo twarde i ostre - to również pokazał - I są bardzo unerwione. Powiedzmy sobie szczerze, jestem jak postać prosto z hentai. Nie są zbytnio dobre do trzymania rzeczy i trochę bolesne jest utrzymywanie ich w bezruchu.

- Luke kupił mu koszulki z dziurami i wycięciami na plecach. Nie ważne jak głupio to brzmi i wygląda, Mike nosi je cały czas w busie.

- Są bardzo wygodne.

- Właśnie Luke, możesz pokazać nam wszystkie miejsca, gdzie masz te plamy?

- Mam się rozbierać? - spytałem z uśmieszkiem

- Nie! - krzyknęli wszyscy na raz, a ja wybuchłem śmiechem

Więc zacząłem pokazać wszystkie miejsca przez ubrania.

- Ostatnie pytanie, co myślicie o tak zwanym "końcu"?

Cała nasza czwórka spoważniała i daliśmy mówić tatusiowi zespołu.

- Nie wiemy co się wtedy stanie. Oczywiście, że się boimy, nasza kariera się rozkręca a tu takie coś. Boimy się, że przyjdzie ten dzień i wszystko zniknie. Wierzymy, że jednak to nie będzie koniec, jednak nic nie wiadomo i ta niewiedza naprawdę niszczy nas od środka. Ale mamy siebie i mamy ludzi, którzy nas wspierają i sprawiają uśmiech na naszych ustach. I oni mają nas. To ciężkie, ale wierzę, że damy radę i przejdziemy przez to razem.

Podziękowaliśmy i pożegnaliśmy się. Wróciliśmy do naszego domu na kółkach, ruszyliśmy w drogę, a także zaczęliśmy więcej rozmawiać ze sobą. Byliśmy rodziną.

- Cal, wciąż masz te narkotyki? - spytałem siedząc na kanapie

- Tak, a co? - popatrzył na mnie zdziwiony

- Wyrzuć je. - poprosiłem

Chłopak wstał i poszedł do kierowcy.

Zatrzymaliśmy się przy najbliższym jeziorze i dopiero wtedy zauważyłem, że jest późno w nocy. Michael oraz Ash wyszli z busu zdziwieni, a ja podążyłem za Hood'em na pomost przy brzegu.

Pokazał mi wnętrze metalowego pudełka pełne wszelkiego rodzaju używek, zamknął wieko i wyrzucił jak najdalej w wodę. Na środku jeziora zrobiła się lekka fala wokół miejsca, w którym wpadło do wody.

Ledwo się odwróciłem z uśmiechem, minął nas Irwin który w samych bokserkach wskoczył do wody chichocząc w sposób w jaki potrafi tylko on.

Za nim wbiegł Calum nie ściągając nawet ubrań, a ja śmiałem się lekko i usiadłem na pomoście po turecku. Patrzyłem jak para z uśmiechami goni się w wodzie i chlapie, z przerwami na gorące, długie pocałunki. Pomyślałem, że też bym tak chciał i w tym samym momencie pojawił się Michael.

Heeyyyy 

nie wiem jak wy, ja jestem chora

potrzebuje jakiejś motywacji do pisania helppppp

miłego dnia i nocy wszystkim!