Początek Końca / Muke

2

Moja prawa ręka nie była moją prawą ręką. Zamiast niej, była różowa, ostro zakończona, zakrwawiona macka, która po chwili zmieniła swój kształt, na bardziej miękki. Na spodzie pojawiły się przyssawki, a ostry koniec zaokrąglił się.

- Co?

Nie rozumiałem.

Co się dzieje?

Te oczy... Macka...

Skażenie...

Znów usłyszałem syreny. Z głośników wydobył się ten sam głos co wcześniej

- Przebywacie w zamkniętej strefie skażenia. Wybuch pobliskiej elektrowni jądrowej wydzielił niebezpieczne opary, prosimy wrócić do swoich domów i nie wychodzić na zewnątrz do odwołania alarmu.

To chyba był przedawniony komunikat...

- Wybuch huh? - mruknąłem patrząc na mackę.

Poszedłem do mojego pokoju wrzucając z umysłu to, co się stało w kuchni.

Spakowałem do plecaka wszystkie ewentualnie potrzebne rzeczy i pieniądze. Miałem zamiar wydostać się stąd.

Dopiero wieczorem moja psychika się obudziła. Schowałem się w markecie i skryłem w dziale z narzędziami ogrodowymi.

W całkowitej ciemności, myśli atakowały o wiele bardziej.

Jestem w strefie skażenia. Moi rodzice nie żyją. Zabiłem moją mamę. Mam zmutowaną rękę.

O boże.

Zacząłem panikować. Całe ciało drżało, a z oczu toczyły się łzy. Zasłoniłem usta dłonią, żeby zagłuszyć łkanie i zwinąłem się w śpiworze.

Miałem prowiant, scyzoryk, apteczkę i zapalniczkę. Papierosy sobie odpuszczę i tak są niezdrowe. Na razie musiało wystarczyć.

Chciałem wydostać się ze strefy. Coś mi mówiło, że nie przeżyje jeśli tu zostanę.

Niestety urządzenia elektroniczne nie przetrwały ataku chemikaliów, ale zabrałem z pokoju mój pamiętnik i album ze zdjęciami.

Nie mogłem ich zostawić.

Zasnąłem, jednak gdy się obudziłem, usłyszałem śmiechy i jakieś wybuchy.

Nie jestem sam.

Ukryłem się za regałem i obserwowałem. W markecie była czwórka studentów, którzy nie wyglądali na zdrowych psychicznie.

Lepiej będzie uciec.

Złapałem puszkę z karmą dla psa i rzuciłem ją daleko od siebie. Zafascynowani ludzie poszli w tamtą stronę, a ja wybiegłem cicho z budynku.

Te ciężkie chmury wciąż wisiały nad miastem.

Wszystko wyglądało coraz gorzej. Skażenie reagowało z praktycznie wszystkim sprawiając, że rdzewiało, pleśniało, czy pękało.

Czysto post apokaliptyczny obraz.

Wiedziałem gdzie jestem, więc postanowiłem ruszyć w stronę drogi do Sydney. Miasto znajdowało się jakieś trzy godziny drogi stąd. Samochodem.

Więc szedłem bocznymi uliczkami, bawiąc się nowo nabytą częścią ciała i zachwycając się tym jaka mięciutka potrafiła się stać. Jej wierzchnia warstwa zmieniała się z twardej jak stal, w miękką jak pianki marshmallow.

Wolałbym moją rękę z powrotem, ale nie będę narzekał. W końcu to macka. Marzenie każdego hentai, takiego jak ja. Mogło być gorzej.

Mogłem stracić rozum...

Jak mama...

Czy ja w ogóle przeżyje?

Hey!!

I co tam?

Zaczyna się zabawa :-D

Miłego dnia i nocy wszystkim!