No Strings (Strings Series 1)

38. Siya pa din

Dedicated to : hazevill23
Sorry I'm only using a phone..

-------------------------------------------------

Sa dami ng nangyari sa buhay ko, ngaun ko lang nasabi na totoong nabuo ako.

Nung una kong nalaman na hindi ako Dela Fuente, akala ko mas lalong gugulo ang buhay ko. I was wrong. Nung una, gulat na gulat ang buong Dela Fuente dahil sa rebelasyon ng buhay ko.

Lahat sila ay nagalit kay mommy at daddy for hiding it to them. Pero, alam na pala ni lolo at ng dalawang kapatid ni Yosef ang lahat. I felt betrayed. Lahat sila ay niloko ako.

Ngaun, mas naintindihan ko na kung bakit cold sila sa akin. Now I understand why I always feel that I don't belong. Hindi naman pala nila talaga ako kadugo.

Hindi ako nagdalawang isip na sumama kay papa John. They are all furious nung nalaman nila na buntis ako at si Luther ang ama. Ang sabi nila, lumaki akong Dela Fuente kaya hindi ito pwede.

Lumaban ako, at sa laban ko, si kuya Eros at papa John ang nasa tabi ko.

Si Kristele? Umiyak siya. She didn't say anything pero umiyak siya sa harap ko. Nung nakita ko ang luha niya? It broke my heart again. She's my sister. In my whole existence Kristele made me feel that I have family. That she's my family. At dadalin ko iyon kahit hindi na kami magkasama.

"Sasha," napatingin ako kay daddy nang pumasok sa kwarto ko. For the last time, tinitigan ko itong buong silid. Somehow, naging parte ito ng buhay ko.

Papa John's outside waiting for me.

"I'm sorry for everything.." salita niya. I wanted to cry. I wanted to say so many things pero hindi ko nalang ginawa.

Nandon pa din kasi yung respeto ko sa kanya bilang nakagisnan na ama. At ano pa man ang nangyari, hindi ko maitatanggi na binigyan niya ako ng buhay.

Hinila ko ang luggage ko. Natigilan ako ng humarang siya sa dadaanan ko. "Hindi ako naging mabuting ama seyo, but believe it or not. Tinuring kitang totoong anak." 

Tears instantly rolled down my cheeks. Wala naman akong galit kay daddy na. Nagalit lang naman talaga ako noon sa kanya dahil nabuhay ako sa kasinungalingan na siya ang sumira sa pamilya. And to be honest? He's a better parent than my mom, ngaun ko lang narealised.

Tumango ako, sa hindi ko alam na dahilan ay bigla ko siyang niyakap.

Si mommy ang hindi ko kinaya. She's blaming me at sinusumbatan na wala akong utang na loob at kung ano ano pa. Until now, hindi ko pa din siya maintindihan. Siguro, talagang mahal niya lang si daddy. At para sa kanya. Ako ang buhay na alaala ng pagkakamali niya.

Nung paalis na ako ng mansyon ay nandoon ang lahat ng Dela Fuente. Ang iba ay masama ang tingin sa akin. Si Draco at Darton lang yata ang parang namatayan ang itsura.

"If you want your baby to live, hindi dapat malaman ni Luther na sa kanya iyan bata na yan. That will be another disgrace. And he's going to marry Celine," salita ni lolo. Malamig lang akong nakatingin sa kanya hanggang tumango ako. Mahal ko si Luther pero kung papipiliin nila ako? I will always choose my baby.

Tumingin si Lolo sa lahat kaya napaayos sila ng upo. Sa buong Dela Fuente, si lolo ang batas. No one dares to break his words.

"No one's gonna tell Luther what's happening here until their wedding is over," umikot ang tingin niya at napirmi kay Draco at Darton. "understand, Draco and Darton?" matigas at punong puno ng authoridad. Napasinghap ang dalawa at sabay na tumango.

Kahit hindi kami magkapatid. Hindi pa din kami pwede. Vera Cruz ako, Dela Fuente si Luther. Hindi kami magkapatid but they are all against us.

Mortal na magka-away ang dalawang pamilya. Kahit kailan hindi magkakasundo si mommy, daddy at papa.