SAMANTHA'S POV
*3 days after*
Nagbibihis sina Rissa at Alex dahil 10:00am ay aalis kami. I checked my watch at 9:00am palang kaya naman nag desisyon akong bumaba para maghanap ng mapaglilibangan. Napatingin ako sa organ, naglakad ako papunta dito at umupo sa harap nito. I suddenly play the organ without thinking dahil kung ano man ang nasa puso ko ay yon ang sinusunod ko. I started to sing a song na galing sa puso. I used to play this song when I was 5 years old.
The other night dear, as I lay sleeping
I dreamed I held you in my arms
But when I awoke, dear, I was mistaken
So I hung my head and I cried
You are my sunshine, my only sunshine
You make me happy when skies are gray
You'll never know dear, how much I love you
Please don't take my sunshine away
I'll always love you and make you happy
If you will only say the same
But if you leave me and love another
You'll regret it all someday
You are my sunshine, my only sunshine
You make me happy when skies are gray
You'll never know dear, how much I love you
Please don't take my sunshine away
Habang kumakanta ako ay biglang may sumigaw malapit sa stairs so I stopped singing and playing the organ. Napatayo ako sa kinauupuan ko at tumakbo paakyat sa stairs.
"Sammy, ready? Tara bilis!" Sigaw ni Alex. Tinignan ko siya ng masama dahil nagulat ako sa sigaw niya kaya tumingin ako sa watch ko, maaga pa naman ah? 9:15am palang. Akala ko naman kung ano na ang isinisigaw niya.
"Hala siya! Bakit ba excited ka masyado?" Sabi ko sa kanya.
"Basta! Bilis na kasi!" Sigaw ni Alex.
"9:15am palang, Alex." sabi ni Rissa. Tama naman si Rissa, sobrang aga pa. Si Alex ba mag-oopen ng mall? 10:00am pa kasi mag bubukas yun.
"Basta bilisan mo!" sabi ni Alex.
"The mall will open at 10:00am." sabi ko.
"Kailangan mong kumilos ng mabilis! Isang oras ka nang nag-aayos at nagbibihis dyan. Until now you still can't decide what to wear." sabi ni Alex. Naku! Mag-aaway na naman tong dalawang to. Bakit ba kasi wala si Cassy dito? Haist! Pumunta pa kasi ng Canada eh.
"Ate Alex, may hinahabol ka?" Pang-aasar na tanong ni Rissa sa kanya. I saw Alex's eyes na biglang lumaki. Ayaw na ayaw niya kasing tinatawag siyang Ate. Hahaha!
"Shopping lang naman ipupunta natin ah?" dagdag pa niya.
"Exactly! We're just gonna go shopping pero ang kupad mo pa ding mag-ayos." Reklamo ni Alex.
"Can you please stop, the both of you?" Sabi ko sa kanila pero hindi pa rin sila tumitigil.
"Ito na! Grabe!" Sabi ni Rissa. "Madaling madali? ang aga pa kaya." dagdag pa at reklamo niya, kasi hinila na ni Alex yung kamay ni Rissa pababa ng hagdan hanggang palabas ng bahay.
"Excited na ako eh. Sammy, c'mon we're going!" sabi ni Alex.
"Excited? Saan? Sa shopping?" Sunod-sunod kong tanong kay Alex. Tumawa naman si Rissa. Feeling ko ay may mali, I know na pagdating sa shopping ay hindi ganon ka effort mag-ayos si Rissa. Dapat nga ako ang maexcite kasi malapit na ang graduation ko kaso baliktad yata, mas excited pa yung mga kasama ko. Pagkalabas namin, Wow! Aston Martin Vanquish, new car again ah.
"New car again atty.?" Tanong ko.
"Kabibili lang ni dad last week, saka grabe maka-atty., hindi pa nga naguumpisa sa school." sagot ni Rissa.
"Sana ako din." sabi ni Alex sabay pout.
"Bakit? wala ba?" Tanong ko.
"Paano kasi, walang honor saka puro kalokohan at pambababae ang ginagawa niya sa London, konti na lang at itatapon na siya sa Pinas noon eh." sabi ni Rissa.
"Bakit ikaw sumasagot? Ikaw ba tinatanong?" Biglang sabi ni Alex. Magsasalita pa sana si Rissa pero inunahan ko na siya.
"Hey! Enough! Diba nagmamadali... *tumingin muna ako kay Alex*, saka magiging atty. ka din in the future, sa galing at talino mong yan." Sabi ko sa kanya at naglakad na kami papunta sa car ni Rissa.
"Guys hindi tayo dyan sasakay." yun lang sabi ni Rissa.
"Saan? Wag sa car ko" sabi ko sa kanila.
"Hindi ah." sabi ni Rissa.
"Doon tayo." dagdag niya sabay turo sa isang niyang sasakyan (10 seater).
"Edi tara na, ako na sa likod." sabi ko. Nauna na akong sumakay sa car, ayoko sa harap eh. Sumunod na rin sila, si Alex na ang nag drive. Siya naman ang sanay mag drive ng malalaking sasakyan, si Rissa sa passenger seat.
"Tulog ka muna Ate Sammy" sabi ni Rissa.
"Maka-ate naman ito. Grabe ka!" Sigaw ko dito.
"Hay nako! Ate naman talaga kita." sabi ni Rissa sa akin.
"Hindi ako sanay." sabi ko sa kanya sabay tawa kaming tatlo.
"You know what? sleep ka na lang." sabi ni Alex at tumango naman ako. Alam kasi nilang puyat na puyat ako, paano ba naman kasi need kong kabisaduhin yung speech ko. Sinuot ko na lang yung earphones ko at pumikit na ako.
———
THIRD PERSON'S POV
Nakalapag na ang private plane ng mga pinsan ni Sammy pero hindi sila complete family. As usual, busy ang parents nila sa kani-kanilang trabaho.
"Yes! After 12 hours. Hola Madrid!" Sabi ni Vero.
"Cassy, natawagan mo na ba ang kapatid mo?" Tanong ni Victoria.
"Hindi pa." sagot naman ni Cassy. Napansin naman ni Victoria na panay ang tingin nito sa bintana ng airplane.
"Ako na ang tatawag." sabi ni Vero. Kinuha na niya ang phone at nagdial na ito.
"Thanks Vero." sabi ni Victoria sa kapatid niya.
"Ang daming chix oh!" sabi ni Cassy. Kaya naman pala hindi tinatawagan si Rissa, paano inuuna ang paghahanap ng chix.
"Bago mang chix, pwedeng unahin muna natin yung mga pinsan natin?" sabi ni Vero.
"Concepcion Family, pwede na po kayong bumaba. Please proceed to the baggage claim area." sabi ng isang private stewardess namin kaya tumayo na kami at nag ayos.
"Malapit na daw sila, good thing tulog na tulog si Sammy." sabi ni Vero habang naglalakad kami papunta sa baggage claim area.
"Buti naman." sabi ni Cassy.
"Guys, hindi ba talaga makakapunta sina tita?" Biglang tanong ni Victoria.
"Sabi nila hahabol daw sila." sabi ni Vero.
"Makakahabol kaya sila?" Tanong ni Victoria.
"Sa tingin mo? Kailan pa nakahabol yung mga yun pagdating kay Sammy or sa atin? Well, may time na nakakahabol sila pero madalas hindi." Sabi ni Cassy habang kinukuha ang baggage niya, may hugot pa yata yung sinabi niya ah.
"Tama na muna yan, next time na natin pag-usapan yan, may 1 week pa." sabi ni Vero sa kanila.
"Well, tignan natin kung makakapunta sila." sabi ni Cassy at naglakad na kami.
———
One good thing about music, when it hits you, you feel no pain.
— BOB MARLEY
BINABASA MO ANG
Concepcion Series: HARDENED HEART
RomanceISABELLA SAMANTHA CONCEPCION Siya ang panganay na apo ng mga Concepcion. Itinuturing siyang role model sa kanilang magpipinsan at sa pinapasukan niyang Academy. Tahimik lang siyang tao, ngunit kahit ganon, marami pa rin ang humahanga sa kanya. Who w...
