Stille winterrozen (Twilight)

Hoofdstuk1

Isabella pov:

Ik voelde de hand van mijn zus in de mijne. Het was winter en bar koud. Ik had me ingeduffeld in een dikke jas. De binnenvoer was gemaakt van wol, net als mijn gebreide sjaal en muts. We liepen zo vlug mogelijk terug over de gladde stoep naar ons huis. Mijn zus Helena deed de deur van het huis open en duwde me voorzichtig over de drempel. Mijn vader, zus en ik woonden in een heren huis die niet zo ontzettend groot was, maar dat aan de rand van de grote stad Chicago lag. Het was nog steeds 1916, maar daar zou hou verandering in komen. Het was immers bijna eindejaar.

'Isabella, Helena zijn jullie dat!' riep mijn vader van uit de woonkamer. Helena hielp me met mijn jas, muts en sjaal uit te trekken, waarna ze die opging aan de kapstok in de gang, voor ze antwoord gaf.

'We komen er aan vader, je zult nooit geloven wat we voor het feest hebben gekocht,' riep ze enthousiast uit . 'Het koste toch niet teveel?' ik hoorde aan zijn stem dat hij bang was. Ik glimlachte.

'Nee vader je weet toch dat Mevr. Adams mee ging, ze heeft er voor gezorgd dat Helena natuurlijk niet te veel kocht,' zei ik met een plagende ondertoon in mijn stem.

'Ja, ja alsof jij dat niet zou doen,' kaatste mijn zus terug.

'Kom op meisjes, toon nu maar wat jullie hebben gekocht.' suste mijn vader ons. Ik hoorde hoe mijn zus de zak, waar de twee kleedjes in zaten nam, en hem op de tafel opende. Ze haalde voorzichtig de twee kleedjes uit hun hoezen, en het verbaasde me dat het mijn zus lukte om voorzichtig te zijn, want meestal was ze vreselijk onhandig, Net als ik. 'Kijk, moet je die van mij eens zien,' zei ze enthousiast tegen vader.

'Mooie kleur rood hé!' Haar jurk was volgens wat ik van Mevr. Adams had gehoord met zeer veel kanten en achteraan de jurk golfde de stof naar beneden in verschillende lagen, mijn zus was er gek op. Ik vond dat in tegenstelling tot haar nogal irritant, ik hield meer van eenvoudige dingen. Mevr. Adams en Helena hebben daarom een kleed voor mij gekocht die tot op mijn enkels kwam en het diepblauwe kleur van water had. Ik had er een bijhorende jas bij de extra lang was, in hetzelfde kleur, er waren gouden knopen aan genaaid en zelfs een paar bijhorende handschoenen. Om af te werken heeft mijn zus gezorgd voor een grote hoed. Zo zie je maar dat een tweeling soms toch hard kan verschillen van elkaar en dat zijn Helena en ik zeker. Ik was namelijk blind geboren dus heb ik eigenlijk nog nooit iets gezien. Sommige mensen vragen zich vaak af hoe het komt dat ik toch in de stad rondlopen en veel gewone dingen kan doen, wel daar heb ik mijn zus voor. Hoewel we veel van elkaar verschillen hou ik ongelooflijk veel van haar en zij is de enigste persoon die ik blindelings vertrouwd, letterlijk dan. 'Ik ga even naar boven, jij toont mijn kleedje wel, hé Helena,' vroeg ik haar terwijl ik naar de trap liep die naar boven leidde. 'Ja, maak je daar maar niet druk om,' riep ze lachend naar mij. Ik glimlacht en begon de trap op te lopen, ik wist precies waar alles zich bevond in huis en waar alles stond. Dat deed ik aan de hand van stappen tellen, maar er mocht helemaal niets in huis worden verplaatst en al helemaal niets in mijn kamer anders zou ik niets meer terug vinden of wel ergens tegen kunnen lopen.

Eenmaal in mijn kamer liep ik naar mijn bureau daar stond mijn typemachine, een van de nieuwste modellen en daarom was ik er ook heel trots op. Ik ging zitten en legde mijn vingers op de toetsen. Het was een speciaal typemachine, hij kon namelijk in brailleschrift schrijven. Mijn vingers drukten de toetsen in, ik moest tegen morgen mijn opstel af hebben voor mijn les, zeg maar, ik kreeg namelijk privéles van Mevr. Adams en ze was ook onze buurvrouw, ze had mij leren lezen, schrijven en rekenen toen ik klein was en nu ik normaal gezien in het middelbaar moest zitten kreeg ik dezelfde vakken als mijn zus alleen dan aangepast. En af en toe ging ik met Mevr. Adams naar de stad, om er te leren rond lopen en mijn weg te vinden. Ik heb heel veel geluk met wat mijn zus en vader betreft; ze doen echt alles voor mij, dat vind ik wel fijn, maar ik zou ook eens iets voor hen willen doen, ik wilde ook mensen helpen. Dat was mijn allergrootste wens, ik wilde de kinderen helpen die net zoals mij zijn, ik wilde hen alles leren wat ik ook heb moeten leren, net als mijn moeder 2 jaar geleden voor mij had gedaan.