Stille winterrozen (Twilight)

Hoofdstuk 8

Edward pov:

Ik zat hier in een koffiezaakje naast Bella. Mijn vrienden zaten tegenover mij en waren zoals altijd weer eens in een kleine ruzie. Ik zuchtte zachtjes en zag hoe Bella vragend naar mij keek. Ik boog me zachtjes naar haar toe en fluisterde toen:

‘Dit doen ze dus altijd, je zult wel begrijpen wat ik bedoel als ik zeg dat het soms erg vervelend kan zijn’, legde ik haar uit terwijl ik naar mijn twee beste vrienden gebaarde. Ze glimlachte zachtjes en knikte.

‘Over hen kun je net het zelfde zeggen’, zei ze en ze wees naar haar zus, die met Eleonora in discussie was. Ik grinnikte, het kon haast geen toeval zijn.

‘Wat zitten jullie daar te smoezen?’ vroeg André wantrouwig aan mij en Bella. Meteen werd ze bloedrood omdat we betrapt waren. Ook Eleonora en haar zus keken nu naar ons.

‘Dat gaat jullie niets aan, weetje’, verdedigde ik Bella en mij. André en Arthur keken me met dicht geknepen ogen aan maar haalden uiteindelijk zijn schouders op.

‘Voor wie hebben jullie al cadeautjes gekocht?’ vroeg Eleonora om de sfeer terug goed te maken. Ik en mijn vrienden grijnsden.

‘In principe hebben we eigenlijk nog niets gekocht, het was een uitvlucht om sneller vakantie te kunnen hebben, zeg maar’, zei ik met een brede grijns op mijn gezicht. Net toen ik zag dat Helena me wilde tegenspreken, kwam er een serveerster aan onze tafel staan.

‘Wat willen jullie bestellen?’ vroeg de vrouw aan ons. Ik zag hoe André in zijn handen wreef.

‘Een koffie voor mij en een voor hem’, zij hij en hij weest naar Arthur en hemzelf. Ik draaide me om naar Bella. ‘Wat wil je hebben?’ vroeg ik vriendelijk. ‘Een warme chocomelk’, zei ze vlug. ‘Wij twee ook!’ riepen Eleonora en Helena in koor en ze keken elkaar lachend aan.

‘Nou voor mij een koffie graag’, ging ik verder.

‘Goed, dus drie koffies voor de heren?’ we knikten naar de serveerster. ‘En drie chocomelk voor de dames’, zei ze met een glimlach. Toen we knikten liep ze weg om onze bestelling af te halen.

‘Nou wat ga jij doen in de vakantie?’ vroeg Eleonora aan André. Die keek gewichtig om zich heen. Ik draaide met mijn ogen.

‘En daar gaan we dan’, zuchtte ik zachtjes, Bella lachte naast me. Ik keek haar even aan, zij keek juist ook mijn richting uit. In haar mooie bruine ogen kon ik lichtjes zien die vrolijk naar me lachten, ik kon er niets aan doen maar door haar lach op haar lief gezichtje glimlachte ik automatisch terug.

‘Wel ik ga op reis naar Europa, Parijs om precies te zijn’, schepte André op, hij had een enorme grijns op zijn gezicht. Ik kuchte en kreeg een woedende blik toegeworpen van André, ik negeerde dat gewoon weg en deed alsof ik naar mijn nagels keek. André ging snel verder, maar ik was niet echt geïnteresseerd in zijn verhaal, hij had het immers al vast wel honderd keer verteld en dan overdrijf ik zeker niet. In de plaats daarvan keek stiekem naar Bella die wel naar mijn vriend luisterde. Ik voelde een duizendtal vlinders door mijn buik krioelen. Ik was ontzettend blij om haar na een week, dat voor mij wel een eeuwigheid leek geduurd te hebben, terug zag. Ik zou dit nooit en wie ook vertellen wat ik nu voelde voor dat meisje. Niet dat ik het zou kunnen, dit had ik nog nooit gevoeld. Ze bewoog haar hand een streek met haar vingers een plukje haar achter haar oor, terwijl ze zachtjes op haar onderlip beet.

Ik wou graag haar huid aanraken, die zo zacht en warm was. Dat herinner ik me van toen ik haar aanraakte op het balkon.

‘Hier hebben jullie jullie drank’, zei de serveerster opgewekt. Vlug draaide ik me naar haar om, terwijl ze de drank op tafel plaatsje. We bedankten haar en ze liep terug weg. Ik duwde voorzichtig een chocomelk naar Bella toe.