Payb Takes Book 3

On Call

October 27, 2017:

R: *calls M on FaceTime* Finally! Ano ba? I've been calling you the whole day! Bakit di ka sumasagot? *frowns*

M: Malamang busy ako di ba? Nagtatrabaho. Work ang pinunta ko dito di ba? Ikaw? Di ka ba busy? Biglaang puno dapat ang schedule mo today di ba? *rolls her eyes*

R: Galit ka pa rin ba sa akin? Napagusapan na natin to di ba?

M: Kaya nga. Napag-usapan na nga kaya dapat alam mo na hindi ako galit sa'yo pero hindi maiwasan na naiinis ako, okay? Parang nananadya na minsan. *sighs* Bakit pa ba ako magtataka? Eh umpisa pa lang, I had a feeling this would happen kaya hindi pa kita pinag-empake.

R: Love naman eh. Hindi ka galit pero iniwasan mo ako buong araw? Alam mo bang hindi lang ikaw ang naiinis? Ako din naman ah. Did you think I would rather be here than with you? Naiinis ako pero wala akong magawa eh. Kahit anong simangot, pagmumukmok o pagdadabog ko dito, sila pa din naman ang masusunod.

M: Alam ko. Buong araw ako ina-update ni Mama Ten at ni Kuya Sam at sine-sendan ng pictures. Kitang-kita ko ang mga busangot mo at pagsasalubong ng kilay.

R: So tiniis mo lang ako talaga? *raises an eyebrow*

M: *glares at R* Oo. Bakit? May reklamo ka? Galit ka?

R: Marami akong reklamo pero hindi ako galit. Sad lang. *pouts*

M: Ayan eh. Dinadaan ako sa pa-cute eh. Kumain ka na ba? Nainom mo na mga gamot mo?

R: Mahal mo pa pala ako. Akala ko kinalimutan mo na ako talaga. *pouts and looks at M with a teary puppy dog expression*

M: *chuckles and shakes her head* Orti orti. Siyempre love kita at siyempre buong araw kitang inalala at iniisip pero minsan maganda yung nagpapa-miss din ako. Masyado nang mahaba yang buhok mo oh. Mahal na mahal kasi kita eh noh?

R: Mahal na mahal mo ako talaga?

M: Kulit! Bahala ka. Di ko uulitin!

R: Sige naaaaa... Isa lang please.

M: *rolls her eyes and chuckles* Fine. *looks directly at his eyes* Mahal na mahal kita, Richard Faulkerson Jr.

R: *grins and shakes giddily* Sarap! Nakakawala ng sakit. *sighs* Mahal na mahal na mahal na mahal kita, Mrs. Nicomaine Dei Faulkerson. Sobra talaga! Di ko ma-explain.

M: Ingat ka diyan. Alagaan mo sarili mo. Wag kang pasaway.

R: Always po. Good boy ako, Ma. Takot ko lang sa'yo. *grins*

M: *laughs* Sige na nga. Sige, Dy. See you on Sunday. *smiles*

R: Sunday?! Di ba bukas ang uwi niyo?! Bakit Sunday?!

M: Mag-eextend pa ako dito. Busy ka din naman bukas. Bakit naman ako magmamadaling umuwi? *smirks*

R: Love, wag naman ganoon. Pag-uwi mo naman tapos na work ko eh. Umuwi ka na please.

M: We'll see. *shrugs*

R: Anong we'll see? Love, please.

M: Isang gabi lang naman. Papaiwan muna ako.

R: Papaiwan? Ikaw lang mag-isa? No! Umuwi ka na.

M: Basta. Bahala na. Andito naman si Julia.

R: Nicomaine naman eh. Hindi pwedeng bahala na.

M: Hala, Nicomaine na. Galit na. Joke lang yun. Uuwi ako bukas.

R: *smiles* Good.

M: *looks over her shoulder when she hears the doorbell ring in her hotel room* Love, I have to go na. Bye. I love you. See you on Sunday.

R: Sige. I love you. See you on... Wait! Bakit Sunday?!

M: *giggles, ends call*

R: Nicomaine!

Me: Halaaaah...

To be continued...

*********

Unbeta'ed and not proofread. Thank you for reading.