Our Moment // Harry Styles

Why he left that night

48 uur geleden 

Hilary was net overgestoken om de hoodie te volgen. Ik glimlachte haar nog even na toen ze snel omkeek aan de overkant. Hilary liep de hoek om en verdween in de drukte die zich in het winkelcentrum vormde. Ik slikte en liep het voetpad verder af. 

Gefrustreerd keek ik om me heen, nergens zag ik de bistro. Ik ging op een bankje zitten en belde Austin op. Mijn mobiel ging over en het duurde niet lang voordat er iemand opnam. "Hé lieverd!" klonk zijn stem enthousiast. Meteen kriebelde het in mijn buik. Alsof ik verliefd was. "Hee..." begon ik onzeker. "- dus waar is die bistro nou?" Vroeg ik. Austin gaf me al-lopend instructies tot ik veilig aankwam en naast hem ging zitten. Hij gaf me een bescheiden kusje op mijn wang. "Koffie?" Vroeg hij. Ik knikte en krapte ongemakkelijk in mijn nek. Austin stond op en bestelde twee koffie met gebak. Tenminste, dat is wat ik kon horen vanaf het terras. Ik keek achterom, hij was blijkbaar van plan om binnen te blijven. Ik pakte mijn mobiel uit mijn handtas en typte een berichtj voor Hilary. Ik was reuze benieuwd hoe het was gegaan. Mijn vinger gleed af naar het 'verzend' knopje. "Ga je op je mobiel tijdens onze eerste date?" Vroeg Austin opeens. Hij stond achter me met de koffie in zijn handen. Ik schrok en deed snel mijn mobiel weg. 

Austin schoof de koffie met gebak voor mijn neus. "Proost! Op onze date en op de liefde," zei Austin met zijn mee-neem koffie in zijn hand. "Proost!" zei ik terug. Ik legde mijn hand op de tafel, maar al snel legde Austin zijn hand erop. Het was ongemakkelijk, het voelde verkeerd. Ik ging achter Hil's rug om met haar broer uit. "Is er wat?" vroeg hij oprecht. Ik dacht na over wat ik zou antwoordde. "Niets," besloot ik blijkbaar. Ik was verbaasd dat ik dat er zomaar uit gooide. Ik loog. "Gelukkig," klonk zijn stem. En blijkbaar geloofde hij mij, een echt vriendje zou het door hebben. De raarste gedachten dwarrelde rond in mijn hoofd. Alsof ik een moord had gepleegd en nog steeds vrij mocht rondlopen. Het was fout en dat had ik door, maar hij niet. Ik wilde hem niet kwetsen, want we waren verliefd. We zijn.

"Je bent er niet helemaal bij he?" vroeg Austin. Ik schudde mijn hoofd. "Erg moe..." zei ik zachtjes met een schuldgevoel van hier tot tokyo. Hij schoof zijn stoelte wat dichter bij de mijne en sloeg zijn rechterarm om mijn middel. Hij tuitte zijn lippen en gaf me een kusje. "Misschien is het slim om een tukkie te doen?" stelde hij voor. Ik lachtte en knikte instemmend. "Zullen we de date vanavond voortzetten?" Vroeg ik zwoel. Zijn gezicht keek moeilijk. "Wat ga je dan tegen Hilary zeggen?" Vroeg hij. Daar had hij zowaar een punt, dan moest ik wéér tegen haar liegen. "Vannacht...?" Stelde ik voor. Ik beet zachtjes op mijn lip om hem te verleiding. Hij knikte en gaf me een kus op mijn voorhoofd terwijl hij opstond. "Vier uur in de nacht... zie je in het hotel aan de overkant." 

Ik werd wakker door mijn mobiel. Het geluid werd erger en erger. Mijn hand stak zich zo ver mogelijk uit naar mijn mobiel die op het nachtkastje lag. "Hebbes," zei ik voldaan. Het was elf uur 's avonds, ik vroeg me af waar Hilary was. Ik had geen tijd om daar over na te denken, Austin belde. "Ivy hier, hee lieverd!" zei ik met mijn vermoeide stem. "Kun je nu al komen? Ik mis je zo," vroeg hij. Ik ging overeind zitten en gooide de dekens van mijn lichaam af. "Ja tuurlijk! Hetzelfde adress?" Vroeg ik. "Ja," zei hij.

Een stuk eerder dan ik gedacht had, was ik al opweg naar het hotel. Ik kwam aan in de lobby van een vreemd gebouw, waar alle gezichten op mij waren gevestigd en de bankjes nóg erger waren. Ik ging zitten op een bankje en wachtte tot Austin aankwam. Het verbaasde me, want ik dacht dat hij er al was. Het wachten duurde lang, ik begon me te vervelen. Ik pakte een kussentje vast en begon de pluisjes eraf te halen. Eindeloos.

Voordat ik het wist sloeg de klonk twaalf. "Het hotel is niet meer toegankelijk, de lobby is wel open," riep een stem door naar de net aan vier mensen die in de lobby zaten. Niemand reageerde of liet dan maar ook één teken van leven zien. Behalve ik. Ik stond op. "Waar is toilet?" vroeg ik. De vrouw keek oprecht verrast door mijn vraag. "Aan het einde van die hal," zei ze, haar hand wees naar rechts. Ik glimlachte en liep richting de wc's. Het leek me niet heel verstandig om te gaan bellen in een muisstille ruimte. Hier kon het makkelijk en meteen greep ik de kans. Al toen ik net aan de hoek om was, pakte ik mijn mobiel en tikte zijn nummer in. "Waar blijf je?" vroeg ik bezorgd. "-ik wacht al een uur," zei ik opnieuw. "Ik weet het... Het spijt me, heb je nog even geduld om te wachten?" vroeg hij me smekend. Ik mompelde en hing daarna op. 

"-dus die vrouw had een afspraak met mij gemaakt, maar ondertussen kwam ze niet opdagen. Ze gedraagde ze totaal niet professioneel, zo zou ík nooit doen." ging het gesprek van twee nette damens achter mij. Ik zuchtte diep en keek op de klok die nog altijd verder tikte. Tien voor twee. Ik was alleen samen met de twee dames. "-net zoiets wachten op iemand die twee uur te laat komt... Ach op z'n minst zijn de kussentjes pluis-vrij," giechelde ze gemeen in mijn richting. Ik bleef voor me uit staren, maar de strakke blikken voelde ik in mijn nek branden. Tot ik me besefde dat ik hun kon zien door de verspiegelling van de ramen voor mij. Ze waren aan het smoesen en keken om de zin naar mij. Hoe 'professioneel'. "Volgens mij zijn de enige twee niet professionele dames, jullie twee. Bitches," disde ik. Meteen daarna stond ik op en liep naar balie. "Is er toevallig nog een kamer vrij?" vroeg ik. De vrouw keek me verward aan. Eerst twee oudere dames dissen en dan lief aankomen. Ik kon het wel begrijpen. "Officieel is het gesluiten, maar vooruit," zei ze. De vrouw gaf een sleutel en stuurde me dezelfde gang in als de toiletten. Een trap omhoog en de kamer bevondt zich meteen voor mijn neus, had ze gezegd. "Dank u wel," zei ik vriendelijk en liep de route die ze me uit had gelegd. 

Ik liet mezelf op het bed vallen en deed mijn ogen dicht. 

"Tring! Tring!" klonk mijn mobiel. Ik werd wakker en voor ik maar kon beseffen nam ik hem op. "Austin hier, ik kom nu naar de lobby," zei hij héél haastig. Ik keek op de klok die precies op vier uur sprong. Ik schrok, hoe nog? "Ik heb een kamer gehuurd, het duurde zo lang... Je kunt naar kamer zesendertig komen," zei ik. Daarna gaf ik door waar die zich bevond en hing op. 

Niet veel later zat ik tegenover Austin die met een gezicht vol zorgen in mijn richting keek. "Ik kwam Hilary tegen..." begon hij ernstig. Ik knikte en maakte duidelijk dat hij het meteen verder moest gaan. "Ze betrapte me min of meer. Daarna ben ik snel weggerend en nu ben ik hier," legde hij uit. "Wacht even... Kwam ze nu pas aan in het hotel?" vroeg ik verbaasd. Hij knikte. Mijn ogen werden groot meteen keek ik op mijn mobiel. Ik had geen eens een reactie op mijn berichtje. Maar meteen zag ik dat die nooit was verstuurd. "Shit..." floepte ik eruit. Austin kwam dichterbij me zitten en begon me te zoenen. Het was fout. Ik had het moeten stoppen, maar ik deed het niet. Het ging door en dat duurde al een minuut lang. Langzamerhand duwde ik mezelf van hem af. Hij keek me verward aan en wilde meteen vragen waarom ik dit deed. Ik keek hem verschuldigd aan. Ik schudde mijn hoofd. "Dit kan niet," zei ik zachtjes tegen hem. In zijn ogen begonnen de tranen zich te vormen. "In alle opzichten. Je gaat vreemd," ging ik verder. Precies wanneer Austin wat wilde zeggen, ging mijn mobiel af. "Met Ivy," zei ik. "Waar ben jij?" Vroeg Hilary. Ik twijfelde even wat ik moest zeggen. "Ik had een afspraak..." zei ik maar als laatste. Toen ik mijn mobiel zonder iets daarna gezegd te hebben weg legde, kreeg ik een woedende blik van Austin naar me toe geworpen. "I'm done," zei hij boos, hij stond op en liep naar de deur. Met een enorme klap, gooide hij de deur dicht. Weg.