Our Moment // Harry Styles

Day 38 - With a golden heart

Mijn ogen stonden al op sluiten. Mijn hart stond op het punt te ontploffen. Precies dertig dagen terug, deed ik hetzelfde. Afscheid nemen van Harry. Vele zeggen dat afscheid nemen niet bestaat, dat was ook zo. Ik kwam tenslotte snel terug. Maar het feit dat ik niet meer naast hem zou wakker worden, samen eten en samen knuffelen voor een tijdje maakje me ongerust. Harry lag naast me nog in een diepe slaap. Zoals hij de hele nacht al snurkte. Bij was het allemaal wat anders gegaan. Het was zeven uur 's ochtends en ik was al wakker. Nou ja, ik was niet gaan slapen.

De zenuwen en de angst stond me erg hoog. Nog al die tijd had ik niets gehoord van mijn familie. De aardbeving stond overal op het internet, maar nog geen enkel seintje van huize Gates. Ik maakte me zeker zorgen. Niet alleen over hun, maar voornamelijk het moment wanneer ik thuis kom. Ze hadden nog al die tijd niets van me gehoord, ik had mezelf al de ergste reactie voorgezien. Ze zouden gaan schreeuwen en me zeker niet meer laten gaan. Of juist wel, ze wilden van me af. 

Zo dacht ik al de hele nacht en het werd er zeker niet beter op. 

Eindelijk werd Harry wakker. Gelukkig konden we makkelijk uitslapen, al zouden we om twee uur nog in ons bed liggen, zelfs dan zou ik nog op tijd komen. Mijn vliegtuig vertrok pas om zes uur. Over zeker acht uur had ik nog samen met Harry te besteden. We hadden geen plannen gemaakt, maar ik wilde zeker nog langs Dawn. Die was ook al ingelicht over mijn vertrek en kon niet wachten tot ik weer terug kwam. Dus daarom leek het mij wel gezellig om even gedag te zeggen.

Dit keer had Harry toast voor ons gemaakt. Hij gaf me het bord aan en ging naast me op de bank zitten. "Je ziet er uitgeput uit," zei hij met een hap in zijn mond. Ik staarde naar het televisie scherm, waarop we Disney Channel keken. Erg logisch, maar we vonden het allebei vermakelijk. 

Ik knikte mijn hoofd. "Niet geslapen." Harry legde zijn stukje toast op zijn bord. "Dat zei ik vroeger ook altijd tegen mijn moeder. Maar je slaapt wel degelijk, niet veel, maar je slaapt sowieso een paar uurtjes," legde hij uit. Harry zat weer vol energie, klaar om de dag te beginnen. Ik wist niet hoe hij dat deed. Eigenlijk wel. Harry is op zoveel plekken geweest, altijd moet hij zich aanpassen. Nu weer, hij is er aan gewend. 

"Ik zweer het je, ik heb níet geslapen," mijn stem klonk geïrriteerd. "Ik geloof je direct," zei hij snel. Om enige discussie's te vermijden. Ik had namelijk niet mijn beste humeur vandaag. 

We waren klaar met ontbijt, Harry stond op en ruimde de troep op. "Lieverd?" riep hij vanuit de keuken. "Ja?" riep ik terug. Alsof we een getrouwd stel waren. "Wil je een kopje thee?" vroeg Harry. "Groene thee met honing graag," zei ik al wat zachtjes. Blijkbaar té zacht, "wat!?" gilde Harry. Ik giechelde. "Yes! Ze lacht weer!" riep Harry vrolijk nog steeds vanuit de keuken. Ik rolde lachend met mijn ogen en deed de televisie uit. Ik stond op en pakte mijn laptop, om vervolgens Pretty Little Liars te kijken. 

Even later kwam Harry aangelopen met een kop thee. Hij gaf het aan en verdween vervolgens weer. "Waar ga je heen?" vroeg ik benieuwd. Harry stopte met lopen. "Ik ben zo terug!" 

Meteen begreep ik dat-ie een verrassing gepland had staan. Ik was erg benieuwd, maar vroeg er verder niet naar. Verrassingen zijn het leukst, wanneer je het gewoon op je af laat komen.

Tenzij het om een cut-out gaat van je idool. Zoals ik dat een paar jaar terug had. Ik bleef maar door vragen wat het was. Ik was op vakantie in Turkije, we hadden gesprekken over die cut-outs. Ze waren in de aanbieding in een winkel, maar vanalles ging fout. Daarna zei ze dat ik onmiddelijk moest stoppen en dat zei het allemaal wel doet. Vanaf toen ging mijn rustige vakantie naar een vraag. De vraag die hele tijd in mijn hoofd bleef spoken; 'wat is het?' 

Uit goede ervaringen begon ik niet aan zeuren en bekeek ik mijn aflevering. Na een half uur kwam Harry beneden, ik zette mijn laptop uit en keek hem aan. Wachten tot het zou beginnen.