Our Moment // Harry Styles

Day 30 - Fangirling for professionals

Ik scrolde door de pagina's met aangeboden appartementen rond en in London. Ze zagen er stuk voor stuk prachtig uit, maar het prijskaartje dat eraan hing was behoorlijk hoog. "Ben je nog steeds bezig?" vroeg Harry zie net uit de douche kwam. Ik schudde mijn hoofd en bleef me focussen op het beeld. "Ik ben pas net begonnen, had wat gegeten." Harry grinnikte en trok zijn outfit uit de kast. Hij rommelde rustig verder achter mijn rug en zo kon ik door naar de volgende pagina. "In welke wijk staat jouw huis nou?" vroeg ik. Gisteravond vroeg ik dezelfde vraag, maar ik had nooit een duidelijk antwoord gekregen. "Primrose Hill," gaf hij eindelijk antwoord. Ik typte het direct in en kreeg het aanbod huizen te zien. "Waarom is het allemaal zo ongelooflijk duur!?" zeurde ik. Harry moest lachen en kwam naar me toe gelopen. "Mag ik je wat vragen?" vroeg hij. Het klonk serieus en klikte voor de zekerheid een tabblad dicht. "Tuurlijk,"  zei ik met een glimlach. 

Harry ging naast me zitten. "Weet je zeker dat je naar London wilt?" vroeg hij. Ik knikte en dacht terug aan het gesprek met Naomi. Zij woonde er ook en kon Louis elk moment komen opzoeken. Voor het Europese deel van de tour lag London erg centraal. Ik mocht het huis uit, dus waarom zou ik dan niet daar gaan wonen. Ik legde het Harry uit, maar zijn gezicht keek bezorgd. "Twijfel je?" vroeg ik hem. Hij gaf niet echt een duidelijk antwoord terug. "Ik kan ook over drie dagen met jou mee gaan naar je eigen huis," begon ik. "Dan kan ik meteen je ouders ontmoeten. En dan zoek ik daar naar een geschikt appartement in die tussentijd." Harry vriemelde nerveus aan zijn oren. Ik kon aan hem zien dat hij zijn mening niet echt durfde te geven. "Dán vertel ik mijn ouders over mijn plannen. Dit lijkt me het beste, want dat kan ik haar wat appartementen zien én kan ik dingen gaan regelen. Ik zal toch ooit naar Californië moeten om de emigratie papieren te ondertekenen," vertelde ik. Harry haalde even adem en stond daarna op. "Ik wil graag bij jou zijn." Ik kreeg tranen in mijn ogen, omdat ik me nu pas realiseerde dat ik hem over drie dagen kwijt kan zijn. In de zin van kwijt voor een paar maanden. Als dit plan kon werken, ging het misschien maar over een paar dagen. 

"Je weet zeker dat je dit doet omdat je gewoon weg wilt van Ivy en het onderzoek over Nathan?" vroeg Harry bezorgd. Ik schudde hevig mijn hoofd. "Ik doe dit voor ons, suffie," zei ik. Ik porde hem in zijn buik. Harry giechelde. "Dus je gaat met me mee naar London en dan zoek naar een appartement?" vroeg Harry. "Precies dat," zei ik. Harry knikte en gaf me een knuffel. "We gaan dus een soort van tijdelijk met z'n tweeën wonen..." zei Harry fliterig. "Ha ha," zei ik. Harry's ogen keken mij recht in de mijne aan. "Kusje?" vroeg hij bijna smekend. Dat hoefde hij niet te vragen, dat deed ik altijd wel. 

Nu kwam het spannendste. Mijn ouders vertellen. Ik ging zitten op de bank in de huiskamer en keek mijn ouders spannend aan. Ik had ze verteld over het plan. Nou ja, gedeeltelijk dan. "Voor hoelang ga je met Harry mee?" vroeg mijn moeder. Tja, daar had ik zelf ook nog niet over nagedacht. "Ik zat te denken aan een twee weken, want Harry wil zijn ouders aan mij voorstellen," zei ik snel. Ik dacht even na, twee weken. Dat zou perfect zijn. "Dat vind ik veel te lang," zei mijn vader recht door sloot. Mijn moeder keek hem chagerijnig aan. "Dit is een unieke kans en die moet je zeker weten grijpen..." 

"Maar...?" Ik voelde de bui al hangen. "Je moet iets met school gaan ondernemen." Mijn vader knikte. "Inderdaad." Ik zuchtte. "Ik wil best online school gaan doen," stelde ik voor. Mijn moeder schudde haar hoofd. "Geen sprake van." 

Ik legde verloren mijn hand op mijn voorhoofd. "Of ik ga van school af," zei ik eigenwijs. Mijn moeders ogen werden in één klap omgetoverd tot een reus. Ze zuchtte. "Laten we maar gaan kijken wat de beste online school methode is..." zei ze tot slot. Ik glimlachte en sprong haar direct in haar armen. "Dankje, dankje, dankje!" riep ik enthousiast. Austin kwam precies dat moment de kamer ingelopen en keek geschrokken naar ons. "Wat is hier nou weer aan de hand?" vroeg hij stomverbaasd. Ik trok een big smile op. "Je zus gaat naar London voor een week!" riep ze. "Wat!?" riep ik terug. "We hadden toch twee weken afgesproken?" vroeg ik. Mijn vader kwam naast me staan. "Zes dagen mag je en daar blijft het bij." Sprak hij als een dictator. Ik keek hem geïrriteerd aan. "Als je terug komt begin je aan online school en dan gaat alles weer wat normaler worden dame. Wees blij dát we je laten gaan," zei hij. "Oké," zei ik. Maar diep in mijn hoofd maakte ik me meer zorgen over ik het ándere nieuws ga vertellen. Als ze hier al moeite mee hebben, laat staan verhuizen.