Moonlight🌙

Κεφάλαιο 16

Αρχίσαμε να περπατάμε προς τα εκεί όπου μας καθοδηγούσε η Νεφέλη.
"Δεν είναι πολύ μακριά. Αρκεί να κάνουμε γρήγορα για να μην τελειώσουν οι προμήθειες και αρκεί εσύ Θάλεια να βρεις έναν τρόπο να μεταμορφωθείς και πάλι σε λυκάνθρωπο" έλεγε και ξανάλεγε εκείνη.
Η νεαρή λυκάνθρωπος όμως, εκτός από τις κακουχίες του ταξιδιού, μιας και έπρεπε να φυλαγόμαστε και να προσέχουμε και για άλλα τέρατα, είχε να αντιμετωπίσει και τα καμώματα του Ρέιγκαν, ο οποίος συνέχιζε να της την πέφτει ανελλιπώς.

"Μωρό να κάνουμε λιγάκι μια στάση; Τα γυμνασμένα πόδια μου δεν αντέχουν κι άλλη καταπίεση" γκρίνιαξε για πολλοστή φορά εκείνο το απόγευμα. Είχανε περάσει κιόλας τρεις μέρες. Το καλό της υπόθεσης ήταν πάντως ότι είχα καταφέρει να μεταμορφωθώ σε λύκο σήμερα το πρωί. Από την άλλη πάλι, ο Ρέιγκαν, αν και πλέον είχαμε την ίδια φύση δεν έδειχνε κάποιο ενδιαφέρον για 'μένα, ήταν κολλημένος μαζί της.
"Άμα με ξαναπείς μωρό θα σε κάνω ένα με το πάτωμα" γρύλισε η Νεφ φτύνοντας με δύναμη μια ροχάλα στο χώμα για να ηρεμήσει τον θυμό της. Ο ήλιος είχε προ πολλού μεσουρανήσει και τώρα είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Διασχίζαμε ένα δάσος στο οποίο υπολογίζαμε ότι θα σταματούσαμε για να κοιμηθούμε, αφού τώρα που τελείωσε η έκλειψη βράδιαζε κανονικά.
"Ξέρεις" συνέχισε το βιολί του αυτός επιταχύνοντας το βήμα του για να την φτάσει "μου αρέσεις πιο πολύ όταν θυμώνεις. Τι λες τώρα για ένα φιλάκι;" έκανε και σούφρωσε τα χείλη.
Η γροθιά που τον βρήκε στο στόμα έμοιαζε να ήρθε από το πουθενά.
"Κόπανε" έγρουξε εκείνη σκουπίζοντας την γεμάτη αίματα γροθιά της στην ήδη λασπωμένη μπλούζα της.
"Αου. Μωρό αυτό πόνεθε" παραπονέθηκε εκείνος μετρώντας στην παλάμη του συνολικά τρία σπασμένα δόντια, για να μην πω γι' αυτά που σκορπίστηκαν στο έδαφος.
"Α, τελεία" αναθεμάτισε η Νεφέλη σηκώνοντας τα χέρια της στον ουρανό "τώρα θα ψευδίζει κιόλας! Ω, θεοί γιατί σε 'μένα;!" άρχισε να μονολογεί και έφυγε μόνη της μπροστά για να βρει ένα μέρος να περάσουμε την νύχτα.