Moonlight🌙

Κεφαλαιο 28

Πήδηξα στο πλάι και τον κλώτσησα στα πλευρά πετώντας τον πάνω σε μια κολόνα.
Ήταν όμως πάρα πολλοί και είχαν αρχίσει να με περικυκλώνουν. Ο βασιλιάς παρατηρούσε τη μάχη σκεφτικός κι ανέκφραστος. Θεέ μου, πόσο θα 'θελα να τον σκοτώσω.
Η Ερμιόνη κατάφερε να λυθεί και απελευθέρωσε και τη μικρή. Με τη σειρά της, εκείνη επιτέθηκε και αποτέλειωσε τον φρουρό.
Άρχισαν να με βοηθούν, οπλισμένες με σπαθιά και δόρατα, να καθαρίσουμε τους φρουρούς. Η αλήθεια ήταν ότι για βρικόλακες ήταν πολύ αδύναμοι και άχρηστοι στην μάχη.
Ξάφνου, ένιωσα κάποιον να με γρατζουνάει δυνατά στην πλάτη σκίζοντας κομμάτι από το δέρμα μου.
Ούρλιαξα υστερικά από τον πόνο και γύρισα να δω ποιος μου είχε επιτεθεί. Στην θέα των κάτασπρων ματιών της κολλητής μου πάγωσα. Εκείνη άδραξε την ευκαιρία και μου όρμησε. Εγώ την έπιασα από τον λαιμό και την έριξα κάτω. Ανέβηκα από πάνω της και την ακινητοποίησα ώστε να μην το σκάσει. Πήρα μια βαθιά ανάσα και έχωσα τα νύχια μου στον λαιμό της. Εκείνη άρχισε να τσιρίζει και να σπαρταράει. Κάποια στιγμή ηρέμησε και τα μάτια της πήραν το φυσιολογικό κίτρινο χρώμα τους.
Με κοίταξε κουρασμένα και με αγκάλιασε αδύναμα.
"Σ' ευχαριστώ" ψιθύρισε δειλά "τον Ίλας. Τον Ίλας βοήθα" μουρμούρισε δείχνοντάς μου με το κεφάλι τον φίλο μας που μαχόταν με την Ερμιόνη.
Η Έμμα, είχε πάρει την πρώτη της μορφή ως λυκάνθρωπος και ξέσκιζε τους φρουρούς τρεφόμενη με το κρέας τους. Ομολογώ ότι απογοητεύτηκα λίγο που η μικρή διάλεξε να είναι λυκάνθρωπος αντί για βρικόλακας όμως δεν ήταν η στιγμή να το σκέφτομαι αυτό τώρα.
Όρμησα προς το μέρος του Ίλας και τον αιφνιδίασα ρίχνοντάς τον κάτω.
Εκείνος με κλώτσησε βίαια και με πέταξε στο πλάι πράγμα που οδήγησε σε μια άγρια κατρακύλα με κείνον να με κυνηγάει κι εμένα να προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου. Ήμουν ζαλισμένη και κουρασμένη από τη μάχη αλλά του όρμησα, αδιαφορώντας για όλη μου την εξάντληση και τον πόνο.
Του κατάφερα ένα δυνατό δάγκωμα στο μπράτσο καθώς εκείνος με είχε ακινητοποιήσει στο πάτωμα και προσπαθούσε να με πνίξει. Τα άσπρα εφιαλτικά του μάτια με κάρφωναν δίχως συναίσθημα και είχα αρχίσει να φρικάρω. Φοβόμουν ότι δεν θα άντεχα, ήταν δυνατότερος από μένα και κανείς άλλος δεν μπορούσε να με βοηθήσει, όλοι έδιναν τις δικές τους μικρές ή μεγάλες μάχες.
Η αίθουσα του θρόνου είχε καταντήσει μια τεράστια πισίνα αίματος όπου όλοι σφαγιάζονταν μεταξύ τους με τον βασιλιά να κάθεται αμέτοχος και να παρατηρεί με το ψυχρό και ανέκφραστο βλέμμα του το μακελειό και το χάος που είχε προξενηθεί τριγύρω.
Ήταν τόσο πεπεισμένος για τη νίκη του που δεν έπαιρνε καν προφύλαξη για την δική του ασφάλεια, πράγμα που σκόπευα να εκμεταλλευτώ μετά, αφότου έβγαζα νοκ άουτ τον Ίλας.
Καθώς συνεχίζαμε να παλεύουμε του έδωσα μια δυνατή σφαλιάρα στον σβέρκο. Εκείνος μου γρύλισε απειλητικά. Χρειαζόταν κάτι δυνατό για να συνέλθει. Δεν ήθελα παρ' όλα αυτά να του κάνω κακό. Ίσως αν έβρισκα έναν τρόπο να τον πετάξω πάνω σε μια από τις μαρμάρινες κολόνες της αίθουσας να ξαναέβρισκε τα λογικά του. Ήταν λυκάνθρωπος όπως και να 'χει δεν θα πάθαινε τίποτα.
Τον παρέσυρα προς το πλάι, έξω από εκεί όπου μαινόταν η μάχη για να μην έχει καμία βοήθεια από τους αυλικούς του παλατιού και τον προκάλεσα να μου επιτεθεί. Νευριασμένος καθώς ήταν από την σφαλιάρα που έφαγε πρωτύτερα άρχισε να κινείται απειλητικά προς το μέρος μου μουγκρίζοντας σαν μηχάνημα έτοιμο να εκραγεί.
"Τι έχεις κατά νου να κάνεις Θάλεια;", άκουσα την Ερμιόνη να μου φωνάζει καθώς έμπηγε τα νύχια της στο πλευρό ενός φρουρού.
"Θα τον πετάξω στην κολόνα", φώναξα φροντίζοντας να τον έχω από κοντά. Ήταν τόσο απορροφημένος με το να με ακολουθεί που δεν πρόσεχε ότι μιλούσαμε γι' αυτόν. "Άμα χτυπήσει πολύ θα ξαναβρεί τα λογικά του, θα θυμηθεί ποιος είναι! "
Εκείνη μου έγνεψε να συνεχίσω και πήγε να βοηθήσει την Ίσμαηλ που τα είχε βρει κάπως σκούρα.
Ο Ίλας άφησε ένα δυνατό αλύχτισμα και μου επιτέθηκε. Έτσι βρήκα κι εγώ την ευκαιρία που έψαχνα για να τον αιφνιδιάσω. Του έβαλα τρικλοποδιά και καθώς έπεφτε τον άρπαξα στον αέρα και με την ενισχυμένη μου δύναμη τον εκσφενδόνισα στην κολόνα.
Χτύπησε με δύναμη το κεφάλι του πάνω και τσούλησε προς το κάτω μέρος της όπου και έμεινε ακίνητος. Έτρεξα κοντά του και αφού σιγουρεύτηκα ότι ήταν καλά και είχε θυμηθεί ποιος ήταν, έτρεξα να βρω τους άλλους.

-----------------------------------------------------------
Επέστρεψα με νέο μεγαλύτερο κεφαλαιοοοο. Από δω και πέρα τα κεφάλαια θα είναι αρκετά μεγαλύτερα (ως επί το πλείστον τουλάχιστον) αλλά δυστυχώς αυτό σημαίνει ότι θα μου παίρνει περισσότερο χρόνο να τα γράψω. Όπως και να 'χει τώρα που είναι καλοκαίρι και έχω άπειρο ελεύθερο χρόνο θα προσπαθώ να ανεβάζω όσο πιο συχνά γίνεται.
😎