Κεφάλαιο 15

186 24 0
                                    

Το επόμενο πρωί ξύπνησα από τα σκουντήγματα της Νεφ.
"Τι θες ρε;" μούγκρισα ακόμα αγουροξυπνημένη καθώς ήμουν.
"Να ξυπνήσεις. Η έκλειψη δεν έχει τελειώσει ακόμα οπότε αυτό μας δίνει κάλυψη. Ο κόσμος δεν πολυβγαίνει από τα σπίτια του όταν μαυρίζει ο ήλιος. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει γι' αυτό και πρέπει να φύγουμε. Ο Ρέιγκαν μας περιμένει κάτω" ανταπάντησε η φίλη μου κοιτάζοντάς με.
"Ο Ρέιγκαν;" μουρμούρισα αφηρημένα.
"Ναι, ο Ρέιγκαν" η Νεφέλη με κοίταξε ανήσυχα.
Ξαφνικά, όλες οι θύμησες των γεγονότων της χθεσινής μέρας με καταπλάκωσαν και έσφιξαν σαν μέγγενη το στήθος μου. Το μαχαίρι που χώθηκε όμως στα σωθικά μου χτύπησε πάνω σε πέτρα, αδυνατώντας να μου κάνει κακό αφού η καρδιά μου δεν ήταν πλέον προσιτή από τα χέρια των ανθρώπων.
Ανασηκώθηκα και πλύθηκα. Άλλαξα ρούχα και κοίταξα τριγύρω μου. Το μόνο που πήρα μαζί μου, πέρα από το σακίδιο με τις προμήθειες που είχε ετοιμάσει η Νεφέλη, ήταν το βραχιόλι που μου είχε χαρίσει η Μάγια, η υποτιθέμενη μητέρα μου. Τη νύχτα που έφυγε, όταν ξύπνησα και την ρώτησα πού πήγαινε με τις βαλίτσες, είχε πει ότι θα γύριζε να με πάρει μαζί της, ότι θα μου εξασφάλιζε ένα καλύτερο μέλλον. Εκείνο το βράδυ, μου είχε δώσει το βραχιολάκι της, από το οποίο κρεμόταν μια ασημένια χάντρα στο σχήμα του γράμματος Μ.
Όταν όμως γύρισε να με πάρει ο μπαμπάς αρνήθηκε να με παραδώσει, με χρειαζόταν βλέπεις για να τον ικανοποιώ, και έκανε δικαστικό αγώνα. Η Μάγια τον κατηγόρησε για κακοποίηση όμως δε είχε αποδεικτικά στοιχεία. Εγώ τότε δεν γνώριζα τι πατέρα είχα, έστω και θετό. Ο μπαμπάς μου είχε πει να μη μιλήσω κι εγώ υπάκουσα. Μου είχε πει ότι θα βοηθούσα και τη μαμά αν δεν μιλούσα, πράγμα ψεύτικο, όμως εγώ το πίστεψα. Έτσι, όλες οι κατηγορίες ενάντια στον πατέρα μου απορρίφθηκαν και η Μάγια έχασε την κηδεμονία μου ουσιαστικά μέσα από τα χέρια της.
Τέλοσπαντων, αρκετά φλυάρισα πάλι, το παθαίνω συχνά αυτό τελευταία και δεν είναι καλό, ίσως επειδή έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον γι' αυτά που με βαραίνουν.
Πήρα το βραχιόλι και ακολούθησα την Νεφέλη και τον Ρέιγκαν, ο οποίος ακόμα δεν καταδεχόταν να με κοιτάξει, έξω από το σπίτι.
"Ας πηγαίνουμε" γρύλισα και έβαλα πλώρη για την νέα μου ζωη.

Moonlight🌙Where stories live. Discover now