"Θάλεια είσαι διαφορετική. Δεν είσαι όπως όλος ο κόσμος. Είσαι προορισμένη να τον σώσεις."
"Το μόνο πράγμα για το οποίο είμαι προορισμένη είναι να σε ξεχάσω Ρέιγκαν..."
Ζώντας μία κατεστραμμένη ζωή, σε διαλυμένη οικογένεια, με κατακερματισμένο παρελ...
Επιτέλους ξημέρωσε κι εμείς ετοιμαστήκαμε για να συνεχίσουμε την πορεία μας. Σύμφωνα με όσα είχε πει η Νεφ, σήμερα το απόγευμα θα φτάναμε στον προορισμό μας, επιτέλους. Το περπάτημα ήταν κουραστικό, σχεδόν εξαντλητικό όμως τα καταφέραμε. Τα πρώτα σπίτια μαζί με το επιβλητικό πέτρινο παλάτι της πολιτείας των λυκανθρώπων ξεπρόβαλαν μπροστά μας. Οι φρουροί της εισόδου προς τη χώρα μας κοίταξαν από πάνω ως κάτω και η Νεφέλη τους διαβεβαίωσε ότι ήμασταν απολύτως ασφαλείς. Πού να 'ξεραν όμως τι ήμασταν στην πραγματικότητα. Μπήκαμε μέσα στο τεράστιο κτίσμα όπου κατοικούσε ο άσπλαχνος βασιλιάς και ζητήσαμε ακρόαση με την πρόφαση πως η Νεφέλη είχε γυρίσει και έφερνε μαζί της κι άλλους συμμάχους. Οι διάδρομοι του παλατιού ήταν τεράστιοι και στρωμένοι με χαλιά στο χρώμα του αίματος. Οι τοίχοι ήταν κρύοι και καλυμμένοι με τεράστιους πίνακες που αφορούσαν την αιώνια μάχη των λυκανθρώπων με τους βρικόλακες και τους λασπάνθρωπους, ενώ μερικοί πυρσοί έριχναν το μουντό φως τους στον χώρο. Μπήκαμε στην κεντρική αίθουσα και υποκλιθήκαμε στο ίδιο τέρας που στο όνειρό μου είχε διατάξει να με πετάξουν στο πηγάδι. Έμοιαζε ίδιος κι απαράλλαχτος όπως τον θυμόμουν μόνο που τώρα φάνταζε πιο γέρος, πιο αδύναμος. Αφού η φίλη μου τον ενημέρωσε για τα καθέκαστα εκείνος μας σκάναρε με τα μάτια και ένιωσα το βλέμμα του να σκαλώνει πάνω μου. Προς στιγμήν φοβήθηκα ότι με είχε αναγνωρίσει, ότι με θυμόταν αλλά ευτυχώς εκείνος απλά ένευσε. "Μάλιστα. Καλή δουλειά. Δώστε τους σπίτια και εντάξτε τους αργότερα και στον στρατό μας. Αλήθεια Νεφέλη τι σου είναι αυτοί οι δυο;" "Φίλοι μονάχα" πήγε να πει η Νεφέλη αλλά ο Ρέιγκαν την πρόλαβε. "Εγώ είμαι το αγόρι της βασιλιά μου!" ανακοίνωσε με στόμφο για να ακούγεται πειστικός. "Όχι δεν..." πήγε να πει εκείνη όμως ο βασιλιάς την έκοψε σηκώνοντας το χέρι του. "Τότε λοιπόν φιληθείτε. Είστε ωραίοι μαζί!" Η Νεφέλη μούγκρισε μια κατάρα και αφού κατακεραύνωσε τον Ρέιγκαν, ο οποίος έδειχνε τέρμα ευχαριστημένος με το κατόρθωμά του, με ένα δολοφονικό βλέμμα, τον φίλησε ήθελε δεν ήθελε. Το φιλί φάνηκε να κρατά αιώνες ώσπου επιτέλους ο Ρέιγκαν την άφησε να φύγει και ο βασιλιάς μας επέτρεψε να πάμε στα σπίτια μας. Εγώ θα εμένα με την Νεφέλη κι ο Ρέιγκαν με έναν άλλο λυκάνθρωπο. Καθώς όμως γύρισα να φύγω, το βλέμμα μου σκάλωσε πάνω σε κάτι, ή μάλλον σε κάποια, και έμεινα ακίνητη.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
----------------------------------------------------------- Γεια σαςςςςς! Στην εικόνα η Νεφέλη όπως σας υποσχέθηκα στο προηγούμενο παρτ και φαίνεται πως οι ήρωές μας για την ώρα είναι καλά, αν εξαιρέσουμε δηλαδή την Νεφέλη που υποφέρει από τα καμώματα του Ρέιγκαν😂 Θέλω να μου πείτε τι πιστεύετε πως είδε η Θάλεια και την τάραξε τόσο πολύ❤ Αυτό από εδώ, like💥 και comment💬για να συνεχιζωωω
