"Θάλεια είσαι διαφορετική. Δεν είσαι όπως όλος ο κόσμος. Είσαι προορισμένη να τον σώσεις."
"Το μόνο πράγμα για το οποίο είμαι προορισμένη είναι να σε ξεχάσω Ρέιγκαν..."
Ζώντας μία κατεστραμμένη ζωή, σε διαλυμένη οικογένεια, με κατακερματισμένο παρελ...
Πισωπάτησα τρομαγμένη και όρμησα και πάλι πάνω του. Τον έσφιξα δυνατά και τον φίλησα στον λαιμό. "Ρέιγκαν απάντησε μου! Τι σου έκανα Ρέιγκαν, τι σου έκανα;!" Δεν μου μιλούσε. Ούτε καν με κοίταζε. Τον τράβηξα και τον πήγα στο δωμάτιό μου. Δεν πρόβαλλε καμία αντίσταση. Τον έβαλα να καθίσει στο κρεβάτι και συνέχισα να του φωνάζω κλαίγοντας. Πλησίασα και τον φίλησα απαλά στα χείλη. Καμία αντίδραση. Σκούπισα τα μάτια μου και τον έσφιξα κοντά μου. "Ρέιγκαν απάντησέ μου. Σε παρακαλώ." Τα άψυχα μάτια του γύρισαν επιτέλους να με κοιτάξουν. "Διάταξε αφέντρα" έκανε νωχελικά. "Να σε διατάξω;" πραγματικά δεν πίστευα αυτά που άκουγα "Ρέιγκαν τι σου συμβαίνει πια;!" "Με κάλεσες. Και με υπνώτισες. Τώρα περιμένω διαταγές σου." Ξεροκατάπια. Πώς το είχα κάνει αυτό; Από το μυαλό μου πέρασαν τα λόγια που έλεγα όσο μεταμορφωνόμουν. Που τον είχα καλέσει κοντά μου. Αναστέναξα και τον κοίταξα αποφασιστικά. "Ρέιγκαν βγες από την ύπνωση" διέταξα άγρια. Το κεφάλι του ταρακουνήθηκε βίαια και τα μάτια του έγιναν και πάλι γαλανά. Με κοίταξε μπερδεμένος αλλά η απορία στο βλέμμα του αντικαταστάθηκε με έκπληξη όταν είδε τους κυνόδοντες που κοσμούσαν το στόμα μου. Ήταν βέβαια αρκετά εντυπωσιακοί οφείλω να ομολογήσω. "Θάλεια μεταμορφώθηκες! Και με υπνώτισες!" "Συγγνώμη" μουρμούρισα και έσκυψα ντροπιασμένη το κεφάλι "είχες δίκιο για όλα. Δεν έπρεπε να 'χα φύγει. Συγγνώμη." Με αγκάλιασε τρυφερά και με φίλησε στο λαιμό. "Δεν πειράζει. Όλα θα πάνε καλά." Ένιωσα να ζαλίζομαι. "Ρέιγκαν ο ήλιος. Κλείσε τις κουρτίνες" παρακάλεσα κι εκείνος υπάκουσε. Αμέσως ένιωσα καλύτερα. Παρ' όλ' αυτά, κάτι πάνω στον ήλιο μου τράβηξε την προσοχή. "Ρέιγκαν; Θα έχουμε έκλειψη; Ο ήλιος έχει αρχίσει να μαυρίζει." Εκείνος κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και αναστέναξε βαριά. "Είναι η καλύτερη ώρα για να ανακαλύψεις τις δυνάμεις σου Θάλεια. Θάλεια; Θάλεια με ακούς;" Τον άκουγα αλλά βρισκόμουν παγωμένη κοντά του. Είχα γουρλώσει τα μάτια. Μετά από λίγο, η έκλειψη είχε ολοκληρωθεί και μαύρο σκοτάδι μας κάλυψε σχεδόν ολοκληρωτικά. Κι όμως εγώ έβλεπα μια χαρά λόγω των καινούργιων μου ιδιοτήτων. Ξάφνου, έπεσα στα γόνατα ουρλιάζοντας. Ένιωσα όλα μου τα δόντια να μεγαλώνουν, το ίδιο και τα νύχια μου. Τα αυτιά μου έγιναν πιο μυτερά και τα μάτια μου γύρισαν σε ένα φρικτό κίτρινο, σχεδόν χρυσό χρώμα, με φιδίσιες κόρες. Καφετί πυκνό τρίχωμα άρχισε να φυτρώνει σχεδόν παντού πάνω μου, ενώ τα δέρμα μου πήρε πάλι μια σταρένια απόχρωση. Όλα μου τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά διατηρήθηκαν και το πρόσωπό μου έμεινε σχεδόν ανέγγιχτο από τις τρίχες. Τα μπράτσα και τα πόδια μου καλύφθηκαν κι αυτά από το καστανό "χαλί", κάνοντάς με αγνώριστη. Προσπάθησα να ουρλιάξω αλλά το μοναδικό που βγήκε από το στόμα μου ήταν ένα λυκίσιο αλύχτισμα και μερικά κλαψουρίσματα. Ο Ρέιγκαν είχε παγώσει στην άκρη του δωματίου κρατώντας την αναπνοή του. Είχε ξαναπάρει την κανονική μορφή του βρικόλακα. Μόλις τον οσμίστηκα, γύρισα προς το μέρος του και γρύλισα. Έπειτα του όρμησα.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
---------------------------------------------------------- Ξέρω είμαι απαράδεκτη που ανεβάζω σε άσχετα χρονικά διαστήματα και όποτε το θυμηθώ, αλλά ελπίζω να μην πειράζει πολύ αυτό😂 Επίσης τα κεφάλαια είναι λίγο μικρά αλλά σίγουρα θα είναι πάνω από 30😌 Ευχαριστώ όσους κάνουν ακόμα τον κόπο να διαβάσουν όσα γράφω✌💛 Μπτγ παραπάνω υπάρχει ένας μύθος σχετικός με τους Ιρλανδικούς λυκανθρώπους και απλά μου φάνηκε ενδιαφέρων (και σχετικός, αφού η Θάλεια μόλις μεταμορφώθηκε) και αποφάσισα να τον βάλω.
