Moonlight🌙

Κεφαλαιο 29

Αφού ξεμπέρδεψα και με τον Ίλας στράφηκα να αποτελειώσω και τους υπόλοιπους της φρουράς όμως είδα ότι οι φίλοι μου τους είχαν υπό έλεγχο.
Έτσι, αποφάσισα να τελειώνω και με το ζήτημα "βασιλιάς".
Πήγα αργά πίσω από τον θρόνο του και έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα προς το μέρος του με ένα ασημένιο σπαθί στο χέρι. Εξάλλου, οι βρικόλακες πεθαίνουν μόνο με ασήμι. Έκανα ένα άλμα πάνω από τον θρόνο και καθώς προσγειωνόμουν στο έδαφος τίναξα το σπαθί μου. Βρήκε τον βασιλιά κατάστηθα όπως ακριβώς το περίμενα, τελειώνοντας την άδικη βασιλεία του μια και καλή.
Οι φρουροί που απέμεναν όρθιοι σταμάτησαν να πολεμούν, πέταξαν κάτω τα όπλα τους και υποκλίθηκαν. Κάτσε, μισό μισό. Γιατί υποκλίνονται σε 'μένα; Και γιατί φωνάζουν "χαίρε βασίλισσα!";!"
Φώναξα κοντά μου έναν φρουρό ζητώντας εξηγήσεις. Εκείνος με κοίταξε χαμογελώντας.
"Σκότωσες τον τύραννο που μας σκλάβωνε όλους. Σύμφωνα με τους νόμους μας όποιος σκοτώσει τον βασιλιά γίνεται αυτός στη θέση του. Άρα εσύ είσαι η νέα μας βασίλισσα!"
Στραβοκατάπια και κοίταξα τους άλλους οι οποίοι έρχονταν προς το μέρος μου.
Η Ερμιόνη και η Έμμα με αγκάλιασαν ενώ η Νεφέλη σκούπιζε συγκινημένη τα δάκρυά της και ο Ίλας χαμογελούσε ντροπαλά.
"Χαίρε νέα βασίλισσα!"μου ψιθύρισε γλυκά στο αυτί και με φίλησε πεταχτά στα χείλη. Ένιωσα να κοκκινίζω μέχρι τις ρίζες των ασημένιων μαλλιών μου. Κοίταξα ντροπαλά κάτω χωρίς να μπορώ να αντιδράσω και χαμογέλασα ελαφρά.
Έπειτα διέταξα τον φρουρό που είχα φωνάξει πριν να ανακοινώσει στον λαό τα νέα και να τους πει ότι ξεκινάει η διαδικασία συμφιλίωσης με τους λυκανθρώπους. Με δυο λόγια, αν ο βασιλιάς του αντίπαλου κράτους αρνιόταν να κάνει ειρήνη τότε θα τον πολεμούσαμε μέχρι να δεχόταν ή μέχρι να πεθάνει.
Τα πράγματα ήταν σοβαρά και έπρεπε να προσέχουμε.

Το πρώτο πράγμα που έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω στη νέα μου θέση ήταν να εξερευνήσω το παλάτι. Κι έτσι κι έκανα.
Άρχισα να βολτάρω ασκόπως και χωρίς κανέναν για παρέα μέσα στους αχανείς διαδρόμους του παλατιού, το οποίο πλέον θα στέγαζε εμένα και τους φίλους μου. Χρόνο για πολιτική θα βρίσκαμε αργότερα, προείχε η εξερεύνηση.
Ανέκαθεν μου άρεσε να ανακαλύπτω καινούργια μέρη. Ήταν μέσα στη μικρή μου σφαίρα που κατοικούσε στο μυαλό μου και την ονόμαζα "περιπέτεια".
Ξάφνου, άκουσα ξέπνοες ανάσες και αγκομαχητά, συνοδευόμενα από ακατάπαυστα λαχανιάσματα και βογγητά, να με πλησιάζουν.
Γύρισα έκπληκτη, μόνο και μόνο για να αντικρίσω έναν φρουρό, με άθλια όψη, να παραπατάει άτσαλα προς το μέρος μου. Λογικά είχε τρέξει πολύ. Του έκανα νόημα να πλησιάσει κι εκείνος υπάκουσε πρόθυμα.
"Βασίλισσά μου, σας φέρνω νέα, μεγάλα και καλά νέα!", ανακοίνωσε αφού πρώτα καθάρισε τον λαιμό του.
"Άντε ντε, μη με σκας, πες τα μου! Α, και πού 'σαι, κομμένο το βασίλισσα, έγινα κατανοητή; Θάλεια θα με φωνάζεις κι αυτό διάδωσέ το να το ακούσει ακόμα και ο μάγειρας στα καταγώγια που καθαρίζει πατάτες. Το κατάλαβες;"
Εκείνος στάθηκε προσοχή με το χέρι κολλημένο στο μέτωπό του.
"Μάλιστα βασιλ...εεε, Θάλεια ήθελα να πω. Όπως διατάξεις!"
"Πες μου τώρα και τα καλά νέα, και πέρα απ' αυτά, πες μου μια και τ' όνομά σου."
"Σεζάχ με λένε και τα νέα που σου φέρνω είναι πραγματικά χαρμόσυνα! Ο λαός σε δέχτηκε με ιαχές και επιφωνήματα χαράς για νέα βασίλισσά του και επικροτεί πλήρως το πρόγραμμα που σκέφτεσαι να ακολουθήσεις!"
Χαμογέλασα χαρούμενα, όλα είχαν ξεκινήσει και πήγαιναν πρίμα, πράγμα σπάνιο για μένα.
"Τέλεια, αυτό είναι φανταστικό Σιλάχ!", τσίριξα ενθουσιασμένη.
Εκείνος μου χάρισε ένα αμήχανο χαμόγελο και έξυσε τον αυχένα του με τις καστανοκόκκινες κοντοκουρεμένες τρίχες.
"Σεζάχ, όχι Σιλάχ. Σεζάχ", τόλμησε να προσθέσει δειλά-δειλά, κοιτώντας με με τα ανοιχτογάλαζα μάτια του, περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή να ξεσπάσω.
"Μα ναι, τι χαζή που είμαι, φυσικά, εντάξει Σαλάχ, θα προσπαθήσω να το θυμάμαι. Γεια σου τώρα, πρέπει να συνεχίσω να ψαχουλεύω τα δωμάτια του κάστρου αν δεν σε πειράζει."
Εκείνος χαμογέλασε νικημένος από την αήτητη αμνησία μου και κουνώντας το χέρι του με αποχαιρέτησε.
Συνέχισα λοιπόν την βόλτα μου.
Είδα πολλά δωμάτια, ανάμεσά τους μια τεράστια βιβλιοθήκη με βιβλία για όλα τα γούστα, τρία μαγερεία, δύο αίθουσες ανακρίσεων, μια αίθουσα "ήπιων βασανιστηρίων", όπως κραύγαζε εξάλλου και η πινακίδα πάνω στην ξύλινη, τσακισμένη πόρτα, πέντε μεγάλα μπάνια με όλες τις ανέσεις, μια εσωτερική θερμαινόμενη πισίνα, κρίμα που δεν ήξερα κολύμπι, αλλά πού θα πάει, όλο και κάποιος κούκλος ναυαγοσώστης θα βρεθεί να μου μάθει και μία αίθουσα μαγείας. Ή τουλάχιστον έτσι έλεγε η ξεθωριασμένη πλακέτα δίπλα στην πόρτα.
Νικημένη από την περιέργειά μου, έσπρωξα τη βαριά δρύινη πόρτα και μπήκα μέσα.

Ο χώρος ήταν επιπλωμένος με μακριούς ξύλινους πάγκους γεμάτους ελιξίρια, περίεργα υλικά, χειρόγραφα και βιβλία που είχαν γραφτεί σε μια άγνωστη για εμένα γλώσσα. Μια μεγάλη χύτρα έβραζε στη γωνιά, ακουμπισμένη πάνω σε έναν τρίποδα, κάτω από τον οποίο έκαιγε μια φωτιά με πράσινες, γυαλιστερές φλόγες. Από το ταβάνι κρέμονταν διάφορα μυρωδικά και εξωτικά φυτά, ενώ ένα μαγκάλι με μια γαλάζια αυτή τη φορά φωτιά, σιγόκαιγε πάνω σε έναν από τους πάγκους.
"Αναζητάτε κάτι βασίλισσά μου;"
Τινάχτηκα ακούγοντας τη φωνή και γύρισα απότομα, μόνο και μονο για να αντικρίσω μια ζαρωμένη γριούλα, ντυμένη με ένα τριμμένο, μωβ σάλι και ξύλινα τσόκαρα.
"Ε...εγώ; Όχι όχι, απλώς με τράβηξε η περιέργεια και μπήκα. Συγγνώμη αν ενόχλησα, δεν σας είχα αντιληφθεί."
"Μα όχι, δεν πειράζει, τι λέτε. Εγώ έτσι κι αλλιώς τα μείγματά μου αναμοχλεύω και φτιάχνω προστατευτικά φυλαχτά, τίποτ' άλλο για την ώρα."
Την κοίταξα με περιέργεια. Είχα ασημόχρωμα μαλλιά, ασπρισμένα από τα χρόνια, και ξέθωρα καστανά μάτια, στην απόχρωση του σκούρου ξύλου.
"Τι ακριβώς είναι εδώ;", μουρμούρισα με περιέργεια και έριξα ακόμα μια ματιά τριγύρω.
"Εδώ είναι το εργαστήρι όπου παρασκευάζω φίλτρα και φυλαχτά και μελετώ τα αρχαία κείμενα και χειρόγραφα του λαού μας. Είναι γραμμένα σε μια γλώσσα τόσο αρχαία που μονάχα εγώ την γνωρίζω. Είμαι βλέπεις μιας κάποιας ηλικίας, μην κοιτάς που το κρύβω."
Το τελευταίο το συνόδευσε με ένα ναζιάρικο τίναγμα του χιονάτου μαλλιού της, παρασέρνοντας και το σάλι της μαζί.
"Όλα αυτά για να σκοτώνουμε λυκανθρώπους;"
"Όχι μόνο. Είναι και γιατρικά, κατάρες, φίλτρα για μεγαλους έρωτες, τροφές για μαγεμένα κατοικίδια και απλά μαγικά για φάρσες ή διασκεδάσεις. Όλοι έρχονται σε μένα όταν χρειάζονται λίγη βρικολακίσα μαγεία."
Κούνησα το κεφάλι μου για να δείξω ότι καταλαβαίνω και την αποχαιρέτησα βιαστικά, νιώθοντας ήδη την κούραση να με καταβάλει.
Έτρεξα στο δωμάτιο που μου είχαν υποδείξει ως δικό μου και σωριάστηκα στο μαλακό στρώμα.
Σε δευτερόλεπτα είχα αποκοιμηθεί, καιρό είχε να με πάρει τόσο γρήγορα και τόσο ήρεμα ο ύπνος.

-----------------------------------------------------------
Στη φωτογραφία είναι η Ίσμαηλ αν και στη συγκεκριμένη τα μάτια της είναι πλήρως γαλάζια.
Επίσης θα αρχίσω να κάνω καστ οποίος θέλει το τσεκάρει απλά θα το ενημερώνω σιγά-σιγά:)
Δηλαδή απλά θα κάνω ένα κεφάλαιο με τους ήρωες μόνο που δεν ξέρω αν θα το δημοσιεύσω τελειωμένο ή θα το 'φτιάχνω' σταδιακά. Θα το δω κι αυτό😏