Moonlight🌙

Κεφάλαιο 37

Όταν ξύπνησα διαπίστωσα ότι είχε βραδιάσει. Ανασηκώθηκα και έξυσα αμήχανα το κεφάλι μου. Μπήκα να κάνω ένα μπάνιο για να ξεβρωμίσω και βυθίστηκα μέσα στην μπανιέρα με τα αρωματικά έλαια και τα αφρώδη σαμπουάν.
Όταν βγήκα, ντύθηκα και κατέβηκα κάτω να δω πού ήταν οι υπόλοιποι.
Τους βρήκα μαζεμένους στο καθιστικό να πίνουν τσάι του βουνού με μέλι και να τρώνε μπισκότα βρώμης.
"Βρε καλώς την!"
Ο Ίλας φαινόταν χαρούμενος που με έβλεπε, αγουροξυπνημένη, ακόμα και μετά το μπάνιο, και κακόκεφη.
"Πάνω που λέγαμε να σε φωνάξουμε." Συμπλήρωσε η Νεφέλη.
Έριξα μια ματιά στη Νάγια, της οποίας τα μάτια έλαμπαν από χαρά, και κατάλαβα ότι είχε μιλήσει στη μητέρα της.
"Τι λέμε; " έκανα καθώς καθόμουν δίπλα τους και τσιμπούσα ανόρεχτα ένα μπισκότο με σταφίδες.
"Για τον πόλεμο."
Λακωνική απάντηση. Η Ερμιόνη κοίταξε μέσα στο τσάι της και το ανακάτεψε προβληματισμένη.
Η Έμμα κάθησε δίπλα μου και ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος μου. Άρχισε να αναπνέει ήρεμα και ρυθμικά κι εγώ έβαλα τα δάχτυλά μου ανάμεσα από τα όμορφα μαλλιά της και άρχισα να τα χτενίζω με μαλακές κινήσεις.
Η βασίλισσα μας σκάναρε όλους έναν γύρο και μετά ξεκίνησε να μιλά:
"Κοιτάξτε, κατανοώ ότι δεν έρχεστε με κακή πρόθεση αλλά δεν θέλω να ρισκάρω την υγεία του λαού μου. Παρ' όλα αυτά, μαθαίνοντας τα όσα συνέβησαν στο κράτος του άντρα μου και την, πιθανότατα, τραγική του μοίρα, αρχίζω να αναθεωρώ τα σχέδια που είχα για κείνους. Θέλω να είναι ευτυχισμένοι μα πάνω απ' όλα θέλω να είναι ασφαλείς. Βρίσκομαι σε δίλημμα αλλά μια συμμαχία μαζί σας θα ήταν ιδιαιτέρως βοηθητική."
Αναστέναξα ανακουφισμένη από την απροσδόκητη μα θετική τροπή που είχαν πάρει τα γεγονότα.
"Άρα..." ξεκίνησα να ρωτάω διστακτικά. "Να υπολογίζουμε σε 'σας για βοήθεια στον πόλεμο, τροφοδοσία και στήριξη; Και σε βοήθεια για να βρούμε τον πυρήνα;"
Οι υπόλοιποι με κοίταξαν με γουρλωμένα μάτια αλλά τους αγνόησα. Είχα ήδη φτιάξει το σχέδιό μου στο μυαλό μου και αν και δύσκολο δεν το θεωρούσα σε καμία περίπτωση ακατόρθωτο.
"Εννοείται. Είμαστε σύμμαχοί σας πλέον, τα σχέδιά σας είναι και δικά μας, θα σου συστήσω τους ικανότερους για να έρθουν στη χώρα του πυρήνα μαζί σας. Ο μάγος μας ξέρει πώς να σας πάει."
Χαμογέλασα και έγνεψα.
"Θάλεια δεν πιστεύω να νομίζεις ότι θα σε αφήσω να πας."
"Θα πάω", ψιθύρισα. "Μα δεν θα σε αναγκάσω να έρθεις μαζί μου. Κανέναν σας."
Τους κοίταξα όλους έναν γύρο.
"Δεν πιστεύω επίσης να νομίζεις ότι θα πας χωρίς εμένα."
Η Νεφέλη χαμογέλασε με τα μάτια της να σπιθίζουν.
"Εννοείται πως θα έρθω κι εγώ."
Η Νάγια μου έκλεισε το μάτι.
"Κι εγώ."
Ο Ίλας χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι με αποτέλεσμα μία ροζούλι κούπα για τσάι να αναπηδήσει μαζί με το περιεχόμενό της πάνω στο μάρμαρο.
Η Ίσμαηλ απλά σήκωσε το χέρι της για να με παρακαλέσει να την υπολογίσω κι εγώ της χαμογέλασα.
"Κι εμείς θα 'ρθουμε."
Η Ερμιόνη πέρασε το χέρι της γύρω από τον λαιμό της μικρής.
"Ερμιόνη, ποιος θα φροντίζει το βασίλειο; Κάποιος πρέπει να είναι υπεύθυνος των στρατευμάτων. Υπέθετα ότι αντί να ξαναφήσω τον Νικ στο πόδι μου ότι θα ήθελες να κάτσεις εσύ και η Έμμα."
Τα μάτια της σπίθισαν.
"Όντως τώρα;"
"Εννοείται ρε."
Με αγκάλιασαν κι οι δυο. Τώρα είχαμε ασφαλίσει το βασίλειο, ήμουν ήσυχη πως θα το πρόσεχαν.
"Λοιπόν, μαζί με μένα, είμαστε συνολικά πέντε άτομα. Θέλω τρεις ικανούς πολεμιστές."
"Σου έχω τους καλύτερους. Έλα μαζί μου."
Σηκώθηκα και ακολούθησα τη βασίλισσα έξω και ανάμεσα από τα στενά σοκάκια των όμορφων γραφικών σπιτιών του βασιλείου της.