"Θάλεια είσαι διαφορετική. Δεν είσαι όπως όλος ο κόσμος. Είσαι προορισμένη να τον σώσεις."
"Το μόνο πράγμα για το οποίο είμαι προορισμένη είναι να σε ξεχάσω Ρέιγκαν..."
Ζώντας μία κατεστραμμένη ζωή, σε διαλυμένη οικογένεια, με κατακερματισμένο παρελ...
"Τι λέει θα 'ρθετε καμιά ώρα να τελειώνουμε με τη μεταμόρφωση;" η φωνή του Ρέιγκαν μας έκανε να πεταχτούμε από τις θέσεις μας ξαφνιασμένες. Μα τους θεούς, τον είχαμε ξεχάσει τελείως! "Σορρυ Ρέιγκαν ερχόμαστε" φώναξα εγώ κι η Νεφέλη ξεφύσησε. Δεν συμπαθιούνταν καθόλου αυτοί οι δυο. Ανεβήκαμε τρέχοντας τις σκάλες και βρεθήκαμε στο δωμάτιο όπου ο Ρέιγκαν ρέμβαζε πάνω στο κρεβάτι μου. "Όλα καλά, βολεύτηκες, καφέ να σερβίρω;" ρώτησα γελώντας κι εκείνος με τσίμπησε παιχνιδιάρικα στον ώμο και μου δάγκωσε τρυφερά το αυτί. "Ελπίζω μόνο να μην βρωμάω λυκανθρωπίλα όταν ξαναγίνω κανονικός" μουρμουρισε χαρίζοντας ένα ειρωνικό βλέμμα στην Νεφέλη που του γρύλισε απειλητικά, διατηρώντας την ανθρώπινη μορφή της. "Καλύτερα βρωμιάρης λυκάνθρωπος πάρα σιχαμένος βρικόλακας χωρίς προσωπικότητα" ανταπάντησε εκείνη χαμογελώντας μειλίχια. Έπαιξα με τις κόρες των ματιών μου νευριασμένη. "Είμαι σίγουρη ότι στο τέλος θα γίνετε μια χαρά φίλοι" έκανα το λάθος να προτείνω. Αμέσως, κεραυνοβολήθηκα από δύο ζευγάρια μάτια γεμάτα οργή. "Ιου με τίποτα" έκανε η Νεφ με αηδία. "Μόνο πάνω από το πτώμα μου" επικρότησε κι ο Ρέιγκαν και νομίζω είναι το μοναδικό πράγμα στο οποίο θα συμφωνήσουν ποτέ αυτοί οι δυο. "Ναι οκάυ, λέω να τελειώνουμε με τη μεταμόρφωση για να κοιμηθούμε και να ξεκινήσουμε αύριο πρωί" Πήρα θέση απέναντι από τον Ρέιγκαν και συγκεντρώθηκα όσο μπορούσα. Τέντωσα το χέρι μου και άρχισα να μουρμουρίζω λόγια σε μια γλώσσα ακατάληπτη, που ούτε κι εγώ η ίδια δεν ήξερα πως γνώριζα. Απλά τα λόγια έρχονταν μηχανικά στο στόμα μου κι εγώ τα πρόφερα χωρίς καμία δυσκολία. Ήταν η Αρχαία γλώσσα των Βρικολάκων, περίπου όσο αρχαία ήταν και η ίδια η Γη. Μια εκτυφλωτική άσπρη μαρμαρυγή βγήκε από τα δάχτυλά μου και χτύπησε τον Ρέιγκαν κατάστηθα. Εκείνος ούρλιαξε και έπεσε στα γόνατα καθώς η φύση του βρικόλακα υποχωρούσε για να εμφανιστεί αυτή του λυκανθρώπου. Έκανα ένα βήμα πίσω σαστισμένη. Ο Ρέιγκαν σηκώθηκε και αλύχτισε δυνατά. Έπειτα, με κάρφωσε με τα κατακίτρινα μάτια του και μου όρμησε ουρλιάζοντας.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
