Κεφάλαιο 22

171 23 0
                                    

Η Ερμιόνη ανοιγόκλεισε το στόμα της προσπαθώντας να πει κατι όμως οι λέξεις δεν έβγαιναν από μέσα της.
Αυτό που έγινε μετά δεν το περίμενα καθόλου.
Με πλησίασε αργά και με έκλεισε στην αγκαλιά της ενώ ένα τεράστιο χαμόγελο είχε σχηματιστεί στο πρόσωπό της. Καυτά δάκρυα κυλούσαν από τα χρυσαφένια μάτια της ενώ η ίδια δεν σταματούσε να με σφίγγει.
"Μου έλειψες τόσο πολύ μικρή μου!" ψιθύρισε.
"Κι εμένα Ερμιόνη!" ψέλλισα κι ας μην την ήξερα.
Ο Ίλας με κοίταζε μαγεμένος.
"Είσαι πιο όμορφη έτσι" τόλμησε να παρατηρήσει ενώ τα μάγουλά του ρόδιζαν απαλά.
"Σ' ευχαριστώ" μουρμούρισα και έσκυψα το κεφάλι καθώς είχα κι εγώ αρχίσει να κοκκινίζω.
"Θέλω να μας πείτε τα πάντα! " απαίτησε η Ερμιόνη χαϊδεύοντάς μου το μπράτσο με το τεράστιο νύχι της.
Περιληπτικά, πότε εγώ πότε η Νεφέλη τους είπαμε τα πάντα.
Πρόσεξα ότι στα κομμάτια που αφορούσαν τον Ρέιγκαν, ο Ίλας έσφιγγε τις γροθιές του και περιστασιακά μουρμούριζε κάτι του στυλ: "τι κόπανος!" ή "πόσο βλάκας παίζει να 'ναι;!"
Δεν μπόρεσα να μη μειδιάσω με τις αντιδράσεις του. Ήταν μπορούσα να πω, αξιολάτρευτος.
"Θα πρέπει να φύγουμε από 'δώ το συντομότερο δυνατό! Φυσικά και χωρίς τον Ρέιγκαν. Ο βασιλιάς μας αποκλείεται να δεχτεί να κάνει ειρήνη. Πρέπει να ψάξουμε την τρίτη Επίλεκτη και μόνο τότε να του απευθύνουμε την πρότασή μας. Αυτό ισχύει και για τον βασιλιά των βρικολάκων" ανακοίνωσε η Ερμιόνη και όλοι συμφωνήσαμε.
Εκείνο το βράδυ αποφασίσαμε να κοιμηθούμε όλοι μαζί, για ασφάλεια. Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα ένα προαίσθημα ότι κάτι περίεργο θα συνέβαινε το πρωί.

Moonlight🌙Where stories live. Discover now