Love Virus ✔️

LV 14

Chapter 14

Ayanna's POV

"Anyare dun? Ba't bigla nalang sumisigaw?" Tanong ni Jillian.

Tumayo ako at kakatok na sana nung narinig kong padabog niyang sinara yung pinto ng locker niya. Luh. Nababaliw na ata yung bestfriend ko.

"Wag mo na katukin, ayos lang sya. Haha! She's just a little... hahaha, nevermind" Pigil sakin ni Irvin nung kakatok na sana ako.

"Hoy! Anong ginawa mo sa bff ko ha?" Umiling iling lang sya habang tawa ng tawa. Luh, nababaliw na ata yung mga tao.

Nilapitan ko siya na nakaupo sa may table sa terrace ng rest area namin. "HOY! Don't tell me may ginawa kang kabulastugan sa bff ko kaya nababaliw na naman yun? Walanjo kaaaaa!" Sigaw ko sabay pinaghahampas siya.

"Aw! Aray! Aray! Wala akong ginawa sa kanya, arasso? Tsk! Hindi ako katulad nung iniisip mo! Grabe ka naman! Ang sakit nun ah!" sabi niya habang hawak pa yung balikat niya na pinagpapalo ko "Pag ako hindi na nakasayaw ulit patay ka sakin" dagdag niya matapos niyang imassage yung braso niya.

"Ang OA ah? Simpleng palo lang disabled ka na agad? Tss" Nagwalk-out na ko at papasok na sana sa loob nung bigla akong may nabunggo. "Aww. Sorry" sabi ko pero nakayuko pa din, alam ko naman kung sino to. At ayoko siyang tignan.

"Pwede ba tayong magusap?" tanong niya.

Lumingon ako sa likod ko at nakita ko ang ngiting demonyo ni Irvin. Tsk! Lalo akong kinakabahan eh.

"Uhh. Anong paguusapan natin Michen?" tanong ko sakanya. It's very unusual. Never siyang nag-iniciate ng talk eversince. Palagi niya nga akog iniiwasan eh. Hays!

"Follow me" I had no choice kaya sinundan ko nalang siya. Naglakad kami palabas ng rest area hanggang makapunta kami sa kitchen. Pagkapasok pa lang namin nagsalita siya agad. "Are you still inlove with me?" I was caught off guard by his mere question, masyadong straight to the point. Ano bang dapat kong isagot? I stayed silent for a while.  I was about to answer his question when he talked again, "Please don't love me anymore. You may love me as your ultimate bias, but not this. I love someone else, and i don't wanna hurt you" Mas lalo akong nagitla sa mga sinabi niya.

Pinipigilan ko yung sarili kong umiyak. *smiles* "Ofcourse. I will not love you as a man, i'll love you when your in stage performing. So please. Hurry, do something about this. Please do go back to where you and the Press Play belongs" sabi ko sa kanya. He just gave me a blank look, no sympathy nor pity. Which is okay, ayoko namang kaawaan niya ko.

"I'll be going." dagdag ko nun wala nang ni isa saming nagsasalita. Hindi ko na siya hinintay na sumagot at lumakad na palabas ng kitchen. Parang may napansin akong tao kanina bago ako lumabas. Weird! Bigla na lang nawala. I shook my head at the thought. Lumakad na lang ako ng lumakad not knowing where to go.

After 15 minutes of long walk, nakarating ako sa garden ng regular class building. Walang tao dito dahil lahat may klase.

I sat down at the bench under the big tree, i plugged my earphones in and then closed my eyes.

Flashbacks

"Yan-yan. Madaya ka, lumabas ka na diyan!" sabi niya sakin nung hindi niya ako makita kahit saan.

Nandito kami ng parents ko sa beach resort namin sa Palawan, yung batang kasama ko anak siya ng bestfriend ng mommy ko, magkasunod kami ng birthday. See? Sobrang magbestfriend sila. Pati yun pagbuo samin pinagusapan ng matindi. Hahaha! Joke! May 27 siya, 28 ako.