UNEXPECTED EXCHANGE (completed)

CHAPTER 7

Bella's POV.

Ngayon pauwi na kami ni Kent ako na nag drive to make it sure na buhay pa kami mamaya. Kanina nagpapigil pang umuwi eh kaya medyo naiirita ako sa isang to.

FLASHBACK

"Kent let's go ang dami mo nang nainom." He was just glaring at me na parang hindi ako kilala umiling siya tinawag kona ang waitress. "Miss. excuse me yung bill."

"No. Alyssa ako na." I look to Bryan na medyo hindi na galit ang expression ng mukha niya hindi katulad kanina na parang ilang segundo nalang sasabog siya. He takes out his wallet to pay but.

"No. Ako na I insist."

"Sige na Alyssa ako na." pagpupumilit niya pa.

"Treat ko na minsan lang to and pangbawi." wala na siyang nagawa kundi ako ang pinagbayad niya. Tumango nalang siya nikikita ko narin na namumula na ang pisngi niya medyo lasing nadin ata to eh.

Nabayaran kona ang lahat ready na kami umalis, si Kent nakatulog na ata. "Kent wake up let's go." uminom pa kasi akala mo naman ang lakas sa alak.

"Kaya moba siya?" Tiningnan ko si Bryan kung magpapatulong ba ako, eh ok lang sa isip ko naman may dalawa pa siyang aalalayan sa paguwi so I said. "Ah no. Kaya ko na I can handle him."

"ok, mauuna na kami." Tumango ako lumapit siya sakin para bumeso. Pero lagi kaming nasa iisang direction left ako left din siya bumeso, right ako, right din siya. Ang ikinagulat ko ay muntik nang magdikit ang mga labi namin.

"Uhm.. I think you go on the right side." Tumango siya, Finally nakapagbeso narin hinawakan niya ang likod ko at hinaplos. That's one of the softest caressings I had. "Bye." He said with a soft voice. "Bye," I reply and I can feel the two hundred voltage running through my veins with that touch right now.

END OF FLASHBACK

After that, I wanted to talk to him. After what happened, about when he wants to court me. I know that he's really serious about it. Ewan ko ba wala lang talaga akong ma reason out na magandang dahilan sa kanya. Hindi ko naman pwedeng sabihin kay Kent na alam na ni Bryan na mag pinsan lang kami at gusto niya akong ligawan. Kasi panigurado magaaway na naman kami, kakabati pa lang namin ayaw ko monang magaway uli kami.

I don't know what to do. I'm confused as hell. After ng ilang minuto sa pagbabyahe I park the car in the parking lot. Buti nalang marunong akong mag drive kahit wala paman din akong driver's license.

Nagpaturo ako kay Kent ng bigla siyang pumunta ng ibang bansa para sa lolo niyang namatay kaya ako nalang mag isa at nag drive sa sarili ko papunta ng school.

Now nandito kami sa harap ng building namin bumaba nako at inalalayan si Kent. "Kent let's go." Hinawakan ko ang braso niya at nilagay sa balikat ko and I guide his waist with my arm at pinababa siya.

Kami ni Kent nagpagewang gewang sa loob ng lobby habang naglalakad. "Kent walk straight." I think hindi niya ko naririnig nandito kami sa harap ng elevator.

Then finally bumukas na ang elevator may isang lalaki ang nakatayo sa gilid, paakyat kami sa floor namin, parang may awkward na bumabalot sa atmosphere. "Uhm miss have we met before?"

Natulala ako sa tanong niya. "I-I don't think so," I said. "Ah, I was just thinking that you look familiar to me." Tiningnan ko lang siya and yeah he looks familiar to me too. I don't know where pero feel ko nakita kona ang mukha niya, I just can't remember where and when it is.

Bumukas na, humakbang na kami ni Kent palabas at sa hindi inaasahan ay dito rin pala siya sa floor nato.

"Ayyy. Kent ano bayan!" Biglang natumba si Kent. "You need a help?" umiling ako. "Uhm no, I can handle him." Halos nakahiga na si Kent sa floor. "uhm, ok."