UNEXPECTED EXCHANGE (completed)

CHAPTER 48

MATURE CONTENT AHEAD⚠️

Bella's POV.

Kinabukasan pako bumalik sa condo ni Bryan hindi narin ako pumasok ewan koba parag gusto ko nalang muna bumalik sa buhay ko dati kasama si Kent ng panandalian lang.

That day I just enjoyed again being with Kent for how many days na hindi kami nagusap we shared happiness being together again as a friend. And now I'll have his time with his biological parents and Tita Candy and Tito Marc were on their way to state right now. Anong oras narin ako nagising kanina tinanghali na dahil kakapanood namin ni Kent ng kung ano-ano and I decided na bumalik na sa condo kasama si Bryan it's pretty late afternoon already madilim narin.

Hindi kopa nakita si Bryan simula sa hospital I just took the time being with Kent but now babalik nako at kakausapin siya ng maayos. I checked the time it's already 6:20 pm, ng huminto ang taxi and I already see the condominium. Bumaba ako pagkatapos kong bayarin si kuyang driver I went inside at pumasok ng elvator.

Pagkabukas lumabas ako and walk towards the unit, I was about to knock it but I decided just to press the pin. Nang bumukas sobrang dilim sa loob walang kahit na anong ilaw ang nakabukas, I get my phone and open the flashlight inilibot ko ito sa buong lugar pero wala si Bryan. Dahan-dahan akong naglakad patungo sa kwarto hindi nakasara ang pinto kinakabahan nako baka kung sinong pumasok nalang bigla dito.

Sumandal muna ako sa pader patalikod at huminga ng malalim at sumilip ako dito, in my surprise I'm shocked of what I see inside. It was Bryan holding a cupcake and a one candle on it, he was crying. Nagtaka ako ng sobra at naawa ng malala sa sitwasyon niya, when I realize shit! It's his birthday today.

Biglang kumabog ng malakas ang dibdib ko I open the door sobrang dilim ng paligid at tanging ilaw lang sa kandila ang nagsisilbing liwanag sa kwarto. He was crying so hard try from stopping himself to cry loudly, lumapit ako sa kanya at ng mapansin niya ako agad niyang pinunasan ang mga luha niya at ngumiti sakin.

Ang sakit ng nakikita ko siyang ganto, birthdays suppose to be happy but it's another way around to his situation. Hindi ko man lang siya nabati o naalalang birthday niya pala. "H-happy
b-birthday to me..." his voice cracked at mga luhang tumulo sa mga mata niya.

Napaupo siya sa sahig habang hawak ang isang cupcake na may kandila his head touches his knee and he's crying nonstop. Hindi kona ring mapigilang umiiyak dahil sa kanya, nakakakonsensya na hindi koman lang naalala na ako dapat ang unang magbibigay sa kanya ng surprise pero hindi ko nagawa.

I went to him and hug him while he's crying in his knee, "s-sorry.. N-nakalimutan ko." I feel his one other hand pushing me away to him, "doon ka!"

Bahagya akong napaupo sa gilid niya, "akala ko ikaw ang isa sa mga makakapag unawa sakin, but I was wrong isa karin pala sa iiwan ako." Umiiling ako sa kanya, "no Bryan.." lumuhod ako sa harap niya at niyakap siya ulit, "Sorry, sorry.." I'm rubbing his back 'cause he can't stop himself from crying so hard and loud.

"Sorry? May magagawa ba yang sorry?! Wala Alyssa, wala!" Sigaw niya sakin ng malakas, "they ruin everything about me yung akala kong pamilya ko hindi pala, yung akala kong nanay ko patay na pala. At yung taong akala kong nandiyan lang kapag kailangan ko mawawala rin pala."

"No, no Bryan."

Pinipilit ko parin siyang yakapin kahit inilalayo niya ako sa kanya, "s-sorry.." I said between our cries, "hindi moko mahal! Hindi!" Sambit niya sakin, "bumalik ka na sa buhay na gusto mo! Yung buhay na walang nangiistorbo sayo! Yung buhay na kayo lang dala—" hindi kona napigilan pa ang sarili ko at hinalikan ko siya para tumigil na siya sa lahat ng pagsusumbat niya sakin na puno ng kasinungalingan.