UNEXPECTED EXCHANGE (completed)

CHAPTER 21

Bryan's POV.

Hindi ko mapigilang maluha sa sinabi niya. "Alyssa alam kong mahal mo parin ako." I hold her hand. Napatingin siya sa pinto ng kwarto niya.

Bigla niya inalis ang kamay ko. "Bryan baka makita tayo ni Kent." she said. I stop holding her hand. "kalimutan na natin ang nangyari Bryan isipin nalang natin na walang nangyaring ganun." mas lalo akong naiirita sa mga sinasabi niya.

"Alyssa para sayo madali lang sabihin yan pero sakin hindi." Fuck! medyo napapalakas na ang pagsasalita ko, na kanina pa namin pinipigilan.

Nawawala na ang mga luha sa mata ko napapalitan ng inis at galit. "Bryan isang gabi lang yun, isang gabi ng pagkakamali."

"Isang gabi? Pero yun yung isang gabi kong saan gustong-gusto ko. Yung isang gabing pinakamasaya ako, isag gabi na maliwanag pa sa sikat ng araw ang pagtingin ko sayo."

Napatingin siya sakin. "Bryan hindi ko alam ang gagawin ko." umiiyak na siya. Inalis ko si Mike sa kagkakahiga sa binti ko. Kinuha ko ang remote ng tv at tinaasan ko ang volume para hindi kami marining ni Kent sa pinaguusapan namin.

Tumayo ako at lumuhod sa harap niya, I wipe her tears. "hey sweettie, it's ok we will fix this ok?" I said convincing her na magiging ok din ang lahat.

"Pero Bryan mahal ko si Kent ayaw ko siyang masaktan." she said beetwen tears na lalong nagpagulo sa sitwasyon namin ngayon. Mahal niya ako at mahal niya rin si Kent. Hindi pwede yun.

"Alyssa nalilito kalang ok? I'm gonna make it sure na aayusin ko'to." she nod, I hug her. Hinarap ko siya sakin I wiped her tears again. I kissed her forehead and give him a smack. Bigla akong may narinig na ingay bumukas ang pinto at tumayo ako sa pinakamabilis na paraan na kaya ko at nagkunwaring pumunta ng kusina.

"Shit.." naibulong ko sa sarili ko, sana hindi niya nakita.

Bella's POV.

Hindi kona naitago pa sa sarili ko na mahal ko parin hanggang ngayon si Bryan he kiss my forehead and so do my lips. Biglang bumukas ang pinto, tumayo agad si Bryan at pumunta ng kusina.

Inayos ko ang sarili ko at pinunasan ang luha ko. I look to the door hindi ko makita si Kent nakita niya ba kami? Pero hindi pa siya lumalabas.

"Love let's talk."

Bigla akong kinabahan, dahan-dahan akong pumunta sa kwarto ko. Nang malapit nako sa kwarto ko Bryan hold my wrist at umiling. Ngumiti lang ako sa kanya at pinabitaw sa pagkakahawak sakin.

Pumasok ako ang lakas parin ng kabog ng dibdib ko hanggang ngayon. Hindi ko siya nakita pumunta ako ng banyo. "yes?" I said nakita ko siyang naliligo. "hay salamat."

"Your running out of shampoo, can you get my shampoo in my room?" nawala ang kaba sa dibdib ko. Ibig sabihin hindi niya nakita.

Lumabas ako at pumunta ng kwarto niya. Nakita ko nandun si Bryan nakahiga sa kama ang nakatitig sa ceiling. "ano daw?" tanong niya. Umiling ako. "hindi niya nakita."

Ngumiti siya his face feel relieved. Pumasok ako sa banyo at kinuha ang shampoo. Palabas nako ng kwarto pero biglang umupo si Bryan sa pagkakahiga niya at hinila ako. Natumba ako sa harap niya at nakahiga ako sa dibdib niya.

"Bryan ano ba!" gusto kong tumayo pero nakayakap siya sakin. Ang lapit ng mukha namin sa isa't-isa. "I miss you sweettie." he said.

Gusto kong ngumiti pero pinigilan ko ang sarili ko. "makita tayo ni Kent." nang sinabi ko yun pinakawalan na niya ako pero hinalikan niya ang labi ko bago paman ako makalabas ng kwarto.