Hayat Yolum

Hiç başlamayan bir şey ne kadar biterse, o kadar bitti.

Senden nefret ediyorum. Senden bu zamana kadar hiç nefret etmediğim kadar çok nefret ediyorum. En kötüsü de ben bunca zaman hep kendi kendime hayal kurdum, kendi kafamda yaşadım her şeyi, kendi kendime umutlandım, kendi kendime sevindim, kendi kendime gelin güvey oldum, kendi kendime atarlanıp triplere girdim. Ve şimdi yine kendi kendime senden nefret ediyorum. Bunların hiçbirini bilmedin. Bilmeyeceksin de.

Bunlar seni hiç önemsemeyen, onun için bir hiç olduğun birine nasıl söylenir ki? Nasıl anlatılır? Sadece senden hoşlandığımı biliyorsun, o kadar. Benim hakkımda hiçbir şey bildiğin yok. Olmayacak da. Çünkü istemiyorsun. İstemeyeceksin de. Çünkü umrunda değilim. Olmayacağım da. Çünkü beni sevmiyorsun. Sevmeyeceksin de. Çünkü çirkinim. Hiç bir zaman da güzel olmayacağım. Her zaman böyle kalacağım. Bu zamana kadar beni hiç kimse sevmedi. Sevmeyecek de.

Her zaman her şeyi içimde yaşadım ben. Gel gitli düşüncelerim, hayallerim, umutlarım, hayal kırıklıklarım, acılarım, çığlıklarım, gözyaşlarım... Tamam bunları zaman zaman birilerine anlatıyorum. Hatta bırak birilerini bir sürü kişiye, önüme gelene anlatıyorum. Hatta düşüncelerimi kesintisiz anlattığım için de kendimden bıktırıyorum insanları. Haklılar. Hayal ettiğim hiçbir şey gerçekleşmedi. Ben hayallere yenisini eklemekten bıkmadım. Hangi insan hayal kurmaz ki? Ama yoruldum. Daha bu yaşımda yoruldum. Çünkü çok fazla düşünüp çok fazla onların gerçekleşmediğini görüyorum. Gerçekleşmeleri için çabalasam bile. Sürekli her şeyin boşa gitmesinden, yolların uçuruma çıkmasından çok yoruldum. 

'' ''İnsan bir yerde yoruluyor. Umudunuz kırılıyor Zeynep Hanım. Gerçekleşmeyen hayallerin verdiği ızdırap korkunç... Ne bileyim, tükeniyorsunuz işte... Sonra bir de bakıyorsunuz, aşk bitmiş.''

Aşk bitti mi? Keşke bitseydi, keşke anlattığım gibi olsaydı, keşke o bitiş anının büyük huzurunu hissedebilseydim içimde.''

''Bu hikayeye bir son lazımdı.''