Fair Victory- The Unequal Battle 2

Κεφάλαιο 17ο

Στο προηγούμενο κεφάλαιο:

<<Μεγαλειοτατε,έχω τη τιμή να αναγγειλω πως η μητέρα σας,βασιλομήτωρ, κατέφθασε και είναι έτοιμη να σας δει.>> λέει με κύρος.

Βασιλομήτωρ ...πόσο καιρό είχα να ακούσω αυτή τη λέξη.

Στο θέμα μας.

Σωστά.

"Ας υποδεχτουμε λοιπόν τη μαμά." ψιθυρίζει ο Nick.

Τη πεθερά...

Κεφάλαιο 17ο

Αν έλεγα πως δεν είμαι αγχωμενη θα ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Ανάθεμα,θα συναντησω τη γυναίκα του ανθρώπου που προσπάθησε να με σκοτώσει και τη μητέρα του άντρα που αγαπώ και παντρεύτηκα. Ναι, είμαι αρκετά άσπρη για τη περίσταση.

Ο Nick με κοιτάζει.

"Μην αγχωνεσαι μωρό μου, εδώ είμαι εγώ." λέει και τρίβεται πάνω μου.

Αχ δεν βοηθάς!

Η πόρτα ανοίγει και μέσα μπαίνει ένας μαύρος λύκος ,όχι τόσο μεγαλόσωμος οσο ο Nick αλλά αρκετά ώστε να καταλάβει κάποιος ότι πρόκειται για λύκο μεγάλη ηλικιας. Περπατά και στέκεται με κύρος . Οι πόρτες κλείνουν και τα μάτια του λύκου συναντούν τα δικά μας.

[Ο παρακάτω διάλογος θα γίνει σε στυλ πραγματικής συνομιλίας μιας και είναι μεταξύ Λύκων].

<<Μητέρα .>> λέει  τυπικά ο Nick χαιρετώντας με ένα πολυ-υψηλου-επιπεδου νεύμα.

<<Γιε μου. Πάει καιρός από τη τελευταία φορά που σε επισκέφθηκα.Πως είσαι;>> λέει με ίδιο τόνο και ήθος.

Ξαφνικά νιώσω σαν μύγα μες το γάλα. Γαμώτο,αυτή είναι η στάση διαλόγου στην αριστοκρατική ζωή.
Η δική μου ήταν αναμφίβολα πολύ αντίθετη.
Αυτό είμαστε. Ναι. Αντίθετοι

<<Είμαι υπέροχα. Εσύ πώς είσαι;Η υγεία σου;>> συνεχίζει ο Nick.

Hello!Είναι και μία βλάχα εδώ!

<<Εξαιρετικη . Να υποθεσω ομως πως δεν με προσκαλεσες για να μάθεις την κατάσταση της υγείας μου. Σωστά ;>> λέει και με κοιτάζει .

Το βλέμμα της με σκαναρει από πάνω μέχρι κάτω.

<<Από όλες τις μαύρες λυκαινες επελεξες τη Λευκή Βασίλισσα , γιε μου;>> λέει ψιθυριστά λες και δεν μπορώ να άκουσω.

Πωπω ,ο τονος της πλημμυρίζει από επιλεκτικότητα και φανερή αποστροφή,μάλλον προς το είδος μου.
Συλλογίζομαι για λίγο. Ωχ αυτό είναι προσβολή.
Μα πως τολμαει;!